Eindelijk kan er in Brabant ook een vinkje bij de Gold Cup

Het was mooi te zien hoe een ploeg die al zóveel heeft gewonnen nog volop kon feesten na het winnen van het vaderlandse bekertoernooi. Den Bosch vierde uitbundig na de midweekse zege op SCHC in de finale van de Gold Cup, en tekende meteen ook voor een verrassende primeur. Want nooit eerder won de Brabantse ploeg dat eigen bekertoernooi. Ook achter die trofee kan nu een vinkje.

Maar het kwam de Brabantse succesformatie allemaal niet aanwaaien. De Stichtse was op het volgepakte eigen sportpark natuurlijk al op voorhand een tegenstander waarvoor Den Bosch gewaarschuwd was. De nederlaag in de competitie zat de ploeg van Marieke Dijkstra nog vers in het geheugen. ,,Dan weet je al dat je een pittige wedstrijd te wachten staat’’, erkende Marloes Keetels, die in haar afscheidstournee langs de Nederlandse velden dus toch nog een mooie prijs meepakte.

Haar ploeg, bekende Keetels, had echt de zinnen gezet op het winnen van de Gold Cup. Omdat het een hoofdprijs is natuurlijk. Omdat ze die cup nog nooit eerder hadden gewonnen. Maar ook omdat de nederlaag in de finale van de EHL de Brabantse vrouwen nog dwars zat. ,,We waren echt pissed’’, stelde Keetels zonder veel omhaal. ,,En dan wil je deze gewoon winnen.’’

Daarom werden er vooraf harde noten gekraakt en goede afspraken gemaakt. De Bossche ploeg moest een zwartgeel blok zijn, strijdend voor elke meter. ,,En of het dan linksom, rechtsom, door het midden, mooi of lelijk ging, dat maakte ons nu helemaal niets uit. Het ging erom dat we die afspraak nakwamen, en daarom ben ik vooral heel blij met de manier waarop we als team hebben gespeeld’’, stelde Keetels.

Mindset

Dat was deels de les van de nederlaag die aan de eigen Oosterplas werd geleden tegen SCHC. Keetels nestelde zich eerder in de week nog voor de televisie. ,,Heb ik die wedstrijd teruggekeken. Ik vond dat we best goed speelden en toch win je ‘m niet. Dan ga je kijken naar andere dingen dan tactiek, want die doet er in dit soort wedstrijden minder toe. Dan gaat het om de mindset, wat iedereen doet als je een bal verliest. Daar hebben we het over gehad. We wilden laten zien dat we één blok zijn, en of we goed of slechts speelden, maakte eigenlijk niet zoveel uit.’’

De beloning werd vooral geïncasseerd in het eerste kwartier. Twee keer Frédérique Matla, uit een strafcorner en een strafbal, leken Den Bosch al vroeg op rozen te zetten. Dat tot ergernis van Xan de Waard, die bij haar ploeg de geschiedenis van dit seizoen zich opnieuw zag herhalen. ,,Het afgelopen seizoen zijn we bijna elke wedstrijd de eerste tien minuten heel slap begonnen, en dan is het gewoon zó jammer dat je dat in zo’n belangrijke wedstrijd wéér doet. Hardleers? Ja.’’ En dan, nog even feller: ,,Héél, héél hardleers. Dit moet toch echt een eyeopener zijn naar de play-offs toe. Als je dit in een finale doet, verlies je gewoon. Dat kán gewoon niet. In het seizoen hebben we dat nog wel vaak kunnen omdraaien, maar goede ploegen geven echt niet zomaar goals weg. Dan moet je het achterin gewoon dichthouden.’’

De Waard en de Stichtse aanhang zagen wel hoe SCHC zich daarna oprichtte en zeker in de tweede helft het beeld bepaalde. ,,Daarom is het juist zo zuur dat je in zo’n kort tijdsbestek die wedstrijd weggeeft. Den Bosch heeft daarna niet meer gescoord en dan had je die wedstrijd misschien zomaar kunnen winnen. We hebben er de kansen voor gehad. Dit is wel een les die we moeten leren.’’

Niet weggetikt

De Waard was zelf verantwoordelijk voor de aansluitende treffer van SCHC, maar zag daarna ook hoe een overschot aan balbezit verder niet heel veel opleverde buiten wat strafcorners. Den Bosch bleef zonder veel problemen overeind. ,,Aan de ene kant hadden we wel het gevoel onder druk te staan, maar aan de andere kant werden we niet weggetikt’’, analyseerde Keetels. ,,De energie bleef ook positief. We bléven gaan.’’

En zo kwam er toch die eerste Gold Cup voor Den Bosch. Alleen Laura Nunnink wist hoe het was die te winnen. ,,Hahaha, ja, ik heb ‘m een keer gewonnen met Oranje-Rood’’, beaamde Nunnink lachend. ,,Ik heb ook tegen de meiden gezegd dat het een mooie beker is en dat er flink wat bier in kan. Dat was goed voor de motivatie. Maar ik ben blij dat ik ‘m nu ook met Den Bosch heb gewonnen.’’

Dat gevoel typeert ook Den Bosch, legt Keetels uit. ,,Wij willen álles winnen. De zaal, de EHL, deze. Dat is de honger die je in een ploeg moet houden, anders zit het niet helemaal goed. Maar ook voor het gevoel en het vertrouwen richting de play-offs is deze lekker. We gaan nog zeker de video bekijken en er kunnen altijd dingen beter. De bal nog wat langer bij ons houden, da’s een mooi verbeterpuntje. Maar voorlopig sta ik hier heel tevreden.’’

Dat gold ook voor haar coach Marieke Dijkstra, die, zo stelden we iets te kort door de bocht, haar eerste prijs pakte bij Den Bosch. ,,Da’s niet waar’’, weerlegde Dijkstra lachend. ,,Dat was de landstitel in de zaal. Maar op het veld is het wel de eerste, dat klopt. Ik had het mooi gevonden als de EHL die eerste prijs was geweest, maar zo’n grote gouden cup is ook leuk.’’ Maar ook niet meer dan dat voor Dijkstra, die de titel in de zaal nog iets meer waardeerde. ,,Dit is mooi, maar vooral ook een goede stap richting de play-offs.’’