Afscheid met gouden rand

Natuurlijk ging het aan de Oosterplas om de landstitel in die derde en beslissende wedstrijd van de play-offs. Maar meer dan in de kantlijn ging het ook om het afscheid van drie speelsters die Den Bosch in het afgelopen decennium zoveel hebben gegeven. Lidewij Welten, Marloes Keetels en Margot van Geffen speelden hun laatste duel in het shirt van Den Bosch en hadden zich dat niet mooier kunnen voorstellen. In de allerlaatste minuut werd hun vertrek opgeluisterd met de landstitel.

Zelden zal er bij een strafcorner zóveel druk hebben gestaan op Frédérique Matla. Minder dan een minuut op de klok en weten dat je de sleutel tot de landstitel in handen hebt, is geen kleinigheid. Zelden ook zal de ontlading aan de Oosterplas groter zijn geweest dan na de rake sleep die volgde. Dat ging ook bepaald niet aan de speelsters voorbij. ,,Ik heb nooit eerder zoveel vreugde gezien hier en ook zóveel steun gevoeld. Je merkte gewoon dat iedereen echt achter ons stond’’, vertelde Matla.

Die ontlading was er natuurlijk ook op het veld, met doelpuntenmaakster Matla – als zo vaak dit seizoen – als middelpunt. De ontlading was ook opluchting, want ook Den Bosch wist maar al te goed dat de shoot-outs een loterij zouden worden waarvan de uitkomst totaal onvoorspelbaar was. En dan kon die titel ook zomaar naar Bilthoven gaan. ,,Natuurlijk is het geweldig dat dat doelpunt in de laatste minuut valt, en het liefst wil je dan al met z’n allen vieren omdat je dan stiekem al weet dat de titel binnen is’’, vervolgde Matla. ,,Maar toch moet je nog even een halve minuut je kop erbij houden, tot het écht helemaal klaar is. Tja, en dan is die ontlading inderdaad groot.’’

Uitbundig

Dat het feest in Den Bosch lang en uitbundig werd gevierd, was helemaal niet zo raar. Er moest namelijk nog wel wat gebeuren voor die 21e landstitel van de Brabantse ploeg, en dat ging niet alleen om een treffer in de laatste minuut. Den Bosch had het moeilijk, Den Bosch had het zwaar. Dat zegt alles over de prestatie van SCHC, dat werkelijk álles uit de regerend landskampioen perste in een poging voor het eerst de titel naar Bilthoven te halen. Het was voor het eerst sinds 2007 dat Den Bosch weer eens het kampioenschap vierde na een derde wedstrijd in de play-offs. De twee keren daarna dat er een derde duel aan te pas moest komen – 2009 en 2013 – moest de club de titel laten aan rivaal Amsterdam. 

Dat de club uit de hoofdstad opnieuw een gooi kon doen naar de titel, voorkwam de Stichtse in een meeslepend gevecht over drie duels waarin er nauwelijks licht was tussen beide ploegen. SCHC won in het Wagener stadion na shoot-outs, Amsterdam zegevierde op Stichtse, en in de beslissende pot moesten er opnieuw shoot-outs aan te pas komen. Maar die leverde Stichtse wel het ticket voor de finale op.

Den Bosch bewandelde een minder inspannende weg via HDM, de verrassende vierde ploeg in de play-offs, die alleen daarmee al een mooi seizoen bekroonde. Maar in twee duels zette de Brabantse recordkampioen HDM opzij en leverde zo beduidend minder inspanning in de aanloop naar de beslissende serie.

Tot uiterste

Want daarin moest de Stichtse opnieuw tot het uiterste gaan en vol in de fysieke reserves duiken. De eerste pot in Bilthoven ging naar de landskampioen, maar die liet zich vervolgens aan de eigen Oosterplas weer verrassen. Wéér, omdat er ook in de reguliere competitie tegen SCHC al een 0-1 op het bord stond. En net als in maart was het ook nu Yibbi Jansen die voor de enige treffer zorgde en daarmee voor haar club een derde wedstrijd afdwong.

Die partij bood alles wat hockey op topniveau zo boeiend maakt. Stichtse maakte in ieder geval duidelijk definitief te zijn aangehaakt bij wat tot voor kort de ’top twee’ van Nederland was. Die top bestaat inmiddels uit drie clubs, want als in Bilthoven het beleid van de laatste jaren wordt doorgezet, zal deze finaleplaats zeker geen incident zijn. Dat maakt de strijd in de hoofdklasse alleen maar interessanter.

