Ze hoorde altijd de verhalen, zag altijd de beelden. Als andere internationals nog op de toppen van hun kunnen presteerden, volgde zij een loopprogramma. Nog nooit plaatste Marente Barentsen zich met haar club Hurley voor de play-offs, maar nu is het dan eindelijk raak.

Het verhaal is natuurlijk opmerkelijk, maar tegelijkertijd ook prachtig. Hurley, het kleinste visje uit het Amsterdamse Bos, dat zo lang in de schaduw stond van de grotere buren. Dát Hurley staat ineens tussen de beste vier ploegen van het land en mag een gooi doen naar de landstitel. Marente Barentsen (26) lacht als ze die woorden zo hoort. ,,Dit hebben we natuurlijk absoluut nooit zien aankomen’’, is ze eerlijk. ,,We hebben deze weken wel vaak tegen elkaar gezegd: als je dit aan het begin van het seizoen had geroepen, had niemand dat geloofd en hadden we heel hard gelachen. Nee, dit had echt niemand verwacht.’’

Waarom het dan uiteindelijk nu wel is gelukt, is een goede vraag, vindt ze. ,,Want eigenlijk begonnen we dit seizoen zoals elk jaar. Meestal pakken we een plek een beetje in de middenmoot, winnen hier en daar wat, spelen een keertje gelijk tegen een topper en dan weer verliezen van degene waarvan je had moeten winnen. Zo begon het nu ook wel een beetje. We stonden ook nog even achtste. We hebben ook een beetje geluk gehad dat Pinoke en HGC als favorieten voor plek vier af en toe struikelden, maar we hebben het uiteindelijk ook zelf afgedwongen in de wedstrijden die we hebben gewonnen, in wedstrijden waarin we punten pakten wanneer dat nodig was. Vooral in de tweede seizoenshelft hebben we het heel goed gedaan. Op twee wedstrijden tegen de toppers na, hebben we alles gewonnen. Dan doe je het voor een club als Hurley boven verwachting goed.’’

Ontwikkelen

Eigenlijk was het doel vooral om als team en individueel te ontwikkelen. Dat heeft Barentsen ook teruggezien in de loop van het seizoen. ,,Die ontwikkeling zat voor een stuk in het mentale deel. Omgaan met tegenslag of achterstand, en dan toch nog kunnen ombuigen. Daar hoort bij dat je hard voor elkaar werkt en blijft gaan. We hebben vanaf het begin gezegd dat we een team willen zijn dat moeilijk is om tegen te spelen en waar je niet zomaar van wint. Dat was het doel eigenlijk; het elke tegenstander moeilijk maken en dan zien wat de uitslag wordt. Ik denk dat we dat heel goed hebben gedaan. Kijk, individueel hebben we misschien niet de beste hockeyers, dus een op een zou je misschien zeggen dat je een wedstrijd niet kunt winnen. Maar als team hebben we dat heel goed opgevangen. De ontwikkeling zat dus wel in individueel beter worden, maar ook als team goed te kunnen samenspelen en met elkaar spelen in plaats van eilandjes worden.’’

Ze merkte dat de ploeg in een positieve spiraal belandde. ,,Het maakt de sfeer natuurlijk altijd beter als je wint. Dat is een stuk leuker dan elke week om tafel moeten zitten omdat je weer niet hebt gewonnen. En dat zorgt inderdaad ook wel voor veel vertrouwen. Maar we hebben het nooit echt gehad over de play-offs, hebben dat ook nooit als doel gehad. Dat heeft misschien ook wel gemaakt dat we onszelf niet die druk hebben opgelegd en daardoor vrijer konden hockeyen dan dat je per se de play-offs moet halen.’’

Het scheelt wel, vervolgt ze, dat je speelt met minder druk en alles echt wedstrijd voor wedstrijd benadert. ,,Wij wilden alleen maar elke wedstrijd beter worden en als team meer groeien. Daarbij hebben we niet gekeken naar het eindresultaat of wat de stand moest zijn. Ja, tot de laatste week. Want elke week zeiden we weer: ‘We staan nog steeds op vier’. En dan komt het ineens heel dichtbij dat je het misschien tóch gaat halen.’’

