Gevoelsmens Welten blijft Brabo trouw

Ze is al jaren het gezicht van Brabo en speelt tot op de dag van vandaag vol passie met de sticks van het Nederlandse hockeymerk. Voor Lidewij Welten (30) is er dan ook geen betere samenwerking te bedenken dan die met de medewerkers van Brabo. “Als je met je sponsor een goede band hebt en fijn kunt samenwerken, scheelt dat alles voor mij.”

Hoelang ze inmiddels onderdeel van Brabo uitmaakt, durft ze niet te zeggen (‘echt al heel lang’), maar het partnerschap bevalt haar na al die jaren nog altijd uitstekend. Dat ze jaren geleden als talentvolle speelster de keuze maakte om met Brabo-sticks te gaan hockeyen, was puur gevoelsmatig, zegt ze. “Ik ben een gevoelsmens en gevoelsspeelster. Wat ik exact fijn vind aan een stick vind ik moeilijk te zeggen, maar wat ik me nog kan herinneren is dat ik de sticks er leuk vond uitzien. Waarschijnlijk is dat één van de redenen geweest waarom ik voor Brabo heb gekozen”, stelt Welten.

Wat Welten belangrijk vindt aan een stick, is dat ze er een ‘lekkere forehand en backhand’ mee kan slaan en dat ze makkelijk haar passeerbewegingen kan maken. Daarnaast moeten de sticks volgens haar niet te veel verschillen ten opzichte van andere jaren. “Ik hou niet van veranderingen, ben vrij autistisch wat dat betreft. Sommige mensen spelen met meerdere sticks in een jaar, omdat ze het fijn vinden om met een gloednieuwe stick te spelen. Ik speel juist liever op een gebruikte stick, omdat die al is ingespeeld en ik weet wat ik eraan heb. Voor mij moet ‘ie gewoon voelen zoals die altijd gevoeld heeft.”

Welten speelt komend seizoen met een Elite X-2 TeXtreme Wave Torsion: een stick die voor 100% uit carbon bestaat en waarbij het gewicht (530-540 gram) halverwege de stick zit. Dit houdt in dat Welten met haar stick zowel over power beschikt als snel kan handelen. Doordat de lengte van de stick ook nog eens vrij lang is, beschikt ze over extra veel power. “Vergeleken met vorig jaar is de stick bijna identiek. Het enige verschil is dat ‘ie nu roze is in plaats van oranje”, glimlacht de aanvalster, die blij is met de nieuwe kleur. “Ze hebben mij vooraf gevraagd wat ik van die kleur vond en ik zei dat ik absoluut een voorstander was van roze. Ja, dat soort veranderingen kan ik wel aan, haha.”

Het creatieve deel van de stick laat Welten over aan de mensen van Brabo, al houden die op hun beurt rekening met de wensen van de 212-voudig international. “Ze zullen mij nooit een stick opsturen en zeggen: succes ermee. Nee, ze testen het uitvoerig en sturen de sticks altijd netjes naar me op zodat ik er mee kan gaan trainen. Meestal krijg ik er drie en die gebruik ik dan voor het eerst aan het begin van het seizoen. Gelukkig denkt Brabo goed met me mee en blijft de kwaliteit van de stick altijd goed, dat geeft me toch een soort houvast. De stick is één, maar ook de persoon achter de stick vind ik erg belangrijk. Ik kan niet anders zeggen dat ik heel tevreden ben.”

Optimistisch
Tevreden was ze ook met de resultaten van haar club Den Bosch in de Livera Hoofdklasse. Na zeventien wedstrijden stond de ploeg van Raoul Ehren zonder ook maar één wedstrijd te hebben verloren fier bovenaan en koerste het rechtstreeks af op een plekje in de play-offs. Halverwege maart gooide het coronavirus echter roet in het eten en werd de competitie afgebroken en niet meer uitgespeeld. “Natuurlijk was het onwijs balen dat we de competitie niet konden vervolgen. We waren een goed seizoen aan het draaien en de kans was groot dat we de play-offs zouden halen”, aldus Welten, die optimistisch bleef.

“Komend seizoen zijn er heel wat prijzen te pakken en we gaan er alles aan doen om zoveel mogelijk gouden medailles te winnen.” Eén van die toernooien waar ze op doelt, is de Olympische Spelen in Tokio, die door het coronavirus zijn opgeschoven naar volgend jaar. “Ook dat was natuurlijk balen, maar we waren er al een beetje op voorbereid. Gelukkig is het uitgesteld en niet afgelast, dat zou helemaal een bittere pil zijn geweest”, aldus Welten, die ergens wel het vermoeden heeft dat ze in 2021 wel doorgaan. “We gaan voor niets anders dan goud, maar het is geen vanzelfsprekendheid dat we hem ook winnen.”

Op de vraag of het haar laatste toernooi zal zijn, is ze duidelijk. “Ik sta nog steeds met een lach op het veld, ik voel me goed, vind hockey leuk en heb niet het idee dat ik mijn vorm verlies. Zolang ik dat allemaal nog kan zeggen, zie ik geen reden om te stoppen.”