Ze heeft er lang op moeten wachten, maar Mascha Sterk mocht voor Rotterdam in de wedstrijd tegen Klein Zwitserland haar eerste minuten van het seizoen maken. Long-Covid zorgde ervoor dat de middenveldster een zwaar revalidatietraject moest aangaan. In de eerste wedstrijd scoorde zij wel meteen en daarmee lijkt Sterk op de weg terug.
Duidelijk geëmotioneerd liep Mascha Sterk na de wedstrijd tegen Klein Zwitserland van het veld. Het was gelukt. De 24-jarige middenveldster van Rotterdam had gescoord. Met een mooie intikker bij de tweede paal zorgde ze voor de 0-3 overwinning. Toch was het niet deze treffer die bij Sterk de tranen liet stromen. Nee, het was het fysieke leed dat zij had moeten doorstaan. Long-Covid bezorgde haar veel problemen, die uitmondden in een langdurige revalidatie. Het duurde lang voordat Sterk kon accepteren dat zij te maken had met dit ziektebeeld, dat haar uiteindelijk zo lang van de hockeyvelden hield.
,,Tot twee keer toe heb ik te maken gehad met het coronavirus’’, vertelt Mascha Sterk. ,,In 2020 kreeg ik er de eerste keer last van. Vorig jaar volgde een tweede besmetting. Beide keren moest ik vechten tegen long-Covid. Ik heb last gehad van vermoeidheid, waardoor ik niet meer kon hockeyen. Alles moest ik opzeggen. Ook bij de selectie van Oranje voor de zaal moest ik verstek laten gaan. Het was een zware strijd, waarbij ik vooral moeite had om de ziekte te kunnen accepteren. Pas toen dit lukte, kon ik bezig zijn met mijn herstel.’’
Tot het moment dat het coronavirus in de wereld kwam, leek de hockeycarrière van Sterk in sneltreinvaart te gaan. Van hockeyclub HDM vertrok de fanatieke Sterk naar SCHC. Een gewaagde keuze, want de middenveldster bleef wonen in Rotterdam. De reistijd voor elke training was minimaal twee uren, heen en terug. Toch leek de keuze logisch. Sterk was bij HDM een belangrijke spelmaker en bij SCHC zou zij echt voor de prijzen kunnen strijden. Ook in de zaal liet Sterk van zich horen. Ondanks koorts in de halve finale van het EK in 2020, kon zij de finale wel spelen. Oranje verloor nipt van Wit-Rusland, maar won zilver.
Al snel veranderde haar wereld. In datzelfde jaar kreeg Sterk Covid. Dat zorgde ervoor dat zij niet meer kon trainen bij SCHC en de aansluiting met de groep verloor.
Dag tot dag
,,Ik leefde van dag tot dag. En dat doe ik nu nog steeds’’, bekent ze. ,,Long-Covid is een ziekte die voor iedereen anders kan aanvoelen. Nadat ik kon toegeven dat het bij SCHC niet meer ging, merkte ik dat ik kon revalideren. Ik hield houvast in mijn leven door te werken. Mijn werkgever Danone accepteerde mijn situatie en bood me structuur in mijn leven. Zij gaven me nieuwe doelen en ruimte om te kunnen herstellen. Ik merkte dat fysiotherapie en extra voedingstoffen zoals zink, selenium, vitamine D, vitamine C en sommige ontstekingsremmende supplementen mij echt hebben geholpen. Gestructureerd leven, goed eten, dat was essentieel. Ik kreeg dan ook meer het gevoel dat ik nog steeds topsporter was in de periode van long-Covid. Langzaamaan begon ik te herstellen.’’
Afgelopen juni kwam er opvallend nieuws. Al na twee jaar vertrok Sterk bij SCHC. De middenvelder was gestrikt door Hockeyclub Rotterdam. Zo op het oog een stap terug in haar carrière. Immers, Rotterdam was net gepromoveerd naar de hoofdklasse en staat daar inmiddels elfde op de ranglijst. Toch ziet Sterk, die haar revalidatie langer zag duren dan verwacht, de overgang niet als een ‘degradatie’ en denkt ze dat ze met haar nieuwe club juist een mooie stap heeft kunnen maken.
Aansluiting
,,Voor mij is de overgang naar Rotterdam geen teruggang’’, legt ze uit. ,,Ik ben blij waar ik nu ben en ga er voorlopig ook niet vertrekken. Met deze club gaan we proberen uiteindelijk de aansluiting met de top vier te maken, zodat we ook mee kunnen strijden om de prijzen. Ik hoopte dat ik in augustus alweer op het veld zou kunnen staan, maar dat heeft veel langer geduurd. Dat ik pas nu, in de negende speelronde, mijn eerste minuten heb kunnen maken, zegt genoeg. Het was ook pas de eerste week waarin ik een volledige training heb kunnen meedraaien.’’ Ze zwijgt even. ,,Het blijft elke keer na een training weer kijken hoe mijn lichaam reageert’’, zegt ze dan. ,,Voor mijn gevoel moet ik mijn hele leven nog dealen met dit herstel.’’
door Hans Hofstra