Kantelpunt

Want hoe behoudend je ook bent in je verwachtingen, er komt altijd een kantelpunt waarop de realiteit het getemperde scenario inhaalt. Dat was voor Hurley eigenlijk de wedstrijd tegen HGC, stelt Barentsen. ,,Tot die partij hebben we het er eigenlijk niet echt over gehad. Natuurlijk speel je elke wedstrijd om te winnen, en elke wedstrijd voelde voor ons al heel belangrijk en alsof we al play-offs speelden, maar het duel met HGC was de wedstrijd waarin we echt heel goede zaken konden doen als we zouden winnen. Dat was ook het eerste moment waarop we dat echt uitspraken naar onszelf. Maar we probeerden tegelijkertijd nog wel die druk weg te nemen om niet ineens je niveau niet meer te kunnen halen omdat het per se moet.’’

Toch komt er uiteindelijk dan ook een ander soort druk om de hoek kijken. Daar ontkwam ook Hurley niet aan. ,,Als het moet, wordt de druk altijd wel groter’’, erkent Barentsen, om te stellen dat er dan twee dingen kunnen gebeuren. ,,Of je speelt juist heel goed, of je verstopt jezelf en speelt juist niet goed. Weet je, als je heel veel van die wedstrijden hebt gespeeld, weet je hoe je reageert. Ervaren speelsters kunnen daar wel iets meer over zeggen, maar wij hebben nog relatief een jong team, dus je weet nooit hoe dat uit de verf komt. Maar tegen HGC speelden we heel goed en hebben we gedaan wat we moesten doen. Ik vond dat heel knap.’’

Groot feest

Na die zege tegen HGC was Hurley zeker van de vierde plaats en dus van een startbewijs voor de play-offs. Zeker als je dat voor het eerst ooit bereikt, is dat natuurlijk een geweldig recept voor groot feest, maar dat liep in het geval van Hurley iets anders. ,,Door de winst bij HGC hadden we zeven punten voor op Pinoke, dat de volgende dag tegen Den Bosch moest winnen om ons nog te kunnen inhalen. Dat is geen makkelijke opgave, maar niets is onmogelijk. Daarom wisten we na afloop wel dat we een heel grote stap hadden gezet om vierde te worden, maar dat je nog een dag moet wachten voor het zeker is. Dus we waren zaterdag wel heel blij, maar we hadden eigenlijk nog niets. Dat was eigenlijk heel gek. Zondag hebben we met elkaar de wedstrijd tussen Den Bosch en Pinoke gekeken, omdat we anders die dag niet bij elkaar zouden zijn op het moment dat we wisten of we de play-offs hadden gehaald of niet.’’

De ploeg van coach Diederik van Weel kwam bij elkaar op Hurley, in het clubhuis, waar natuurlijk werd gejubeld voor Den Bosch. ,,Normaal ben je niet voor een ander team uit de hoofdklasse, dus je kijkt wel een beetje gek, maar je weet dat het er wel toe doet als Den Bosch wint. Uiteindelijk waren we met z’n allen heel blij. Zaterdag hadden we met elkaar al een heel klein sprongetje gemaakt, en dan is het op zondag ineens echt zeker. Dat is wel een andere ontlading dan op het veld direct na de wedstrijd. Dat vond ik zelf wel gek. We hebben eigenlijk niet een moment gehad van besef en heel veel vreugde. Dat maakte het wat dubbel.’’

Jammer

Dat is het enige dat Marente Barentsen achteraf jammer vindt. ,,We hebben nooit eerder de play-offs gehaald, dus in dat opzicht waren we hartstikke blij. Maar het is gewoon zonde dat je dat niet direct na je wedstrijd weet. Maar goed, dat is tegenwoordig zo omdat je op zaterdag en op zondag speelt. Maar dat neemt wel de echt spontane vreugde weg.’’

