Door: Douwe de Vries 

Het is niet ‘eens’ SCHC geworden. Maar ‘gewoon weer eens’ Den Bosch. De dames van coach Marieke Dijkstra leverden in de finalewedstrijden zoals altijd en schreven zo de drieëntwintigste landstitel bij. SCHC blies dan misschien het hoogst van de toren – met coach Van Hesteren voorop – maar die strategie heeft niet geholpen. Een terugblik op de eindstrijd in de Tulp Hoofdklasse Dames van 2025. Vanuit het perspectief van de reis die de twee finalisten doormaakten. 

In Bilthoven koos men dit seizoen voor de weg van de bravoure. Met nieuwe coach Gilles van Hesteren werd duidelijk geponeerd: ‘wij zijn ervan overtuigd dat we landskampioen worden’. Geen mitsen of maren meer. En misschien hielp het ‘niet-gecalculeerde’ de selectie eens. Misschien vonden Jansen, De Waard en consorten het juist fijn om simpelweg ‘met het mes op de keel’ te moeten hockeyen. Tel daarbij op dat de selectie een flinke kwaliteitsinjectie kreeg met Jip Dicke (HDM), Marleen Jochems (Hurley), Noor Knoop (Huizen) en keepster Elodie Picard (Royal Antwerp). De verwachtingen waren al hooggespannen voor de vrouwen van Van Hesteren. Het moést misschien maar eens het hoogst van de toren blazen. 

‘Stoomwalzend’ Den Bosch 

Al met al startte SCHC ijzersterk met vijf zeges in de eerste vijf competitiewedstrijden. Er werd ook nog eens flink gewonnen en het hockey zag er al best aardig uit. Na afloop van de eerste halve finale tegen Pinoké liet Van Hesteren weten: ,,Ik was in de beginfase van de competitie nog niet zo bezig met de tegenstanders. Ik moest eerst m’n eigen team beter leren kennen. Hen op elkaar ingespeeld laten raken.’’ De eerste nederlaag was er ‘pas’ in speelronde 8 (0-2 thuis, red.). Het mag geen verrassing zijn: tegen Den Bosch. 

Den Bosch wist wat het te doen stond dit jaar. Uiteraard het grijpen van de nationale prijzen, maar ook – en misschien wel vooral – het winnen van de EHL in eigen huis. ‘Business as usual’, volgens velen. In ieder geval toonde Den Bosch zich niet heel haastig of bedrijvig op de transfermarkt. Het vertrouwde op de selectie van vorig jaar, aangevuld met eigen jeugd. Neem bijvoorbeeld Lieve Wijckmans. De ploeg van Marieke Dijkstra begon maar weer eens ‘stoomwalzend’ aan de competitie. 

Alle dertien wedstrijden van de eerste competitiehelft werden gewonnen. Misschien niet altijd met even fraai hockey, maar effectief was het vaak wel. ,,Wij zeggen altijd: je moet niet te vroeg pieken’’, sprak Pien Sanders tegenover dit medium na de dertiende zege op rij tegen Amsterdam (1-0 thuis, red.). Vroeg pieken deed Den Bosch bepaald wel. Zo haalde het ook de 51^e ongeslagen wedstrijd op een rij. Een verbroken historisch record. SCHC bleef eveneens gestaag verder bouwen en beide ploegen konden elkaar weer krachtmeten op 30 maart. Een paar dagen voor de ontmoeting in de kwartfinale van de EHL. 

Gelijkwaardiger 

Tijdens het competitieduel aan de Oosterplas liet SCHC zien dat het wat dichterbij Den Bosch was gekomen. Het kwam goed mee in de partij en had de zege misschien wel verdiend. Maar zoals zo vaak toonde Den Bosch het karakter in een topwedstrijd. Ietwat tegen de verhoudingen bracht Charlotte Englebert haar ploeg op voorsprong in de tweede helft. Yibbi Jansen benutte een strafcorner zeven minuten voor tijd. Had zij dat ook maar gedaan 10 maanden eerder, toen ze een hele rits aan strafcorners kreeg in het finaleduel om het landskampioenschap aan de Oosterplas. Toch was iedereen het er over eens na de 1-1 in de topper: deze ploegen zijn gelijkwaardiger geworden. 

