Eigenlijk zou ze de derde shoot-out neemster zijn. Die tegenover Club de Campo-keepster Maria Tello zou staan. Maar Sanne Caarls liet die ‘eer’ over aan Stephanie vanden Borre. En zodoende moest de Nederlands-Amerikaanse Caarls de winnende shoot-out zien te maken. Dat lukte. Braxgata staat in de kwartfinale tegen Real Club de Polo. Caarls spreekt, naast deze fraaie prestatie, over: haar terugkeer naar de Hoofdklasse, haar hockeytijd in Boom en haar hockeytoekomst. “Richting Los Angeles wil ik weer op het hoogste niveau spelen.”

Terugkeer in de Hoofdklasse
Het kon haast niet anders dat Real Club de Campo-Braxgata beslist zou worden met shoot-outs. Het Spaans-Belgisch onderonsje was compleet in evenwicht. Caarls haar ploeg uit Boom (nabij Antwerpen), liet het hockeywereldje zien dat de sport daar echt nog wel wat voorstelt.

Dit terwijl Sanne (onder andere ex-Bloemendaal) analyseert dat het Nederlands hockey ‘veel dynamischer’ is. “Het Belgische hockey, daarentegen, is nog veel te statistisch. We missen om de sport heen nog een stukje professionaliteit. In Nederland zijn ze daar een stuk verder in. Het zit hem in dingen als: je eigen kleedkamer hebben en lunch op de clubs. Dat mis je echt wel in de Belgische competitie.”

“Het Belgische hockey, daarentegen, is nog veel te statistisch.We missen om de sport heen nog een stukje professionaliteit”

Vandaar, onder andere, de keuze van Caarls om weer terug te keren naar de Hoofdklasse. Afgelopen week werd bekend dat de middenveldster aan zal sluiten bij het Hurley van nieuwbakken coach Albert Kees Manenschijn.

“Ik heb hem nog niet gesproken. Albert Kees ken ik van het potentials team, ik ben heel enthousiast over het feit dat hij het gaat doen. Waarom ik de stap naar Nederland weer heb gemaakt? Ik wil mezelf in de best positie zetten voor LA 2028. Daar is de Hoofdklasse de beste omgeving voor”, aldus een ambitieuze Caarls.

Team USA
Haar tweede Olympische Spelen zouden dat dan worden. Het verhaal van Caarls is bij velen bekend. Ze werd geboren in het oer-Hollandse dorp Nieuw-Vennep, maar haar moeder heeft de Amerikaanse nationaliteit.

Ze mocht even ruiken aan Oranje, dat smaakte naar meer, en bood zichzelf op een bijzondere manier aan bij haar tweede land. Ze stuurde een email aan Team USA van het vrouwenhockey. En warempel mocht zij daar aansluiten.

Sindsdien is het hard gegaan. Caarls speelde al tientallen interlands, en het absolute hoogtepunt was natuurlijk het mogen hockeyen op de Spelen van Parijs vorige zomer. Wat zou zij meiden willen adviseren, met een dubbele nationaliteit, die voor dezelfde keuze staan als haar? “Je moet in het leven af en toe best brutaal zijn. Ik ben inderdaad via een mail bij het Amerikaanse team gekomen. Dat soort dingen kan je afdwingen, ik denk dat ik heel hard werk voor waar ik nu sta. Als je die kans wil pakken moet je dat soort dingen ondernemen. Waarom niet?”

“Je moet in het leven af en toe best brutaal zijn. Ik ben inderdaad via een mail bij het Amerikaanse team gekomen. Dat soort dingen kan je afdwingen, ik denk dat ik heel hard werk voor waar ik nu sta”

Cadeautje
Bij tijd en wijlen maakte ‘haar’ Braxgata een puike hockeyindruk. Caarls heeft, ambitieus als ze is, best hoge verwachtingen voor het verdere toernooi.

“Het is de eerste keer dat we mee mogen doen aan de EHL. Wij waren best blij met de loting. Tegen een Spaans team kan je leuke wedstrijden spelen. Hopelijk is dat tegen Real Club de Polo hetzelfde. Maar die kwartfinale spelen, dat is al wel een beetje een cadeautje.”