Geduld coach Lucas Judge helpt Elzemiek Zandee verder

Den Bosch, Amsterdam, Hurley en SCHC vechten dit jaar om het landskampioenschap bij de dames. SCHC lijkt titelfavoriet. De verschillen zullen echter klein zijn. Eén van de SCHC-speelsters waarvan veel wordt verwacht, is Elzemiek Zandee. 

Niet alleen speelde Zandee vorig jaar haar eerste interlands, ook krijgt zij bij Stichtse een steeds belangrijker rol. Volgens Zandee liet coach Lucas Judge het volgende weten: ’Voor mij ben je één van de vaste waarden in het team. Met jou staat SCHC als een huis’. Tijd om in gesprek te gaan met Zandee die de laatste weken niet alleen in de verdediging is te zien, maar ook op het middenveld staat te ’vlammen’. 

Stormachtig doorbreken

,,Bij hockeyclub Kromhouters in Tiel heb ik leren hockeyen. Voor mij was het een gezellige club, met een hele leuke groep meiden waarbij ik in de C-jeugd tweede van Nederland ben geworden. Al snel kreeg ik de mogelijkheid mezelf verder te ontwikkelen. Kampong, SCHC en Den Bosch boden zich aan. Het beste gevoel kreeg ik bij SCHC. Voor mijn gevoel een echte familieclub. Daarmee bedoel ik dat iedereen elkaar kent. Mijn debuut voor dames 1 was op 15 april 2018 tegen Groningen. Spannend. Ik moest voorin invallen. Dat is niet op de positie waar ik nu sta, dat is namelijk in de verdediging.’’ 

Vertrouwen van de coach

,,In eerste instantie was Nettie van Maasakker mijn coach. In die tijd kwam mijn spel er niet altijd goed uit. In de beginfase liep ik vaker gefrustreerd over het veld als het niet wilde. Ik kwam eigenlijk na elke training dan ook chagrijnig thuis. Na Nettie kwam Lucas Judge. Aan hem heb ik veel gehad. Ik kreeg veel vertrouwen. Het geduld van Lucas heeft mij verder geholpen. Dat hij laatst tegen mij zei dat SCHC met mij staat als een huis heeft me het gevoel gegeven dat het goed gaat. Tegenwoordig speel ik door de blessures vaker op het middenveld. En ik ben dit jaar blij met mijn eerste drie gescoorde doelpunten in de hoofdklasse. Vanuit de nieuwe positie hoop ik nog vaker te mogen scoren.’’

Snuffelen aan Oranje

,,Zelf heb ik nooit in de jeugdselecties van Oranje gezeten. Toen ik bij SCHC ging spelen, kreeg ik opeens wel de kans bij Jong Oranje. In 2022 ging alles heel snel. Veel Oranje-speelsters moesten in de EHL spelen. Ik kreeg daardoor een prachtige kans om voor Oranje in de FIH Pro League te spelen. In een training van Jong Oranje kreeg ik dit nieuws te horen. Een enorme verrassing. Vooral omdat de wedstrijden in India werden gespeeld. Het was echt heel gaaf. Ik merkte dat er een andere cultuur was. Op het vliegveld stonden mensen ons al op te wachten om foto’s te maken, en we werden met de bus opgehaald van het hotel en stadion. Bij het hotel stonden dames van het hotel die ons een bloemenkrans om deden. Ook mijn eerste interlands waren indrukwekkend. Voor het eerst mocht ik het volkslied zingen en een wedstrijd voor Oranje spelen. Het was een bijzondere ervaring. Later dat jaar speelde ik ook met Jong Oranje op het EK Hockey. Toen wonnen we de bronzen medaille.’’

SCHC gaat voor landstitel

,,Bij de EHL hebben we onbewust toch niet alles gegeven wat we hadden. We deden niet onder voor Den Bosch in de kwartfinale. Het was alleen niet goed genoeg. Na dat toernooi hebben we met z’n allen gezeten en we kwamen in een gesprek tot de conclusie dat in wedstrijden waarin het soms niet lekker loopt, de jongere spelers vaak kijken naar de ouderen. Terwijl het juist belangrijk is dat we het met z’n allen doen. Daarmee kunnen we goed presteren.’’

,,Amsterdam, Den Bosch en wij zijn duidelijk de teams die veel kwaliteiten hebben. Ik kan niet kiezen tegen welk team ik graag wil spelen in de eventuele finale. Het zal spannend worden wie van hen naar de finale gaat. Als team zijn we dit jaar gegroeid. Het zal aankomen op kracht en op details.’’

Play-offs zijn andere wedstrijden

,,In de eerste kruisfinale spelen we tegen Hurley. Ik denk niet dat we met speels gemak van hen gaan winnen. Het zou kunnen dat Hurley opeens vleugels krijgt. Play-offs geven altijd een andere sfeer dan gewone competitiewedstrijden. Bij mezelf merk ik dat ook. Ik krijg zelf ook meer spanning. Na het eerste fluitsignaal gaat dit gelukkig weg. Dit jaar gaat het ook maar om twee momenten. Ergens vind ik dat wel goed. Het is net wat minder belasting. Vorig seizoen moesten wij bijvoorbeeld twee keer drie wedstrijden spelen, dat was zwaar. Nu komt het aan op maximaal twee keer twee wedstrijden.’’

door Hans Hofstra