Kevin Segeren (34) speelde ruim 275 wedstrijden in de hoofdmacht van Forescate en staat dit seizoen aan het roer bij de vrouwen van de hockeyclub uit Voorschoten. Zijn Amerikaanse roots daarentegen zijn veel minder bekend. Segeren maakte ruim tien jaar deel uit van het zaalhockeyteam van de Verenigde Staten.
De Voorschotenaar speelde in die periode zo’n 50 interlands waaronder twee wereldkampioenschappen. ,,Ik heb zowel een Nederlands als Amerikaans paspoort, al is dat laatste meer toeval. Ik heb als kind korte tijd in de Verenigde Staten gewoond, omdat mijn ouders daar werkten. Daar ben ik geboren. Zo kon ik aan een paspoort komen, al woonde ik vrijwel mijn hele jeugd in Nederland.” Kort na zijn middelbare schooltijd keerde Segeren terug naar Amerika en toen kwam hij in beeld voor ‘Team USA’. ,,Ik hockeyde daar eerst in het jeugdteam. Ik heb vooral in het zaalhockeyteam gespeeld. Hoewel zaalhockey vooral bij de mannen een hele kleine sport is, leefde het wel. Op weg naar een toernooi werd ons team in het vliegtuig uitgebreid welkom geheten en succes gewenst.. Ik voelde mij tijdens die toernooien best wel een Amerikaan.”
Segeren vond het chauvinisme in de Verenigde Staten best bijzonder. ,,Zo’n uitgebreid welkom zou in Nederland niet gebeuren. Daar zijn ze te nuchter voor. In Amerika zul je ook sneller een handtekening moeten geven aan mensen dan hier in Nederland Tijdens een WK, waaraan ik meedeed, werden we elfde. Hoewel ik grotendeels in Nederland hebben gewoond, vonden ze mij geen vreemde eend. Er waren meer spelers met buitenlandse roots. Mij binding met Nederland is wel groter dan met Amerika.”
Enkele jaren geleden beëindigde Segeren zijn actieve spelerscarrière. ,,Toch vroegen ze mij in 2023 nog mee naar het laatste WK als tweede keeper. Ze wilden een goede stand-in hebben, mocht er iets met de eerste doelman gebeuren. Uiteindelijk hoefde ik geen speelminuten te maken. Het bleef bij mij tot trainen beperkt. Desondanks kijk ik heel positief terug op dat WK. Amerika werd verrassend vierde. In de halve finale was Nederland te sterk.”
Sinds afgelopen zomer staat Segeren bij de vrouwen van eersteklasser Forescate aan het roer. ,,Ik coach en train hen zeker niet op zijn Amerikaans. In de Verenigde Staten wordt meer op kracht en conditie getraind en op specifieke individuele vaardigheden zoals een goede sleeppush. Ik train liever op bepaalde wedstrijdsituaties, hoe we daar als team het beste op kunnen reageren.” Segerens aanpak slaat aan. De vrouwen staan keurig in het linkerrijtje van de eerste klasse. Zelfs de play-offs voor promotie naar de overgangsklasse waren tot voor kort nog haalbaar. ,,Dat zou te mooi voor woorden geweest zijn.”
Inmiddels zit het seizoen voor Foreskate erop en zijn zij als 4e geëindigd.
