‘Ik weet hoe bijzonder hij dit had gevonden’

Tranen van vreugde, verdriet en trots. Pinoké-aanvoerder Jannis van Hattum liet zijn emoties de vrije loop nadat hij met zijn ploeg voor het eerst in de clubgeschiedenis de landstitel had gegrepen. In de finale van de play-offs op 29 mei zorgden de Amstelveners voor een daverende verrassing door Bloemendaal met 4-0 te verslaan. De titel maakte veel los bij Van Hattum, die tijdens het feestgedruis meermaals aan zijn vader dacht. ,,Ik weet zeker dat hij hartstikke trots op me is.”

Het besef is nog steeds niet helemaal doorgedrongen, vertelt Van Hattum een kleine maand na de mooiste dag uit zijn hockeycarrière. Als hij terugdenkt aan de desbetreffende dag verschijnt er meteen weer een glimlach op zijn gezicht. ,,Het is een bijzonder gevoel”, vertelt Van Hattum nadat hij een slok van zijn cappuccino heeft genomen. ,,Elke dag stuurt iemand uit het team een appje in de groepsapp hoe mooi het is dat we kampioen zijn geworden. We leven nog steeds in een roes.”

Dat de eerste titel in het 93-jarige bestaan van de club groots gevierd moest worden, was één ding wat zeker was voor de spelers van Pinoké. Ze trakteerden zichzelf op een rondvaart door de grachten en werden gehuldigd door de gemeente Amstelveen. ,,Het is meer een soort feestweek geworden. Het is mooi om te zien hoe trots iedereen op elkaar is en wat zo’n prestatie met de club en de mensen om je heen doet. Natuurlijk zal het besef binnenkort wel gaan indalen, maar ik denk dat de glimlach in de voorbereiding op het nieuwe seizoen nog steeds aanwezig is.”

Sprookje 

Het verhaal van Pinoké – een fusieclub van Pinokkio en O.K. – mag gerust een sprookje worden genoemd. Vorig seizoen bereikte het team van coach Jesse Mahieu voor het eerst in de geschiedenis de play-offs, waarin het in de finale ten onder ging tegen Bloemendaal. Dit seizoen ging het allesbehalve rimpelloos voor de Steekneuzen, die pas in de laatste speelronde het vierde en laatste play-off-ticket veiligstelden. ,,Na de uitschakeling in de EHL zijn er wat harde woorden gevallen en is er een en ander veranderd in de staf. Daarna zijn we beter gaan spelen”, vertelt de 27-jarige speler.

Hoewel de opdracht loodzwaar was, rekende Pinoké dankzij een dubbele overwinning (3-1 en 2-1) af met Kampong. ,,De manier waarop we speelden, gaf veel vertrouwen. We gingen met een lekker gevoel de finale in”, doelt Van Hattum op de wedstrijd tegen Bloemendaal. Het was precies hetzelfde affiche als een jaar eerder. ,,Zij hadden in april de EHL gewonnen, dus we wisten dat we flink aan de bak moesten. De eerste wedstrijd ging goed. We speelden weliswaar met 1-1 gelijk, maar voor ons was dat een goede uitgangspositie.”

Pittige opdracht

In tegenstelling tot vorig seizoen werd het landskampioenschap niet meer beslist in een best of three, maar werden er maximaal twee wedstrijden gespeeld. Dat zou in dit geval betekenen dat de winnaar van de tweede wedstrijd zich tot landskampioen zou kronen. ,,Eén of twee keer winnen bij Bloemendaal; dat is nogal een verschil. Natuurlijk was de opdracht nu ook pittig, maar we hadden er het volste vertrouwen in dat we daar konden winnen.”

Dat vertrouwen was terug te zien op het veld. In een wedstrijd waarin alles lukte, maakte Pinoké korte metten met Bloemendaal. Na 60 minuten spelen stond er maar liefst 0-4 op het scorebord en kon het feest beginnen. ,,Waanzinnig, niet normaal. We hadden ons geen betere wedstrijd kunnen bedenken. Alles viel goed bij ons, terwijl het bij hun allemaal net niet lukte.” De ontlading was groot bij de spelers en supporters, die in grote getale naar Bloemendaal waren afgereisd. ,,Aan alles zag je dat het de mensen heel veel deed.” 

