Joelle Ketting, juf op een basisschool: ‘De essentie van het vak is weg’

Het leven van Joelle Ketting staat behoorlijk op z’n kop. Alles waar de speelster van Hurley doorgaans mee bezig was, is nu anders. Of is er gewoon niet. De juf van de Haarlemse basisschool Bos en Vaartschool geeft haar lessen nu digitaal en ziet ‘haar’ kinderen alleen op laptop of iPad. ,,De hele essentie van het vak is weg.’’

De werkweken van Joelle Ketting (26) waren tot een dikke maand geleden nog duidelijk en gestructureerd. Drie dagen in de week werkte ze als leerkracht op de Bos en Vaartschool, twee dagen in de week doceerde ze Nederlands aan buitenlandse spelers en speelsters bij Ajax. Inmiddels zijn laptop en mobieltje haar grootste vrienden als het erom gaat leerlingen te bereiken.

,,Digitaal onderwijs. Daar zijn we echt nooit op voorbereid’’, vertelt Joelle Ketting. ,,Jonge leerkrachten pikken dat wel makkelijk op. Wij weten wel hoe een mobieltje werkt, hoe je een les kunt opnemen en hoe je een boek kunt voorlezen en dat vervolgens naar de kinderen stuurt. Maar voor oudere collega’s is dat allemaal soms best lastig, al moet je eerlijk zijn en vaststellen dat dit voor ons ook niet helemaal in de comfortzone is.’’

Ketting – die begin april afstudeerde maar al zo’n twee jaar werkzaam is – heeft doorgaans op maandag groep één en twee onder haar hoede, op vrijdag groep vijf en op de woensdag assisteert ze waar dat nodig is. Sinds de lockdown voor de scholen is het contact met de kinderen volledig anders. ,,Het is allemaal heel onwerkelijk. Je stapt in dit beroep omdat je van kinderen houdt, omdat je van het contact met de kinderen houdt. Dat is er nu eigenlijk niet meer en daarmee is de essentie van het vak weggenomen.’’

Improviseren
Het is, vervolgt ze, nu allemaal improviseren. ,,De groepen één en twee doe ik samen met een collega. Ik bereid dan een aantal lessen voor, neem die bij voorbeeld op met mijn telefoon, zodat we die op een site kunnen zetten waar de kinderen kunnen kijken. Op vrijdag bellen we dan de leerlingen. Eerst allemaal tegelijk, da’s chaos, maar ook wel grappig. Daarna bellen we ze individueel om te vragen hoe het gaat en wat ze doen. Da’s bij kinderen van vier, vijf en zes echt een uitdaging. Om ze sowieso met een telefoon in hun handen stil te laten zitten is al een dingetje, en dan ook nog praten is helemaal lastig. Maar over het algemeen pakt iedereen het best goed op.’’

Voor de groepen vijf en zeven zet de lessen online. ,,Dat gaat bij die kinderen alweer een stuk makkelijker. Dan kun je ook videobellen om te vragen hoe dingen gaan. Daarnaast zijn we zelf iedere dag beschikbaar voor hen om ons te bellen met vragen.’’

Ook in haar werk bij Ajax moet ze improviseren. Normaal is Joelle Ketting twee dagen per week op de Toekomst te vinden om de buitenlandse spelers uit de jeugd, de vrouwen en de mannen Nederlands te leren. ,,Heel leuk om te doen natuurlijk. Voor mij de kers op de taart. Maar veel spelers zijn nu terug naar het land van herkomst, want alles ligt ook in de voetbalwereld natuurlijk stil. Ook daar zijn we gestart met online lesgeven. Niet ideaal, maar het is niet anders.’’

Heel lastig
Of dit weken gaat duren, of misschien maanden, Ketting kan er weinig over zeggen. ,,Het is heel lastig’’, vindt de speelster die zich haar eerste seizoen bij Hurley ook anders had voorgesteld. ,,Want met hockey wordt het ook lastig. Als ik hoor dat de KNHB eigenlijk nog wil spelen, maar Mark Rutte roept dat we het komende halfjaar nog anderhalve meter afstand moeten houden, hoe gaan we dat dan doen? Met hockey heb je alléén maar fysiek contact. Met de kleuters in de klas komt dat ook vaak voor. Als een kind huilt of aandacht nodig heeft, dan willen ze graag een knuffel. Maar kinderen onderling hangen ook alleen maar aan elkaar. Ik vraag me echt af hoe dat allemaal goedkomt.’’

Die onzekerheid is er ook als het gaat om het lopende schooljaar. ,,Ik weet niet zo goed hoe we dat kunnen afronden. Natuurlijk hoop ik dat we gewoon weer naar school kunnen en lesgeven zoals we dat altijd hebben gedaan. Maar als ik het praktisch bekijk, vraag ik me toch heel erg af hoe.’’