Malou Pheninckx moet op haar laatste dag in de hoofdklasse toch met een ander gevoel het veld op zijn gestapt. Nog een keer mocht de middenvelder van Kampong laten zien wat ze kon. Kampong verloor, maar Pheninckx speelde als vanouds een prachtige wedstrijd. De ervaren speelster neemt afscheid van haar club, maar lijkt in de toekomst als teamarts terug te keren in de sport.
Een wervelende show werd het nooit. In de laatste officiële competitiewedstrijd in de hoofdklasse speelden SCHC en Kampong tegen elkaar in Bilthoven. Stichtse won overtuigend met 3-0. Ondanks de ruime score, was het in fases een enerverend duel waarbij het voor een vrouw wel een extra speciale dag moest zijn.
Op 8 mei 2021, om precies 14.15 uur loopt Malou Pheninckx het veld af. In de uitwedstrijd tegen SCHC maakte zij haar laatste stapjes op een hockeyveld. Een grote speelster in het dameshockey nam afscheid. De vrolijke middenvelder wisselt nog even wat woorden met de vele fans en neemt vervolgens de bloemen in ontvangst, om dan haar gevoel te delen. ,,Het is toch wel een beetje gek. Ik wist al wat langer dat het mijn laatste seizoen zou worden. Dat het nu zo ver is, dat voelt toch wel een beetje raar’’, vertelt Pheninckx.
Prachtige acties
Of het raar is, dat kan zeker bediscussieerd worden. Want kijkend naar de wedstrijd, dan valt er niet af te lezen dat de 30-jarige Pheninckx afscheid gaat nemen van het tophockey. Meerdere gevaarlijke aanvallen starten bij ‘Lou’. Met prachtige acties zet zij vaak haar medespeelster vrij in de vijandelijke cirkel neer. Ook in de duels op het middenveld met Xan de Waard, gaan beide speelsters tot het maximale, waarbij er weinig onderscheid kan worden gemaakt wie nou de betere is. Kampong lijkt een groot sportvrouw te hebben verloren. ,,Eigenlijk vond ik het een hele leuke laatste wedstrijd, waarin inderdaad veel acties nog best goed gingen. Als zo’n actie dan goed gaat, dan krijg je inderdaad het fijne hockeygevoel. Het voelt ook nog steeds goed om op topniveau te hockeyen. Ik ben fit en kan eigenlijk nog prima mee. Toch ben ik nu steeds drukker met bijvoorbeeld mijn coschappen in het ziekenhuis. De combinatie werk en hockey wordt voor mij nu te zwaar. Ik wil mijn topsport wel op en top blijven beleven.’’
Hoogtepunt
In totaal speelde Pheninckx 108 wedstrijden voor Oranje, waarbij ze een groot arsenaal aan internationale prijzen binnensleepte. De middenvelder won drie keer de Europese titel, een keer de wereldtitel en als kers op de taart vorig jaar de Olympische titel. Meer dan tien jaar speelde de sterke Pheninckx bij Kampong. Met haar jaren ervaring en wilskracht was zij het absolute voorbeeld voor alle jonge talenten binnen de club.
Helaas voor Pheninckx pakte ze nooit een echte prijs bij de club waar zij altijd zo van hield. ,,Ze zeggen eigenlijk, je moet stoppen op je hoogtepunt. En met de komst van Lidewij Welten, die mij ook nog had benaderd om te blijven, zou er komend jaar weleens een mooie kans kunnen zijn om de play-offs te halen. Voor mij is dat helaas te laat. Uiteindelijk gun ik het nieuwe team alles van harte, ook al zal ik volgend seizoen stiekem wel balen als ik mijn oud-teamgenoten daar zie spelen.’’
Op een kiertje
Critici die van mening waren dat de middenvelder niet sterk genoeg was voor Oranje, werden de laatste jaren steeds stiller. Ja inderdaad, Pheninckx speelde nooit bij de ‘grote-3’ (SCHC, Den Bosch of Amsterdam). Toch leek oud-bondscoach Alyson Annan nooit te twijfelen aan de kunsten van de middenvelder. Keer op keer werd zij geselecteerd. Elke keer pakte zij met Oranje de prijzen.
Dat Malou Pheninckx volgend jaar niet meer op de Nederlandse velden is te bewonderen, lijkt een groot gemis voor de hockeysport. Niet alleen won ze bij Oranje vele grote prijzen. Pheninckx werd vooral ook geprezen om het feit dat zij een altijd positieve uitstraling heeft en haar jonge teamgenoten op sleeptouw kon nemen. Het afscheid als hockeyster is definitief, maar een terugkeer in de sport is zeker een optie. De deur lijkt in ieder geval op een kiertje te staan. ,,Als trainer of coach zullen jullie mij niet snel zien. Wel lijkt het me leuk als manager een team te assisteren. Mijn grootste droom zal zijn om ooit terug te keren als teamarts. Als ik straks afgestudeerd ben, dan zou ik in de hockeysport of in een andere sport, heel graag onderdeel willen blijven van een team.’’
