Arbiter Sophie Bockelmann verkaste van Bundesliga naar hoofdklasse

Haar roots liggen in Duitsland, maar het leven van Sophie Bockelmann speelt zich voor het grootste deel af in Nederland. Daar, ten westen van haar geboorteland, combineert ze het scheidsrechtersbestaan met haar baan als waterbouwkundig ingenieur. Voor beide jobs reist ze de hele wereld over. ,,Ik houd van uitdagingen.’’

Bockelmann heeft het naar haar zin in Nederland. Ze woont hier inmiddels zes jaar en spreekt de Nederlandse taal bijna net zo vloeiend als de Duitse. ,,Toen ik was afgestudeerd en op zoek ging naar een baan, kwam ik veel interessante dingen tegen in Nederland’’, legt ze haar verhuizing uit. ,,Het leek me sowieso leuk om naar het buitenland te gaan, dus ik dacht: ik probeer het gewoon. Ik heb er tot op de dag van vandaag geen moment spijt van gehad.’’

Voor Bockelmann is haar job bij CDR International BV, een middelgroot ingenieursbedrijf in Amersfoort, goed te combineren met haar bijbaan als arbiter. In de doordeweekse dagen werkt ze op kantoor of thuis en in de weekenden fluit ze haar wedstrijden in de hoofdklasse bij de dames of de Promotieklasse van de heren. ,,Meestal proberen ze dat om en om te doen. Gedurende een seizoen fluit ik zo’n acht tot tien wedstrijden.’’

Behalve in Nederland is de 32-jarige uit Hannover ook drie tot vier keer per jaar in Duitsland te vinden. ,,Dan ga ik er een weekendje naartoe en fluit ik in de zaalcompetitie. Juist omdat ik internationaal voor Duitsland fluit, vind ik het goed om af en toe mijn gezicht te laten zien en contact te houden met de mensen daar. Vroeger floot ik ook geregeld in de Bundesliga, maar dat doe ik nu eigenlijk zelden meer. Ik ben de KNHB en de Duitse bond dankbaar voor hun flexibiliteit.’’

Schoolcompetitie

Bockelmann herinnert zich nog goed hoe ze haar scheidsrechterscarrière startte. Bij de club waar ze zelf ooit hockeyde, werd ieder lid opgedragen vrijwilligerswerk te doen. Voor de toen 17-jarige Bockelmann was de keus snel gemaakt. ,,Ik dacht altijd: als ik scheidsrechter ben, hoef ik geen andere dingen te doen. Bovendien ben je met sport bezig en dat is wat ik leuk vind.’’

Toen ze samen met een vriendin werd gevraagd voor een selectie voor een ‘grote schoolcompetitie’ in Berlijn begon ze het steeds serieuzer te nemen. ,,We kregen daar trainingen, beoordelingen en tips en hoefden niet naar school. Blijkbaar deden we het goed, want we werden toegelaten tot het toernooi.’’ In de jaren hierna was ze actief in de districten en op haar 23e promoveerde ze naar de Bundesliga. ,,Dat was toch wel een droom die uitkwam.’’

Inmiddels heeft Bockelmann al ‘heel wat mooie dingen bereikt’, waaronder het WK Zaalhockey in Zuid-Afrika en het EK Veldhockey in Amsterdam. Eind september reist ze naar China om de Aziatische Spelen in goede banen te leiden. ,,Je bent altijd benieuwd hoe ver je kunt komen. Dit zijn momenten in mijn carrière waar ik met veel plezier op terugkijk.’’

Bahama’s

Werktrips naar het buitenland zijn geen uitzondering voor Bockelmann, die ook als ingenieur Kust & Rivierwaterbouw regelmatig in andere continenten te vinden is. Zo trok ze in januari voor tien dagen naar Long Island, één van de 700 eilanden in de Bahama’s. In 2015 werd het in de Caribische Zee gelegen eiland namelijk flink getroffen door orkaan Joaquin, die in korte tijd veel schade aanrichtte.

,,Ons project is erop gericht mensen in de toekomst te beschermen tegen overstromingen. Door samen te werken en oplossingen te bedenken, hopen we dat Long Island beter bestand is tegen orkanen.’’ Een van de ‘big issues’ is het ecosysteem van het eiland. ,,De ligging van Long Island maakt duidelijk dat biodiversiteit, milieu- en sociale aspecten een belangrijke rol moeten spelen.’’

Bockelmann, die ook al vijf keer in een overstromingsgebied in Tanzania is geweest, heeft een voorkeur voor integrale projecten waar ze wat kan doen voor en mét mensen om hun leefomstandigheden te verbeteren. Zelf hoopt ze ooit nog een verantwoordelijke rol te krijgen. ,,Ik vind het leuk om de leiding te nemen en verschillende mensen en partijen met hun eigen expertises bij elkaar te zetten, maar dat is misschien voor later.’’

Of ze nog meer wensen heeft voor later? ,,We hebben allemaal de droom om ooit op de Olympische Spelen te staan. Ik weet dat er niet veel mensen zijn die daarheen mogen, dus je hebt een beetje geluk nodig, je moet gezond blijven en je best blijven doen. Mocht het me ooit lukken, vind ik dat supermooi, maar ik ga niet treuren als het er niet van komt.’’