Bloemendaal in het hart

De mededeling was misschien niet helemaal onverwacht, maar kwam toch binnen bij Bloemendaal. Florian Fuchs zet na dit seizoen een punt achter zijn loopbaan. Hij deed dat afgelopen zomer al bij het Duitse elftal, maar zal dus ook niet meer op het hoogste niveau voor zijn club uitkomen.

Florian Fuchs stapte monter van het veld na de ogenschijnlijk moeiteloze zege van Bloemendaal tegen Den Bosch. Geen treffers van zijn stick deze keer, maar wel de drie punten, en daar gaat het in deze fase om. Het is nog steeds business as usual, stelt de 30-jarige Duitser. Competitiemodus, noemt hij dat. ,,Punten pakken en fit blijven, al is dat ook wel een dingetje’’, zegt hij met een lach.

Maar ook bij Florian Fuchs is er inmiddels toch echt het besef dat hij aan het aftellen is in zijn rijke loopbaan, waarin hij onder andere olympisch goud en twee Europese titels behaalde met Duitsland, en bij Bloemendaal twee landstitels en twee eindzeges in de EHL pakte. ,,Ik heb mijn keuze gemaakt en dat voelt ook goed, maar met elke wedstrijd wordt het emotioneler. We komen steeds dichter bij de EHL en de play-offs. Ik denk dat ik dingen veel bewuster meemaak, weet dat het mijn laatste keer is tegen bepaalde ploegen. Dat voelde ik met het nationale team ook. Ik ben benieuwd hoe het dan gaat als het écht de laatste wedstrijden worden.’’

Eerder hakte Fuchs dus al de knoop door om niet langer uit te komen voor Duitsland. De Spelen in Tokio waren zijn laatste toernooi voor Die Mannschaft. Hij nam afscheid met een vierde plaats. ,,Dat was op een negatieve manier bijzonder. Maar daar was de keuze duidelijk. Doorgaan was geen optie meer. Privé, werk; met alles er omheen was dat gewoon niet te doen als je honderd dagen per jaar reist en lang weg bent. En dan er dan ook nog veel tijd in steken om je lichaam fit te houden.’’

Moeilijk

Nee, dan was voor Fuchs de beslissing om te stoppen bij Bloemendaal een stuk moeilijker. Hij is een Mus geworden in de zes jaar dat hij op het Kopje speelt. ,,Bij de club zou het misschien nog wel kunnen’’, verzucht hij. ,,Juist dat maakt het zo lastig. Omdat de club zo mooi is, het team ook. Echt fantastisch. Maar hockey heeft alles bepaald in mijn leven sinds mijn zestiende, en dan is dit een goed moment om de keuze te maken de focus te verleggen.’’

Geen makkelijk besluit, zegt Fuchs. Ook geen besluit dat hij in een weekje nam. ,,Ik heb daar echt heel goed over nagedacht. Dan praat je over weken of zelfs maanden. Maar dan weet ik ook dat mijn keuze doordacht is en een goede keuze. Natuurlijk zijn er momenten waarop ik besef hoe mooi het is hier nu te staan, momenten waarop je terugdenkt aan alles. En dat zal nog vaker gebeuren. Maar ik weet ook wat erbij komt kijken als ik doorga. Ik heb er ook over gesproken met de mensen om me heen, maar uiteindelijk maak je die keuze zelf.’’

Bloemendaal is voor Florian Fuchs bijzonder geweest, al vanaf de eerste keer dat hij het oranje tricot aantrok. ,,Bloemendaal zit in mijn hart, maar dat zat de nationale ploeg ook. Dat afscheid met het team was ook heel bijzonder. Dit is toch iets anders. De band met Nederland is heel sterk. We wonen al zes jaar in Amsterdam en blijven daar ook, dus de connectie met de club blijft er sowieso ook. Dat gaat niet ophouden. Ik probeer zo vaak mogelijk te kijken en contact te houden met de mensen en de club. Daardoor voelt dit niet als een volledig afscheid.’’

Focus

Het is ook zijn maatschappelijke carrière die meespeelt. Fuchs heeft al enkele jaren een bedrijfje met ploeggenoot Roel Bovendeert. Dat was, legt hij uit, de afgelopen jaren best een zoektocht. ,,Maar we zijn nu uitgekomen bij een idee waarvan we denken dat er heel veel potentie in zit en waarmee we stappen kunnen maken. Daar gaat straks echt de focus op. Dat is inderdaad een onderdeel geweest van mijn keuze. Als je met je werk écht gas wilt geven en daarnaast ook nog drie avonden in de week traint, dan is er daarnaast weinig tijd om andere dingen te doen.’’

Wat voor Fuchs nu resteert, is op de beste manier afscheid nemen. De Duitsers grijnst, want hij weet precies hoe hij dat wil doen. ,,Twee titels kunnen we pakken, de landstitel en de EHL. Dat leefde tot nu toe misschien iets minder, maar de EHL komt er nu snel aan, dat begint echt te kriebelen. Mijn laatste wedstrijden komen er steeds sneller aan, maar dat zijn wel de wedstrijden waarmee ik mijn afscheid een gouden rand kan geven. Dat is nu mijn doel.’’

Fuchs maakt er geen geheim van dat hij een man is met emoties. En die zullen er, verzekert hij, ook zeker komen. ,,Dat was al zo toen ik vertelde dat ik ging stoppen. Ik was nerveus, vond het spannend. Zo ben ik. En dat gaat straks met het team echt nog een keer uitbarsten. Wat je meemaakt binnen een team, wat je opbouwt met elkaar, dat zijn bijzondere dingen. Het is voor anderen misschien moeilijk te begrijpen waarom je zo emotioneel wordt, maar het is echt de band die je opbouwt, de dingen die je meemaakt, in de kleedkamer en op het veld. Ik vind dat echt fantastisch.’’