In een winter over de wereld

De diverse nationale teams reisden in de winter rond de wereld. Op meerdere plaatsen werd gestreden voor punten en voor titels, met wisselend succes. We nemen je nog even mee op die reizen en brengen alles in beeld.

Bhubaneswar & Rourkela (India)

Brons voor Oranje

Zonder enige twijfel het grootste toernooi van de afgelopen winter: het wereldkampioenschap voor de mannen in het Indiase golfmekka Bhubaneswar en het indrukwekkende nagelnieuwe stadion in Rourkela. Het toernooi is de eerste grote stop voor bondscoach Jeroen Delmee en zijn grotendeels nog onervaren ploeg, die weliswaar vorig jaar de Pro League won, maar waarvan de meeste spelers nog niet eerder een echt titeltoernooi speelden.

Die ervaring hebben ze nu op zak. Met toch een verdienstelijk resultaat. Want zoals je mocht verwachten, rolde Oranje soepeltjes door de poule, met overwinningen op Maleisië en Nieuw-Zeeland en een waar doelpuntenfestijn tegen Chili, dat liefst veertien treffers moest incasseren. Vervolgens werd in de kwartfinale afgerekend met Korea. In de halve finale trof Oranje de Belgen. De ploeg van Delmee kwam twee keer op voorsprong, speelden uiteindelijk gelijk en miste de finale in de shoot-outs.

Die klap kwam hard aan, maar de kater werd weggespoeld in de strijd om het brons. Zeven minuten in het derde kwart waren daarin voldoende om Australië weg te blazen. Van 0-1 werd het in die tijdspanne 3-1, met Thierry Brinkman die binnen vijf minuten twee goals verzorgde en zo Oranje de weg naar het brons wees. Dat is voor een eerste toernooi met een team in opbouw een prima resultaat, dat lijkt op een opmaat naar meer. 

Santiago del Estero (Argentinië)

Dubbels in de Pro League

Het was een flinke volksverhuizing, de beide teams van Oranje die naar Argentinië reisden voor een dubbele ontmoeting in de Pro League. Zowel de mannen als de vrouwen streken neer in Santiago del Estero, een stad in het noorden van het land met nog geen kwart miljoen inwoners. De gebruikelijke trekpleisters? De kathedraal en het provinciale museum voor de archeologie. Maar dat werd allemaal naar de achtergrond gedrongen door de komst van de hockeyers.

In een stadion vol uitzinnige Argentijnen speelden zowel de vrouwen als de mannen vier interlands met dubbels tegen Argentinië en Groot-Brittannië. Voor de dames van Paul van Ass was er geen vuiltje aan de lucht. De regerend wereldkampioen en olympisch kampioen boekte vier zeges. Voor de mannen waren er drie nederlagen en uiteindelijk een zege op Argentinië, maar voor de ploeg van Jeroen Delmee stond alles in het teken van de voorbereiding op het WK. Daarvoor leende deze Pro League zich uitstekend, al gaf Delmee al eerder aan liever niet naar de andere kant van de wereld te zijn gereisd voor vier oefenduels.

Hamburg (Duitsland)

Twee medailles, maar geen goud

Het Europees kampioenschap indoor in Duitsland leverde Oranje twee medailles op, maar geen van beide was goud. In de Hanzestad Hamburg reikten de vrouwen tot zilver, terwijl de mannen zich tevreden moesten stellen met brons.

Voor de mannen was dat wel brons met een bijsmaakje, want de ploeg van bondscoach Robert Tigges zag Oostenrijk de Europese titel pakken. Hetzelfde Oostenrijk dat in de poule nog werd opgerold door Oranje. Oranje miste uiteindelijk zelf de finale. In de poule werd alleen verloren van Duitsland, en dat kan. Het gelijkspel tegen de Zwitsers bleek echter duur. Diezelfde Zwitsers waren ook de tegenstander in de strijd om het brons, en dit keer werd het Zwitserse uurwerkje wel flink ontregeld.

Voor de dames was er eigenlijk maar één tegenstander die er werkelijk toe deed tijdens dit EK, en dat was het gastland. De Duitse ploeg vormde in de poule al de enige hindernis die Oranje niet kon nemen, en nadat beide teams alle overige wedstrijden omzetten in winst, was een tweede ontmoeting in de finale het enige logische resultaat. Daarin kwam Nederland twee keer op voorsprong, maar dat bleek geen garantie voor succes. Lisa Altenburg deed Oranje uiteindelijk de das om in een finale die tot het einde spannend was (5-4).

Opvallend en mooi in dit toernooi: de bronzen medaille voor de vrouwen van Oekraïne.

Pretoria (Zuid-Afrika)

Blinkend goud, zilver met bijsmaakje

De vrouwen van Oranje bevestigden nog eens hun status als beste van de wereld. Na de wereldtitel op het veld, vorige zomer in het Spaanse Terrassa, werd in het Zuid-Afrikaanse Pretoria ook die in de zaal veroverd. Was het spannend? Nou, nee. Oranje wandelde door de poule, waarbij alleen de Verenigde Staten nog tegengas van enige importantie boden. Met vijf zeges uit vijf duels, 29 doelpunten voor en vier tegen was het wel duidelijk wie de sterkste ploeg was.

Dat werd nog eens bevestigd in de finale, waarin Oostenrijk de tegenstander was. Oranje maakte daar gewoon een demonstratiepartij van, waarbij de vrouwen uit het Alpenland met een denderende zevenklapper werden weggevaagd.

Datzelfde Oostenrijk was de grote dwarsliggen voor de mannen van Oranje. Nadat de equipe van bondscoach Robert Tigges het toernooi opende met een dozijn treffers tegen Nieuw-Zeeland, werd er in het tweede duel al verloren van de Oostenrijkers. Oranje eindigde met vier zeges keurig als tweede in de poule, maar wist wel dat in de eindstrijd opnieuw Oostenrijk wachtte. Ondanks tweemaal een voorsprong voor Oranje eindigde die finale onbeslist, waarna de shoot-outs beslissend werden. Die namen de Oostenrijkers beter, waardoor er voor Oranje toch zilver met een bijsmaakje resteerde.