De stromende regen deerde niemand. De spelers van Bloemendaal verloren zichzelf na de laatste toeter in een heerlijke euforie en maakten er op het doorweekte veld van het Wagener Stadion meteen een groot feest van. De klus was geklaard, de eindzege in de EHL was binnen. En niet zomaar eentje. De winst op de Duitsers van Rot Weiss Köln betekende dat de trofee van de EHL voor de derde keer op rij naar ‘t Kopje gaat. Een unicum.

Natuurlijk, er werd vooraf eigenlijk niets anders verwacht van Bloemendaal. Alles anders dan de cup zou een tegenvaller geweest zijn voor de Mussen. Maar misschien maakt juist dat de prestatie van coach Rick Mathijsen en zijn spelers des te groter. In sport bestaan immers geen garanties. Niets is vanzelfsprekend. En zeker een eindzege in een toptoernooi als de EHL niet.

Bloemendaal bevestigde in Amstelveen de status als de heerser van Europa. Niemand komt ook maar in de buurt van de status van de Noord-Hollandse club, die nu niet alleen tekende voor een derde overwinning op rij, maar ook nog eens voor een ongeëvenaarde zes eindzeges in de EHL. Het zijn ongekende cijfers voor een ploeg waarvan het einde van haar tijdperk nog lang niet in zicht is.

Het was in de finale even billenknijpen, dat wel. Na de demonstraties tegen het Duitse Harvesterhuder (7-2) en de Belgen van Royal Racing Club de Bruxelles (4-1) bleek Rot Weiss Köln toch van een iets andere orde. De formatie van onder andere de Nederlander Mink van der Weerden is misschien wel de ploeg die Bloemendaal in Europa het dichtst nadert. Ook vorig jaar was de club uit Keulen al de tegenstander in de eindstrijd. Toen kansloos, nu tot het einde met hoop omdat Bloemendaal geen kans zag de marge groter te maken dan die ene treffer van Teun Beins in de eerste helft.

Superzuur

Daarom ook zocht Mink van der Weerden na afloop toch enigszins met de pest in zijn lijf zijn gezin op langs de kant. ,,Superzuur’’, vond de Brabander, die zich de finale van een jaar eerder nog goed kon herinneren. Bij die gelegenheid ging zijn ploeg er met 4-0 hard af. ,,In die finale mochten we geen enkele aanspraak maken op de winst. Toen zat het er echt niet in, maar nu wel. We krijgen een herkansing waarin Bloemendaal qua score en qua spel de overhand heeft, maar waarin we er van beide kanten lang in blijven. Dan heb je gewoon een kans. Als je dan niet wint, is dat des te zuurder.’’

Maar wellicht was het juist om diezelfde reden dat Rick Mathijsen zo content was met de prestatie van zijn ploeg. ,,Het is 1-0, dat is close. Misschien hadden we eentje bij moeten maken, maar we hebben aan de andere kant bijna niets weggegeven. En dat is wel tegen een heel goed team met gewoon acht wereldkampioenen, iets wat we niet moeten vergeten. Dit was gewoon een topwedstrijd.’’

De coach was trots op zijn ploeg. ,,Apetrots zelfs.’’ En dat ging verder dan alleen het resultaat in deze EHL. ,,Bloemendaal en elke andere ploeg kennen altijd wel jaren waarin je geen prijzen wint. Dit is nu mijn derde seizoen bij Bloemendaal en we staan op zeven uit zeven. Dat is gewoon bizar. En als je dan ziet hoeveel plezier we uitstralen, hoe we elke vuile meter maken die we voor elkaar moeten maken. Dat is geweldig.’’

De vorm die Bloemendaal in de drie wedstrijden toonde, kwam voor Mathijsen niet uit de lucht vallen. ,,We hebben dit heel serieus genomen, intern in een hotel hier naartoe geleefd. En we weten uit onze ervaring door de jaren heen hoe we hier moeten pieken. Liefst in een zonnetje natuurlijk, maar dat zat er nu helaas niet in.’’ Toch had de stroeve aanloop in de competitie twijfel kunnen zaaien bij de Mussen. ,,Nee’’, zegt Mathijsen beslist. ,,Het klinkt misschien heel raar, maar misschien juist omdat we de laatste tijd prijzen winnen zijn we in sommige competitiewedstrijden niet maximaal scherp. En dan is de hoofdklasse dusdanig goed dat je een keer punten laat liggen. In het eerste jaar werd ik dan onrustig, vroeg ik me af wat die gasten aan het doen waren. Maar nu weet ik dat het goed komt. Als het moet groeien we naar elkaar toe en dan staan we er weer.’’

Matchwinnaar

Teun Beins kroonde zichzelf uiteindelijk tot matchwinnaar. Hij sloeg de enige treffer van de wedstrijd binnen en mocht zo zijn tweede eindzege in de EHL vieren. ,,Bloemendaal had er al eentje gewonnen toen ik twee seizoenen geleden naar de club kwam. Voor mij is dit dus de tweede keer, heel speciaal. En dat de winnende goal van mijn stick komt, maakt het natuurlijk helemaal bijzonder.’’

Die treffer kwam niet geheel toevallig tot stand. Het was, vertelt Beins, een vooraf besproken variant op de strafcorner. ,,We hadden al wat corners gehad en ook wat rechtstreekse kansen, maar zij hebben gewoon een goede keeper en een goede uitloper. We moesten variëren. Vooraf hadden we Köln goed geanalyseerd en het was een goede call in de wedstrijd deze variant uit te voeren. Zo was het eindelijk raak. We hadden in de eerste helft wel moeten doordrukken, dan hadden we het onszelf na rust wat makkelijker gemaakt. Maar overall vond ik ons wel de betere ploeg.’’

Voor Dennis Warmerdam was het zijn eerste kennismaking met de EHL, en de nieuwkomer bij de Mussen genoot met volle teugen. ,,Absoluut. Ik sta hier met een heerlijk gevoel. Het was misschien geen mooie wedstrijd, maar hoe wij het dit hele weekeinde met elkaar hebben gedaan, da’s heel mooi om mee te maken. En dan pak je uiteindelijk die hoofdprijs. Prachtig.’’