Interessant was ook dat SCHC in Den Bosch al vroeg aan de leiding kwam door een treffer van Ginella Zerbo. Daar kon de Bossche ploeg in de eerste helft niets meer aan veranderen. Coach Marieke Dijkstra zag niettemin haar ploeg kort na rust langszij komen. Doelpuntenmaakster: Pleun van der Plas. Die treffer was weer een opmaat naar een zinderend slot, waarin shoot-outs een aannemelijker scenario vormden dan een late treffer. Die kwam er dus toch, van de stick van Matla.

Geen toeval

Geen toeval, vond de Bossche aanvoerster Marloes Keetels. ,,We voelden het de hele tweede helft wel dat wij die goal nog wilden maken, en dat Stichtse iets meer verdedigend speelde. Natuurlijk kregen ook zij nog kansen, maar wij maken hem uiteindelijk, en dat is niets voor niets, denk ik. We hebben echt de Bossche mentaliteit laten zien. Vorig jaar was de tijd zelfs al voorbij, nu hadden we nog iets meer dan een halve minuut over. Mooier kan je niet winnen.’’

En mooier kun je ook geen afscheid nemen. Keetels is één van de drie voor wie die beslissende partij in de play-offs ook meteen de laatste pot in het shirt van Den Bosch betekende. Keetels – een echt ’kind van de club’ die al sinds haar negende rondloopt bij Den Bosch – stopt helemaal met tophockey, al heeft ze uiteraard nog wel met Oranje het WK op het programma staan. Lidewij Welten verhuist na maar liefst zeventien jaar aan de Oosterplas naar Kampong, terwijl Margot van Geffen volgend seizoen te zien is bij HGC. ,,Als je zo je laatste wedstrijd voor de club kunt afsluiten, da’s echt geweldig, ja’’, erkende Keetels.

Keetels zag hoe haar ploeg toch lering had getrokken uit eerdere wedstrijden dit seizoen. ,,Dan zag je toch wat dingen, kwamen we achter en lukte het even niet meer. Maar nu kunnen we de wedstrijd omdraaien, blijven we strijden tot de laatste minuut.’’ Dat zag ze eerder ook al in de finale van de Gold Cup, ook al tegen SCHC, toen de Bossche ploeg met name na de rust het gewenste geelzwarte blok vormde. ,,Dat waren we nu ook en dan incasseer je ook nog de beloning. Ja, zo wil je landskampioen worden.’’

Missen

Ook Margot van Geffen kon haar geluk niet op, al was ook bij haar uiteraard het afscheid van de club een factor. ,,Dat ik de club ga verlaten is iets wat ik nu eigenlijk nog maar moeilijk kan beseffen. Dan zie je hier al die mensen op de tribunes, allemaal in geelzwart en dan weet ik al dat ik dit enorm ga missen. En de wedstrijd was heel zwaar, maar winnen in de laatste minuut, dat zijn de mooiste. Die vergeet je niet meer. Ik ben echt hartstikke trots en ga echt genieten van dit succes.’’

Lidewij Welten stortte zich volop in het feestgedruis in de wetenschap dat dit ook voor haar het einde van een tijdperk markeerde. ,,Ik ben heel blij’’, sprak ze ten overvloede. ,,Met dit team, met het publiek, met de titel. Alles is vandaag echt fantastisch. Mooier kan je echt niet afsluiten.’’

Waar Welten en Van Geffen nog een vervolg geven aan hun loopbaan, is het voor Keetels na het WK in Nederland en – hopelijk – Spanje echt klaar. Met haar 29 jaar is Keetels de jongste van het drietal, maar ook na haar tiende (!) landstitel was er geen spoortje van twijfel bij de Brabantse. ,,Hahaha, ik had al van oudere speelsters gehoord dat je keuze baseren op de play-offs geen goed idee is. Dan stop je nóóit’’, sprak Keetels lachend, om vervolgens uit te leggen waarom het voor haar echt mooi is geweest. ,,Ik merk aan mezelf dat ik er steeds meer aan moet trekken om er honderd procent uit te halen. En topsport is alleen maar honderd procent, en dat wil ik zelf ook. Maar dat lukt niet meer goed. Ik heb intens genoten van dit seizoen, heb intens genoten van deze play-offs, maar het is wel gewoon mooi geweest.’’

Dat het afscheid van de drie topspeelsters zeker meespeelde bij de ploeg van Marieke Dijkstra – die zelf de boeken ingaat als de eerste vrouwelijke coach die ooit de titel pakte met Den Bosch – beaamde Frédérique Matla na afloop. ,,Voor de wedstrijd hebben we daar met elkaar bij stilgestaan, en natuurlijk na afloop zeker ook. Dat we met elkaar voor zo’n afscheid hebben kunnen zorgen, is heel bijzonder.’’