Wolk

Ook Van Hattum hield zijn emoties niet in bedwang. Direct na het laatste fluitsignaal gingen zijn gedachten naar zijn vader René, die elf maanden geleden overleed aan de gevolgen van melanoomkanker. ,,Het is pijnlijk dat m’n vader het niet heeft kunnen meemaken, maar we weten hoe trots hij zou zijn geweest en hoe bijzonder hij dit had gevonden. Op de tribune gaven we elkaar een dikke knuffel en zeiden tegen elkaar: volgens mij is hij nu wel van z’n wolk gedonderd.”

Van Hattum, die sinds 2014 bij Pinoké actief is, herinnert zich de ontlading toen de club vorig seizoen voor het eerst in de geschiedenis de play-offs haalde. ,,Iedereen was heel emotioneel, juist omdat hij er nog bij was. We wisten dat hij niet lang meer te leven had en dan beleef je alle momenten heel intens. Ik had het ontzettend mooi gevonden als we samen die cup konden vasthouden, maar dat is er helaas niet van gekomen. Gelukkig heeft hij de vele hoogtepunten van vorig jaar nog met ons beleefd.”

Eendagsvlieg

Volgens Van Hattum was zijn vader op de hoogte van zijn persoonlijke ambities. ,,Hij wist dondersgoed dat we geen eendagsvlieg wilden zijn. Ik heb altijd gezegd dat ik ooit eens landskampioen wilde worden en dat is nu gelukt. Ik weet zeker dat hij hartstikke trots op me is”, aldus de middenvelder, die zijn vader omschrijft als een onwijze hockeygek. ,,Hij heeft alles voor me mogelijk gemaakt, bracht me overal naartoe en wilde overal bij zijn. Hij ademde hockey.”

Op de vraag welke levenslessen Van Hattum van zijn vader heeft meegekregen, hoeft hij niet lang na te denken: ,,Als je anderen vraagt hoe ik in het leven sta, zullen ze zeggen dat ik heel positief ben. Ik geef nooit op, doe altijd mijn stinkende best en zal vooral niet bij de pakken gaan neerzitten. Ik weet hoe positief m’n vader in het leven stond. Hij vond alles leuk en genoot van de dingen die hij deed. Mij zul je ook niet snel chagrijnig op het veld zien, omdat ik weet hoe snel het leven kan veranderen. Als je heel erg in zak en as gaat zitten, gaat het je niet veel verder brengen.”

Reis

Met zijn positieve instelling is Van Hattum een belangrijke schakel in het elftal van Pinoké. Niet voor niets werd hij zes seizoenen geleden gebombardeerd tot aanvoerder, een rol die naar eigen zeggen goed bij hem past. Van Hattum is niet de speler van de technische hoogstandjes of de vele doelpunten, maar is tactisch sterk en stuurt en spoort zijn teamgenoten continu aan. ,,Ik vind het leuk en bijzonder dat ik aanvoerder van dit team mag zijn, maar daar til ik niet te zwaar aan.”

Als leider van een ‘heel jong team’ behoedde hij Pinoké in 2018 voor degradatie door in de play-outs ternauwernood overeind te blijven. Ruim vijf jaar later boekte hij met diezelfde club het grootste succes uit de historie. ,,Het kan snel gaan”, lacht hij. ,,Toen we er net in waren gebleven, was het mijn ultieme doel om kampioen te worden met dit team. Ik wist niet of het ging lukken, maar ik wilde er alles aan doen om het voor elkaar te krijgen. Dat ik de hele reis heb meegemaakt, maakt deze titel extra mooi.”

Nu Van Hattum zijn ‘stoute droom’ heeft bewerkstelligd, is de honger naar méér prijzen alleen maar groter geworden. Behalve een nieuwe landstitel en een succes in de EHL heeft hij een interlandcarrière nog niet uit zijn hoofd gezet. ,,Dat zou ik heel graag willen, alleen al omdat m’n vader dat waanzinnig mooi had gevonden”, vervolgt Van Hattum. ,,Als dat lukt, ga ik zeker een traantje laten. Ik ga niet roepen dat ik erbij hoor of al een interland had moeten spelen. Mijn carrière is nu al uniek. Ik zal er niet minder trots op zijn als het er niet van komt.”

door Rijcko Treep