Een lofzang op Frederique Matla is eenvoudig: driemaal Europees kampioen, wereldkampioen, beste speelster van de Pro League en de Livera Hoofdklasse 2019. Kortom: droomspits.
Maar wat als we Frederique Matla zelf om een lofzang vragen, op haar Princess Premium 7 Star FM#15 DragFlick bijvoorbeeld?
‘Wat ik als eerste doe als ik m’n stick uit mijn tas pak? Ik kijk er vooral naar hoe mooi die is’¦.nee hoor, grapje.
Ik heb een vast ritme als ik het veld op kom, eerst m’n handschoentje aan, dan pas pak ik mijn stick. Ik heb er drie in m’n tas; eentje die ik zelf heb gecustomized, eentje die zo uit de fabriek komt en nog in de verpakking zit en een regenstick, met een zeempje om de grip. Als je trouwens ziet hoe weinig ik die regenstick gebruik, kom je erachter dat het in Nederland veel minder regent dan je denkt.
Ik ben niet het type dat altijd eerst even z’n stick ronddraait. Bij Oranje ben ik vaak vrij laat op het veld omdat ik mijn braces nog om moet doen, meestal haak ik net aan bij de uitleg van de oefeningen en heb ik helemaal geen tijd om wat te pielen. Bij Den Bosch heb ik vaak iets meer tijd en pak ik wel altijd een balletje om wat hoog te houden en dan jenk ik hem naar de goal. Kan ook een voetbal zijn hoor. Als het dan tijd is om te beginnen, gaat bij mij langzaam de knop pas aan. Ik ben nooit zo snel.
Mijn grip is zwart, de stick zelf ook; clean zwart, met zilveren Princesslogo. In roze aan de binnenkant van de stick mijn initialen, mijn rugnummer 15 en mijn handtekening. Ik hou van een lekkere dikke grip, dus ik doe een zeempje om de grip en dan zo’n zwart plakgripje er overheen.
Er zit wel wat werk in om dat goed te doen. Maar ik ben er goed in. Er komen ook anderen naar me toe om het voor hen te doen. Het moet er wel mooi en strak uitzien vind ik. Stick zwart, grip zwart, dan natuurlijk ook een zwart tapeje. Roze grip vind ik trouwens ook gaaf, zeker met die roze accenten op de stick. Maar dan wel met een zwart tapeje.
Ik heb een extreme low bow met de krulling onderin en aan de platte kant zit een gleuf voor de corner. Dat maakt ‘m bij uitstek geschikt voor de corner. De haak is wat ovaler, zodat ie makkelijker aanneemt. Mijn stick is wat langer dan een normaal; ik heb een 38.5 stick en hij is heel licht; lekker pielen hè. Het gewicht ligt een beetje naar onderen zodat ik hard kan slaan, je blijft toch spits!
Liefst scoor ik hoog, strak in de touwen en dan ook echt hard. Als ik met m’n forehand tijd heb om uit te halen gaat ie zo hard mogelijk in de linker bovenhoek, ook op de training; heerlijk! Mijn backhand schiet ik vaak laag in de lange hoek om de kans te vergroten dat iemand bij de tweede paal er nog iets mee kan doen.
Waarom Princess? Het nieuwe lifestyle-concept past bij mij: wat krachtiger, wat stoerder, meer urban. Ik heb ze zelf gebeld.
Ik ben niet echt het standaard hockeymeisje. Ik hou wel van anders; een fotoshoot op een landingsbaan, hartstikke gaaf. En No Excuse, ook een Princess-slogan, past mij wel. We hebben onlangs gereden op Zandvoort. Super vet. Moesten we eigenlijk achter een volgauto blijven. Ja da g, ik wil ‘m zelf ook even intrappen hoor. Ik hou er van om het randje op te zoeken. Niet het randje van het randje, maar wel het randje.
Dat geldt ook voor wedstrijden. Natuurlijk moeten er regels zijn en afspraken, maar het is altijd leuk om op een creatieve manier naar oplossingen te zoeken. Dan kijken mensen op. Daar moet ook ruimte voor zijn vind ik. Net even anders is ook weer verrassend.
Met scheidrechters probeer ik dat uiteindelijk ook; wat mag nog wel en wat mag net niet. Maar ik ben best braaf hoor, ik ben geen vieze speler.
Ik denk uiteindelijk niet dat ik een materiaalfreak ben. Deze stick is wel speciaal voor mij gemaakt, met wat speciale effectjes, zoals die gleuf, de kromming en de bow, maar het is ook weer niet zo dat ze voor mij allemaal op de centimeter of gram hetzelfde moeten zijn. Er zijn ook geen twee sticks precies hetzelfde. Maar na tien minuten inspelen op de training ben je weer gewend en denk je: dit is ‘m.
