Hij was de jongste trainer in de eerste klasse (Oss D1), in de overgangsklasse (Voordaan H1) en zelfs in de Hoofdklasse (Hurley D1). Nu is Rein van Eijk op 37-jarige leeftijd de bondscoach van de Belgische dames, tot zijn eigen verbazing. De man die vroeger niet de ambitie had om het zo ver te schoppen als coach, is de opvolger van Raoul Ehren als eindverantwoordelijke van de Red Panthers.
Nog voor je veertigste bondscoach zijn van een topland in de hockeywereld is niet veel mensen gegeven. Het zegt veel over de status van Van Eijk. ,,Ik denk dat de weg die ik heb afgelegd misschien wel even lang is als die van de meeste andere bondscoaches.’’ Hij begon veertien jaar geleden aan zijn eerste klus als coach van een seniorenteam. Die samenwerking met Nijmegen kwam toentertijd onorthodox tot stand. ,,In 2010 ben ik naar Nijmegen gegaan vanwege mijn studie en hockeyde ik in het eerste, in de Overgangsklasse (toentertijd het tweede niveau van Nederland, red.). Daar was ik coach van jongens A1 en bezig mijn studie af te ronden. Na vijf wedstrijden werd besloten om niet meer met de coach van H1 verder te gaan. Daarop kwam de vraag uit de groep of ik het wilde overnemen. Dat was voor mij de reden om per direct te stoppen met zelf spelen. Vooral omdat ik van mening was dat ik niet de speler was die dusdanig soeverein alles op het veld kon doen. Ik speelde als vleugelverdediger op een plek waar ik niet makkelijk zonder fouten kon spelen. Ik vond het niet goed om leiding te geven en tegelijkertijd foute voorbeelden te geven. Dus ben ik van de ene op de andere dag gestopt.’’
Was het niet raar om plotseling voor de groep te staan in plaats van er tussenin? ,,Er zijn meerdere situaties geweest die vreemd waren of waaraan ik moest wennen. Ik werd op een bepaalde manier van coachen gedwongen, dus kon ik geen autoritaire leiderschapsstijl tentoonstellen. Het heeft mij zeker vriendschappen gekost, maar ik vond het te leuk en te leerzaam om het niet te doen.’’
Nooit geambieerd
Gek genoeg had Van Eijk destijds niet de ambitie om ver te komen als coach. ,,Ik moet heel eerlijk toegeven dat het nu ook nog steeds onwerkelijk is, de situatie waarin ik nu zit. Ik vind het coachen geweldig om te doen. Destijds ben ik er ingerold, omdat ik met mijn studie communicatiewetenschappen geen werk kon vinden. In alles wat ik doe wil ik mijn beste ik worden, maar ik heb nooit echt vastgelegd wat ik per se wilde bereiken. Ik dacht altijd wel, ik kan hier best goed in worden. En nu ben ik bondscoach van België.’’
De afgelopen acht jaar was Van Eijk bondscoach van Duitse jeugdselecties bij achtereenvolgens de O-16, O-18 en O-21. Hij maakte een lichting mee waarmee hij uiteindelijk in 2023 het wereldkampioenschap in Maleisië wist te winnen. Het bleek het hoogtepunt van zijn tijd in Duitsland, waar hij inmiddels met weemoed op terugblikt. ,,De lichting die is geboren in 2003 heeft in de jeugd alleen van mij training gehad. Het is natuurlijk heel dubbel om hen achter te laten. Ik ben supertrots op de reis die we samen hebben doorgemaakt. En vooral ook om te zien wat voor jonge mannen dat geworden zijn.’’
De zenuwen van een first date
In december belde de Belgische hockeybond Van Eijk met de vraag of hij bondscoach van de dames wilde worden. Hij hapte toe en in februari volgde het eerste contact met de Belgische dames. Ze waren op dat moment op trainingsstage in Chili ter voorbereiding van de Pro League wedstrijden in Argentinië. Van Eijk reisde vanuit India, waar hij in de Hockey India League de Tamil Nadu Dragons (met onder andere Jip Janssen en David Harte) onder zijn hoede had, vrijwel direct door naar Zuid-Amerika. ,,Dat was best spannend. Ik heb tegen het team gezegd dat het voelde alsof ik de eerste keer een afspraakje had met mijn vrouw. Heel zenuwachtig was ik, omdat ik niet wist wat er ging komen. Ik had wel het gevoel dat het iets bijzonders en leuk zou worden. Daar stonden zowel het hele team als ik en de hele staf heel open in. We hebben in Zuid-Amerika de focus gelegd op een fundament met een bepaalde cultuur en omgang met elkaar.’’
