Eerder uitte Bloemendaal-coach Rick Mathijssen al kritiek op het spelen van topwedstrijden op verloren herfstavonden. Het levert niet de toeschouwersaantallen op waar de hockeywereld naar smacht. Allure ontbrak misschien ook wel aan de Jan Tooroplaan, maar aan intensiteit was er geen gebrek. In een echte vechttopper was er kracht, hardheid en bovenal het nodige geluk voor de winnende ploeg. Een uiterst efficiënte landskampioen versloeg Bloemendaal via goals van Joep Troost en Sebastien Dockier.
Met wedstrijden tegen eerst Bloemendaal op vrijdag en daarna Kampong op zondag, heeft Pinoké een pittig dubbelweekend ingeroosterd gekregen. De landskampioen -die tegen notabene Schaerweijde de eerste punten verspeelde- moet de topclubstatus dit jaar zien te bevestigen en doet dat vooralsnog met verve. Het won, op één wedstrijd na dus, alles en moest slechts zeven tegendoelpunten incasseren. Ook benadrukte coach Jesse Mahieu dat zijn ploeg hockeyend verder is dan vorig jaar. Het is minder afhankelijk van ‘cornerwedstrijden’ en de ploeg heeft deze jaargang meerdere wapens ter beschikking om potten over de streep te trekken. Als het in een wedstrijd niet loopt, moet er beroep worden gedaan op vechtersmentaliteit en individuele klasse.
„Vechten”
Precies zo’n wedstrijd tekende zich af tegen Bloemendaal vrijdagavond. Pinoké moest vertrouwen hebben om er met name via de counter uit te komen. Voorin lopen immers spelers rond die zo’n omschakeling perfect aanvoelen. Het eerste echt dreigende moment van de wedstrijd viel via zo’n moment. Joep Troost, door bondscoach Jeroen Delmee opgeroepen voor de Oranje-trainingsgroep, ontving de bal aan de linkerkant van het veld maar stuitte op doelman Maurits Visser. Diezelfde Troost mocht in het eerste kwart aanleggen bij een strafcorner. Zijn inzet was niet geweldig hard, maar Visser verkeek zich op de steeds verder naar de hoek zeilende bal. Daarna was het een strafcornerregen van Bloemendaal dat de klok sloeg. Aan het uiterste einde van het eerste kwart leverde een poging van Teun Beins niks op.
Joep Troost -opgeroepen voor Oranje- scoort de 1-0 uit een strafcorner – Hans Bakker
Opnieuw werd duidelijk dat het Bloemendaal aan echte strafcornerspecialist ontbeert. In het tweede kwart werd de zoveelste poging onbenut gelaten door dit keer Jasper Brinkman. Een makkelijke save van Hidde Brink betekende opnieuw geen strafcornersucces. Daarna ontvouwde zich een wedstrijd die Pinoké op karakter en vechtlust over de streep moest trekken. „Vechten”, noemde coach Jesse Mahieu het simpelweg na afloop. Het was ook hetgeen vooraf gevraagd werd door de kampioenenmaker. „Voor mij is het ook maar een aanname: maar Bloemendaal is een ploeg die met iets minder vertrouwen speelt. Als je kijkt naar wat zij de afgelopen jaren brengen qua niveau en punten, dan staan ze daar nu wat onder. Het is wellicht nog niet helemaal een team geworden. Ze gaan dit seizoen natuurlijk wel ergens komen, maar dat wil je bestrijden met structuur en strijd. Dat hebben wij vandaag goed gedaan. Het heeft niet het allermooiste hockey opgeleverd, maar dat is ook nog niet waar het nu om gaat. Je wil nu zo snel als mogelijk de play-offs veiligstellen. Daarna kan je gaan kijken of je ook nog iets ‘lekkerder’ kan hockeyen.”
Onverzettelijkheid en vechtersmentaliteit
Een klein mirakel was het dat Bloemendaal vlak voor rust niet de verdiende gelijkmaker scoorde. Pinoké-verdediger Joppe Stappenbelt haalde miraculeus een pushinzet van Dennis Warmerdam van de lijn. Echt weinig hoefde het team van Rick Mathijssen in de tweede helft beter te doen, want het kwam hockeyend gezien tot voldoende kansen. Toch leidde een uitgekiend Pinoké-moment tot de tweede Amstelveense treffer. Met een fraaie scoop van eigen helft bereikte de ene Belg de andere: de assist Alexander Hendrickx viel perfect voor de stick van Sebastien Dockier. De gestopte international twijfelde geen moment en sloeg met een keiharde backhand de bal achter Visser. Wie dacht dat Bloemendaal het na deze keiharde klap rustiger aan zou doen, had het mis. Met veel fysiek hockey dus moest de ploeg van Rick Mathijssen worden afgestopt. Het leverde zelfs een groene kaart op richting het coachvak. Jesse Mahieu moest na herhaaldelijk klagen bij de arbitrage een cool down nemen. „Daar heb ik mijn excuses voor aangeboden aan de ploeg”, zei Mahieu. „Dat kan natuurlijk nooit. De ploeg heb ik daarmee tekort gedaan. Het vechten waar we het over hadden kwam toen bovendrijven. Maar het hoort natuurlijk nooit dat een coach met een kaart er af moet. We hebben er mee om moeten gaan, en dat is goed gegaan.”
Jesse Mahieu over de groene kaart: „We hebben er mee om moeten gaan, en dat is goed gegaan” – Hans Bakker
In het vierde kwart werd logischerwijs alles op alles gezet door Bloemendaal. Een zoveelste strafcorner leverde verrassend genoeg wél iets op: Jorrit Croon zorgde voor de aansluitingstreffer na een flatsinzet van Thomas van Doorn. Enkele hachelijke momenten volgde, en de meest penibele situatie leek tot de 2-2 van Bloemendaal te resulteren. Uit wederom een strafcorner was het dit keer Alexander Hendrickx die redding bracht op de lijn, na een hoge gevolleerde inzet van Jorrit Croon. De herhaling van de play-off finale ging zo definitief naar de steekneuzen. Wat maakt het toch zo lastig om tegen dit Pinoké een resultaat te halen? De verklaring van Marlon Landbrug (eveneens opgeroepen voor Oranje): „We zijn gewoon een heel hecht team dat voor elkaar wil werken. We pakken elkaar vast tijdens belangrijke momenten. In dit soort wedstrijden komt het helemaal naar boven, want wij vinden het juist lekker om tegen grootmachten ons te laten zien. Dat is een goede drijfveer.” Het is de vraag waar die onverzettelijkheid en vechtersmentaliteit voor Pinoké in zal resulteren aan het einde van het seizoen.
Jorrit Croon scoort voor Bloemendaal de aansluitingstreffer – Hans Bakker