Na het ‘ultra deluxe’ play-offtoetje van vorig seizoen tegen Bloemendaal, zou je automatisch denken dat de dames van HIC ook dit jaar alles op alles zullen zetten voor een soortgelijke topprestatie. Die intentie heeft het team van Ivar Jager ook wel. Maar de coach en zijn ploeg ervaren ‘het absolute móeten’ niet. De Amersfoortse trainer kreeg deze duidelijkheid al van het bestuur toen hij in 2020 de scepter mocht gaan zwaaien. „HIC is er niet op ingericht Hoofdklasse te spelen.”
Van de bekende Amstelveense clubs is Hockeyvereniging Ignatius College (HIC) ‘geamputeerd’ van het Bos. De Grote Drie – AH&BC, Hurley en Pinoké – bevinden zich een goede vier kilometer noordelijker. Welbeschouwd opereert HIC, op sportief vlak, ook op een ander niveau dan de hockeystadsgenoten. Consistent presteren doen de dames in de subtop van de Promotieklasse. De heren zijn in de loop der jaren afgegleden naar de Overgangsklasse. Daarom lag het misschien niet meteen voor de hand dat een naam als Ivar Jager naar HIC zou gaan. „Toen corona uitbrak, gaf Nijmegen aan dat ze mij niet meer als assistent konden betalen”, vertelt Jager. „Mij werd verteld dat ik op zoek moest naar iets anders. Ik ging verder kijken en zag dat HIC wederom zocht naar een coach.” Jager kwam door de sollicitatieprocedure.
‘We moeten dit’ of ‘we moeten dat’
Met welke verwachtingen gingen beide partijen het avontuur aan? „Ik moest mezelf als eindverantwoordelijke op het één na hoogste niveau tonen”, vertelt hij. „Hier wordt niet uitgesproken: ‘je moet promoveren’ of ‘je moet dit, je moet dat’. Daar word je vanaf het begin al redelijk vrij in gelaten. De intentie was om elke week goed te hockeyen. Ieder jaar is dat gelukt.” Jager legt uit dat hij op hetzelfde niveau werkzaam wilde blijven. Bij HIC had hij overall gezien het beste gevoel. Daarnaast faciliteert de club volgens hem alles om ‘het hoogst haalbare te bereiken’.
De sportieve benadering binnen HIC bevalt. „Soms vind ik het ook wel gevaarlijk als je roept: ‘we moeten dit’ of ‘we moeten dat’. Wat nou als het niet lukt? Ben je dan een slechte coach? Heeft de club dan gefaald? Natuurlijk moet je wel in de Promotieklasse blijven, maar de club is er gewoon niet op ingericht structureel Hoofdklasse te spelen.” Toch schakelde HIC snel toen het vorig jaar in de play-offs stond tegen Bloemendaal, en die kans zich opeens aandiende. In vier dagen tijd werd alles geregeld wat er geregeld moest worden. Uiteindelijk verloor de ploeg twee keer nipt van Bloemendaal.
Hans Bakker
Absolute druk
Over dat memorabele vorige jaar zegt Jager: „Vorig seizoen was het vooral van belang, dat we de juiste mensen op het juiste moment ‘aan’ hadden staan. We hadden een goede corner en voorin een goede spits lopen die uiteindelijk ook naar HGC is gegaan. Het was de taak om de juiste radartjes in gang te zetten. Vorig jaar is dat gelukt op de juiste momenten.” Jager vertelt dat de groep is doorgeselecteerd. Vervolgens is er gericht gezocht om een zelfde soort prestatie te halen. „De meiden die er nu bij zijn gekomen, brengen het team weer een stapje verder. Het is zaak dat wat we vorig jaar goed deden, nu nog beter gaan uitvoeren.”
De Amersfoorter vertelt dat hij 25 à 30 uur per week met het hockey bezig is. Een parttime baan waarin hij veel commitment legt. Over zijn verdere ambities zegt Jager: „Als het lukt om met HIC te promoveren zou ik dat mooi vinden en gaan we dat volle bak aan. Ik moet zeggen dat ik de Promotieklasse de leukste competitie vind die er is.” De coach zegt dat hij het coachen van HIC wil blijven doen zolang hij het leuk vindt en er energie uithaalt. Hij geeft aan benaderd te zijn geweest voor bondjeugdteams, maar voorlopig wil hij HIC en zijn familie combineren. En wie weet levert dat ooit een uitstapje op naar het hoogste niveau. Die absolute druk is er in Amstelveen in ieder geval niet.