Direct verliep de samenwerking tussen Van Eijck en de Belgische dames florissant, getuige de resultaten die boven verwachting waren. Vooral mentaal werd een overwinning geboekt op Argentijnse bodem. ,,De dames vroegen zich hardop af: ‘Tegen Argentinië kunnen we toch niet dit en dat doen?” Puur op basis van hun ervaring en eerdere uitslagen. En wij kunnen als staf met onze blauwe ogen heel oprecht de vraag stellen: waarom dan niet? Dan is het mooi dat we elkaar snel gevonden hebben. Kijk maar naar de resultaten.’’
Tegen het thuisland speelde België gelijk en won het met 3-2. Van Australië werd tweemaal gewonnen. ,,We hadden vooraf getekend voor vijf à zes punten uit die vier wedstrijden. Als we heel eerlijk zijn, zijn we teruggevlogen vanuit Argentinië met een rotgevoel dat we niet met twaalf punten naar huis zijn gegaan. Dat is natuurlijk een lekker begin.’’
Zomerprogramma
Komende zomer wacht een druk programma met acht wedstrijden in de Pro League in Antwerpen en daaropvolgend de Europese kampioenschappen in Mönchengladbach. Alles staat in het teken van het WK van volgend jaar, dat wordt gespeeld in Nederland en België. ,,Het EK is een super tussenstop en een graadmeter van hoe realistisch onze doelstellingen bij het WK kunnen zijn. Het doel is om met een goed gevoel uit de zomer te komen. Voor mij is dat niet vast te leggen met een medaille of bepaalde plek dit EK. Stel dat wij tweede worden, maar we verliezen met 10-0 van Nederland, dan is de afstand naar Nederland alleen maar groter geworden. Terwijl, als wij derde worden, wat een mindere prestatie is, en we wonnen die wedstrijd van Nederland in shoot-outs, dan hebben we een geweldige zomer gehad. Dat zou bevestigen dat we dichter bij Nederland zijn gekomen en beter zijn geworden in shoot-outs.’’
Het Nederlandse damesteam is al jaren de te kloppen ploeg. De Belgische speelsters zijn daar niet al te veel mee bezig, benadrukt Van Eijk. ,,We zijn op dit moment vooral met onszelf bezig. Totaal nog niet met Nederland. Natuurlijk is Nederland en ook Argentinië een stip op de horizon. Het mooie van de plek waar we nu staan, is dat we onszelf nog zo kunnen ontwikkelen dat we genoeg andere aspecten hebben om ons op te concentreren. Hoewel we natuurlijk wel het vergelijk trekken. Wij willen bijvoorbeeld net zo zelfverzekerd zijn als zij. Wij willen ook die uitstraling hebben, waarbij we zeker weten dat we gaan winnen. Dat moeten we gaan ontwikkelen.’’
België, vierde op de Olympische Spelen in Parijs, lijkt richting het niveau van Nederland te zijn gekropen, ziet ook Van Eijk. ,,Het is nog niet zo dat wij ons hebben losgemaakt van de rest in Europa. Spanje is ontzettend goed, Duitsland heeft een geweldige generatie die de komende jaren de kans zal krijgen. Het ligt dichter bij elkaar dan we misschien denken. Misschien is Nederland ook wel een stuk dichter bij de rest gekomen.’’
De Pro League wedstrijden in Antwerpen zijn een opmaat naar het WK van volgend jaar, dat op diezelfde plek gespeeld gaat worden. Geeft voor eigen publiek spelen een bepaalde druk op de Belgische speelsters? Worden er bepaalde resultaten verwacht? ,,Nee, integendeel,’’ vindt Van Eijk. ,,Ik merk dat de dames er ontzettend veel zin in hebben. Ze kijken er echt naar uit. Het geeft energie in plaats van druk. Het werkt eerder bevrijdend en het geeft juist extra motivatie om al die wedstrijden thuis te mogen spelen.’’
Programma België dames Pro League:
België-Duitsland 14 juni
België-Duitsland 15 juni
België-Spanje 17 juni
België-Spanje 18 juni
België-India 21 juni
België-India 22 juni
België-Nederland 28 juni
België-Nederland 29 juni
Sportcentrum Wilrijkse Plein, Antwerp
Foto: World Sport Pics/ FIH media
