Felice Albers pakt álles in één jaar

Stralend stond Felice Albers de verzamelde media te woord. Gouden medaille om de nek, een grote lach op het gezicht. Niet alleen de wereldtitel betekende veel voor de speelster van Amsterdam, maar zeker ook het doelpunt dat ze scoorde in de finale tegen Argentinië.

Felice Albers (22) maakte net als een flink aantal andere meiden haar debuut in een wereldkampioenschap. Al olympisch kampioen, al Europees kampioen, maar nog nooit een WK gespeeld. Maar dat zette ze deze zomer recht, en ook nog als maakster van één van de mooiste doelpunten in het toernooi. De derde treffer van Oranje in de finale was van een zeldzame schoonheid. Niet alleen door het afmaken zelf, maar door de hele aanval die daaraan voorafging. Het tiki-taka waarmee Nederland helemaal van achteruit de bal uiteindelijk razendsnel bij Albers bracht, was adembenemend. En de afronding van Albers vlijmscherp.

Ze vierde de treffer uitbundig, ook omdat het haar eerste was in het toernooi. ,,Eindelijk’’, reageerde ze nog altijd euforisch. ,,Het was een supermooie goal. Ik had een lange aanloop tot het doel, dacht nog even ‘backhand, forehand, actie’. Maar nee, is pushte hem gewoon en hij zat er prima in. En daarna, tja, dat juichen. Laten we zeggen dat ik even mijn momentje pakte.’’

Zo bekroonde Albers voor haar een topjaar als het gaat om hockey. Want ze realiseerde zich heel goed dat er bijzondere dingen zijn gebeurd. ,,In een jaar tijd Europees kampioen, olympisch kampioen én wereldkampioen worden, dat is echt niet normaal. Daar mogen we heel trots op zijn.’’

Waarde

De waarde van de medaille ten opzichte van de eerdere hoofdprijzen in haar nog prille loopbaan kon Albers moeilijk vaststellen. ,,Omdat dit voor mij toch een heel ander toernooi was. De Spelen ging ik heel onbevangen in, ik was ook nog heel jong. Maar dit is wel mijn derde eindtoernooi inmiddels, en op een iets andere positie als rechtsmidden. Dan ga je er toch iets anders in. Ik heb geprobeerd mijn taak zo goed mogelijk uit te voeren, en denk achteraf niet dat ik meer had kunnen doen.’

Albers keek in Terrassa ook even kort terug op wat ze een ’roerig jaar’ noemde. ,,Het is voor ons als team natuurlijk een gek jaar geweest met alles wat gebeurde. Maar voor mij persoonlijk ook. Ik ben veel geblesseerd geweest, iets wat ik eigenlijk niet kende. Ik was nooit geblesseerd. Naar dit toernooi heb ik geprobeerd zo onbevangen mogelijk te blijven, maar ik heb ook hier wel mijn struggles gehad, waarbij ik dacht ‘kom op, het kan beter’. Maar dat het dan in de finale allemaal samenkomt, vind ik het mooiste van allemaal.’’

Ze heeft, vervolgde ze, dit WK ook veel bewuster beleefd. ,,Tokio ging in een waas voorbij. Dit toernooi heb ik veel beter in me opgenomen. De sfeer in het stadion in Nederland was niet normaal, maar hier in de finale was het ook fantastisch. Ik denk dat we hier een mooie kroon op een geweldig jaar hebben gezet.’’ Lachend: ,,Maar nu ben ik echt wel toe aan vakantie.’’