Dat zag je ook in de daaropvolgende kwartfinale in de EHL. SCHC had eigenlijk het betere van het spel, creëerde veel kansen… Maar stond na 36 minuten wel met 3-0 achter door treffers van Wijckmans, Englebert en Krekelaar. Xan de Waard reageerde een paar dagen later ietwat fel in de microfoon van HockeyMagazine: ,,Dat we pas zijn gaan hockeyen, meekwamen met hen, nadat we met 3-0 achter kwamen? Daar ben ik het totaal niet mee eens. We hebben supergoed gespeeld. We waren heel dominant. Zij zijn alleen rete-effectief, daarnaast zijn er twee goals afgekeurd waar ik het gewoon absoluut niet mee eens was.’’ Duidelijke taal van De Waard: SCHC werd benadeeld. Ondanks dat gegeven kwam de ploeg van Van Hesteren toch nog terug tot 3-2 (twee keer Jansen). Opnieuw werd duidelijk: de Bilthovenaren waren weer wat dichterbij Den Bosch geslopen. 

Van Hesteren: ‘Wij worden landskampioen’

Misschien wel de meest opmerkelijke SCHC-uitspraak van het seizoen werd tijdens de EHL gemaakt door Van Hesteren. Tegenover Hockey.nl zei hij simpelweg: ‘Wij worden landskampioen’. Een citaat dat natuurlijk werd verwerkt in de kop en in de maanden daarna menig wenkbrauw deed fronzen. Hoog van de toren blazen, bravoure, dat kan. Maar zóveel vertrouwen uitspreken. Dat betekent toch echt je eigen glazen ingooien? 

In ieder geval eindigde SCHC de competitie op een tweede plek en kwam in de halve finale zodoende tegen Pinoké te staan. Dat tweeluik werd overtuigend met 6-1 in totaal gewonnen. Tegenover verschillende media bleef Van Hesteren zijn uitspraak van tijdens de EHL herhalen. Nadat Den Bosch overtuigend (6-2 in totaal) het halve finale-tweeluik van Amsterdam had gewonnen, wilde aanvoerder Sanders er niet al te veel over kwijt: ,,Zij moeten lekker in de pers zeggen wat ze willen. Het is niet echt iets wat wij gebruiken of meenemen richting die wedstrijd.’’

De echte sportkenner weet natuurlijk wel beter. Je kan geen grotere motivatie in de schoot geworpen krijgen. Toch bleef Den Bosch stug volhouden dat het zich ‘niks aantrok’ van de woorden van Van Hesteren. Na de 1-1 in Bilthoven, de eerste finalewedstrijd, sprak Joosje Burg: ,,We hebben het er wel over gehad. Maar meer woorden wil ik er niet aan vuil maken.’’

Den Bosch ‘gewoon weer kampioen’

En toen werd het 29 mei 2025. De finale aan de Oosterplas, wederom, tussen Den Bosch en SCHC. Een échte finale, want eigenlijk begon het bij 0-0. Na de snelle 1-0 van Rosa Fernig leek het een gelopen wedstrijd. Toch herstelde SCHC zich knap en kwam het terecht op 1-1 via Elzemiek Zandee. Net als in 2021 en 2022 leek de vrouwenfinale in de laatste minuut te worden beslist uit een strafcorner. Dit keer stond het vizier van Matla echter niet op scherp. Shoot-outs en net als tijdens de EHL in de halve finale tegen Gantoise was doelvrouw Josine Koning ijzersterk. Na missers van onder andere Yibbi Jansen en Renee van Laarhoven, mocht Charlotte Englebert Den Bosch naar de drieëntwintigste landstitel schieten. Dat gebeurde weliswaar via de rebound, maar met die laatste tik van het seizoen snoerde Englebert iedereen van het Stichtse-kamp de mond. 

Den Bosch is ‘gewoon weer kampioen’. SCHC gokte met meer bravoure, maar staat ‘weer eens’ met lege handen. Om met de woorden van Englebert zelf te spreken: ,,Zij wilden een spelletje met ons spelen, maar dat is niet gelukt.’’