En dan de play-offs. Het toetje van de competitie, het hoogtepunt waar iedereen naar uitkijkt. Hurley stuit of SCHC, de onverslaanbare ploeg van dit seizoen. Barentsen beschouwde de pot tegen Amsterdam als een goede test om te kijken waar Hurley staat tegen een team uit de top drie. Dat pakte niet goed uit. Tegen de buren leed de ploeg een dikke 5-1 nederlaag. ,,Maar elke wedstrijd is een nieuwe wedstrijd’’, stelt Barentsen. ,,In de play-offs zit de druk er iets meer op, en je weet ook niet hoe SCHC daarop reageert. Wij kunnen wat dat betreft vrij hockeyen, hoeven onszelf niet zoveel druk op te leggen omdat we niets te verliezen hebben. Ik denk ook niet dat we iets heel geks gaan doen, of iets anders dan anders. We gaan gewoon vertrouwen op wat we goed kunnen en het Stichtse heel moeilijk maken. Dan zien we wel hoe het eindigt.’’

Niet alleen Marente Barentsen is een onbeschreven blad als het gaat om de play-offs. Dat geldt ook voor al haar ploeggenoten. Toch is het in het geval van de speelster uit Alphen aan den Rijn best bijzonder omdat ze sinds enige tijd natuurlijk ook international is. Ze is blij dat ze nu zelf kan ervaren hoe het is play-offs te spelen. ,,Dat is natuurlijk toch lekker binnenkomen bij het Nederlands elftal als je daarover kan meepraten. Ik vind het ook heel gaaf. Zeker omdat je ook tegen veel speelsters van Oranje speelt, dat is alleen maar leuk.’’

Gemis

Je zou kunnen denken dat Barentsen het ontbreken van de play-offs op haar cv als een gemis heeft ervaren. ,,Het gekke is dat je niet weet hoe het is. Natuurlijk kan ik het volgen, kan ik het zien op televisie en hoor ik de verhalen erover.  Aan de ene kant weet je dus niet wat je mist, en aan de andere kant heb je wel een ander ritme aan het einde van het seizoen. De play-offs zijn de wedstrijden waar de top drie naartoe leeft, de belangrijkste van het seizoen. Maar bij mij was dat seizoen dan altijd al klaar. De beleving is dus wel heel anders nu je daar zelf ook in meegaat en een paar weken langer kunt hockeyen in plaats van een loopprogramma doen.’’ Lachend: ,,En ik ben echt heel blij dat ik dit keer niet hoef te rennen maar gewoon lekker op het veld kan staan.’’

Dat moet ook prettig zijn in de tussenfase naar de drukke maand juni, waarin voor Oranje veel wedstrijden in de Pro League op het programma staan. ,,Ja, ik kan nu lekker blijven hockeyen en ritme houden. Aan de andere kant vind ik er zelf ook wel wat voor te zeggen om even niet te hockeyen en even iets anders te doen qua sport en bewegen. Maar dit zijn natuurlijk heel gave wedstrijden om te spelen, dus ik ben echt blij dat ik dat kan doen.’’

De vraag is gerechtvaardigd of Barentsen genoegen neemt met incidenteel een play-off bij een kleinere club als Hurley, of dat ze als international ook op clubniveau nog een stap wil maken. Dat is een vraag, bekent ze, die wel door haar hoofd heeft gespookt. ,,De play-offs zijn daarbij niet per se van invloed. Het gaat er meer om waar je goed aan doet en waar je je het beste kan ontwikkelen. Vooral dat laatste vind ik belangrijk. Hockeytechnisch kan het natuurlijk altijd beter en ik denk dat je daar sneller in groeit met veel internationals om je heen. Aan de andere kant kan ik bij een club als Hurley misschien iets vrijer spelen, iets meer in een leidende rol. Daar vind ik ook iets voor te zeggen. Ik vind het leuk andere meiden daarin mee te nemen en te kunnen ontwikkelen. Dus de vraag is wel door mijn hoofd geschoten, maar een overstap is voor mezelf geen vereiste voor wat ik wil behalen.’’

Dus gewoon happy bij Hurley. ,,Ja, zeker. Dat kan je heel goed concluderen. Ik ziet hier goed op mijn plek.’’ Daar moeten ze bij Hurley ook blij mee zijn. Barentsen, met een lach: ,,Daar zijn ze zeker blij mee.’’

door Eric Korver