Teveel kanjers om uit te kiezen

Wie moet je nou in de schijnwerpers zetten? Alyson Annan, de eerste en tot nu toe enige vrouw ter wereld die als speelster én coach olympisch hockeygoud won. Luide loftrompet zou hier natuurlijk dik verdiend zijn. Of een oproep voor een lintje, maar dat heeft ze vorige week al gekregen, dus dat hoeft al niet meer.

Eva en Lidewij dan? In 2008 in Peking al goed voor olympisch goud. Tieners nog toen Marc Lammers ze vanwege hun onbevangenheid, onbevreesdheid en jeugdig enhousiasme meenam naar China. In Londen in 2012 nog een keer goud en nu wéér, voor de derde keer!
Driemaal olympisch goud. Presteerde geen enkele teamsporter in Nederland eerder. Zelfde kaliber als Inge, Anky en Pieter. Logisch dat Eva en Lidewij vorige week tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau werden bevorderd. Je hebt Ridders en Officieren, zeg maar kanjers en super kanjers.

Maar wat dan met Caia? Redenen te over voor de spotlight. Want wie stopt er nou ècht op het hoogtepunt.
Tuurlijk, klinkt mooi ‘stoppen op je hoogtepunt’, maar wie doen dat nou ècht als het puntje bij paaltje komt? Epke? Judoka Henk? Ranomi? Churandy?

Moet iedereen natuurlijk ook zelf weten, maar Caia twijfelde niet. Geen nieuw seizoen strafcorneren en rots in de branding spelen bij Stichtsche. Niet nog een 213e cap of een WK in eigen land er bij.
Donderdag 15 april in haar eentje in de auto op weg naar de coronatest voor de uitwedstrijd tegen HDM wist ze het ineens. Na Tokyo zou ze er gewoon een dikke punt achter zetten, goud of niet. En die landstitel die er nooit kwam? Jammer dan. 32 jaar, mooi geweest.
Een erelijst om U tegen te zeggen; goud in olympisch Londen, tweemaal wereldkampioen en driemaal Europa’s beste met oranje. Tijd voor een ander leven. Nog eenmaal Olympia eren en dan stoppen, wat er ook zou komen. En dan ook ècht vaarwel zwaaien op de top van je kunnen, met twee rake finale-corners als bonus. Zelfs Zeus keek even om vanaf de Olympus. Hoeveel zeggen dat haar na.

Maar dartele Xan dan met haar onvermoeibare rushes, 25 pas maar nu ook al een waslijst aan eremetaal: op haar 22-ste al 100 interlands, tweemaal wereld- en tweemaal Europees kampioen, olympisch goud én zilver. Ga er maar aanstaan. 

Of Maria? Altijd opvallend, al was het maar door die weelderig wapperende krullenbos. Niet zomaar de zoveelste blonde staart, maar een echte struise paardenstaart, hoog opgestoken, steevast en ó zó herkenbaar wild zwiepend in de volle ren. Ook een mooie voor de schijnwerpers. 

Eentje uitlichten echter zou alle anderen tekort doen. Laurien, Marloes, Felice, Laura, Pien, Josine, Lauren, Margot, Malou, de stille kracht Sanne, die nooit een nationale jeugdselectie haalde of Anne, die zich moest verbijten op de tribune, ze knokten en buffelden allemaal. Trainden zich afgelopen vijf jaar allemaal het snot voor de ogen. Door corona zelfs nog een jaartje langer dan waar ze op gerekend hadden. Zaten er allemaal wel eens dwars doorheen of stonden op het punt om af te haken. Stuk voor stuk misten ze hoogtijdagen met familie en vrienden. Eentje uitlichten zou niet ethisch zijn, oneerlijk zelfs. Hebben ze allemaal wel recht op. Gebeurt ook vast wel komende weken, bij hun eigen clubs, in hun eigen woonplaatsen, in hun vriendenkringen. En Freeke en Stella dan? Op de valreep olympiërs geworden, nagelbijters op de tribune. Hun tijd komt nog wel.

Oké, ééntje dan nog! Frederique; 64 treffers in 90 interlands, waarvan alleen al negen in Tokyo. Meer dan één olympisch doelpunt per wedstrijd. In haar laatste twintig interlands goed voor 24 treffers. Gemiddelde om gek van te worden! Als tegenstander dan. Geen enkele oranje-aanvalster was ooit zo effectief. 

Strafcorners, strafballen maar ook vlammende backhands. Tuurlijk, ook zij kan het niet alleen, maar ook alleen kan ze wel heel veel. En dan die auto! Niet eentje van twintig gesponsorde in een dozijn, gewoon een hele dikke vette Duitse met zo’n ster voor op de motorkap en heel veel pk’s daaronder. Houdt ze van. Mag iedereen weten ook. Unieke luipaardprint over de hele kont van de auto, met daarin levensgroot haar ogen, die je als achterligger priemend aankijken. Op de flanken in sierletters haar naam.
Goud, die auto! Kan je ook best mee worden gezien in Parijs Fré.