Frisse heldinnen pakken EK-titel en ticket voor Olympische Spelen

De 19e editie van het Europees kampioenschap hockey  werd van 19 tot en met 27 augustus 2023 gespeeld in het HockeyPark van Mönchengladbach, Duitsland. Het bleek een succesvol toernooi voor beide Oranje-teams, maar vooral voor het publiek. Bij de damesfinale op zaterdag werd het één groot feest.

Eigenlijk ligt Mönchengladbach nagenoeg om de hoek. Limburgse hockeyfans weten dat wel, maar voor veel westerlingen is het klaarblijkelijk minder bekend. Het loopt tijdens de Eurohockey Championship namelijk niet echt storm met Nederlands publiek. En dat is best jammer. Het Sparkassen Hockeypark ademt namelijk hockey en voldoet volledig aan de Duitse ‘Gründlichkeit’: goed aan te rijden, makkelijk parkeren en het park zelf is overzichtelijk, ondanks dat het bijna 10.000 hockeyfans kan herbergen. Je bent overal binnen een paar minuten lopen (shops, eten, drinken, toiletten). Al zijn de wachtrijen soms best lang. De organisatie van dit EK heeft uitgepakt. Naast onder andere Rednex en Kate Ryan werd zelfs onze eigen Hermes House Band ingevlogen om tussen de wedstrijden door voor voldoende muzikaal amusement te zorgen. Veel is echter ook zoals we dat in Nederland kennen bij de grote toernooien: er zijn stands van de diverse hockeymerken om hun nieuwe sticklijn te promoten, een autoshowroom en uiteraard een VIP-lounge.

Oranje tribunes

Tijdens het finaleweekend trekt de belangstelling vanuit Nederland wel wat aan. Natuurlijk mede dankzij het feit dat zowel de heren als dames in de finales staan. Gelukkig zijn er ook heel wat Duitse kinderen uit het grensgebied die – als ze niet hun eigen clubtenue dragen – zich in ons oranje kleden. Wellicht ook vanwege het gebrek aan eigen Duits succes. Verder zijn het vooral de vrienden en familie van de Nederlandse spelers en speelsters die de tribunes oranje kleuren. Bij de dames is de familie direct herkenbaar als je rondloopt door het stadion. Ze wapperen namelijk trots met het rood-wit-blauw waarop de naam van hun betreffende dochter of zus pronkt. 

En al staat de stadionspeaker voor Hollandse hockeybegrippen veel te hard, het is vooral weer een echt gezellig hockeydorp. Voor de damesfinale op zaterdag mixen deelnemers van andere landen zich gemoedelijk met de bobo’s en het overige publiek op het ‘dorpsplein’. Een Spaanse international duwt de buggy met haar dochtertje voor zich uit richting de tribune en veel kinderen laten de vlag van België of Nederland op hun wangen zetten bij een tafeltje naast het opblaas veldje. 

Bliksemstart van de wedstrijd

Heel wat Duitse hockeyliefhebbers missen op zaterdag de bliksemstart van de Nederlandse dames. Zij staan nog na te praten over de net behaalde bronzen medaille van hun eigen dames in de rij voor een broodje of biertje. Zij zien dus niet hoe Nederland dankzij Marijn Veen en Freeke Moes binnen no-time met 2-0 afstand neemt van de Belgische dames. Echt spannend wordt de finale ook niet meer, al hoopt iedereen daar na de 2-1 van België nog wel even op. De 3-1 valt nog in Q2 en het verdere verloop van de wedstrijd zullen weinig mensen zich nog lang herinneren. 

En toch… Toch moest je hierbij zijn. De energie die onze dames uitstralen tijdens de wedstrijd en de oprechte blijdschap na de wedstrijd is namelijk door het hele stadion voelbaar. De drive en het plezier druipen er vanaf. Hier waren we als hockeynatie wel echt weer aan toe. Dit zijn de nieuwe, frisse heldinnen voor al die hockeymeisjes langs de lijn. Kersverse aanvoerster Xan de Waard vereenzelvigt dit als de beste. Haar power en positieve fanatisme staat synoniem voor dit ‘nieuwe Oranje’! 

Feestexplosie

En al is dit de 4e keer op rij dat de Nederlandse vrouwen deze titel pakken en al geeft bondscoach Paul van Ass terecht aan dat de dames snakken naar meer tegenstand, aan alles zie je dat de speelsters hun favorietenrol met volle passie en werkdrift verdedigen en waarmaken. Hier is hard voor gewerkt. Direct na het laatste fluitsignaal is de feestexplosie dan ook zo volledig oprecht. Niks ‘gewoons’ aan. Het zijn oprechte tranen die vloeien als de dames hun familieleden opzoeken langs de lijn. Het is oprechte trots als ze zich allemaal joelend hullen in hun eigen vlag. Het is oprecht kippenvel als de dames direct na de ceremonie samen een rondedans maken op Queen en Abba. 

Tijd voor de fans

En daarna… daarna is er alle tijd voor al die meisjes (en jongetjes) langs de lijn, die geduldig staan te wachten. Tijd voor handtekeningen, tijd voor foto’s, maar ook echt tijd voor een praatje. Anne Veenendaal (die tijdens de halve finale en finale haar plek onder de lat moest afstaan aan Josine Koning) spreekt vol enthousiasme met haar jonge fans. Naast haar staat Yibbi Jansen (topscorer van het toernooi), vol geduld de ene na de andere krabbel te zetten. Niet veel later mengen de meeste speelsters zich tussen het publiek op ‘het plein’, om hun vrienden en clubteamgenootjes op te zoeken (onder andere de dames van HGC en Amsterdam zijn aanwezig), om samen nog een keer op de foto te gaan met de beker of even de sponsoren en mensen van de bond de juiste aandacht te geven.

Ticket voor de Spelen

Bij de wandeling van het hockeypark terug naar de auto lopen de oranje hockeysupporters een enorme stroom verbaasd kijkende voetbalsupporters van Borrusia Mönchengladbach en Leverkusen (die gemoedelijk door elkaar heen lopen) tegemoet. We delen dezelfde parkeerplaats blijkbaar. Dat relativeert wel. Het EK Hockey stelt ook hier in Duitsland nog weinig voor als je het vergelijkt met een voetbalwedstrijd van de lokale grootmachten. Maar ja, in het Borrussia-Park passen ook meer dan 50.000 supporters. Zoveel hockeyliefhebbers krijgen we in Europa niet bij elkaar voor een potje hockey. Nog niet. Misschien gaan deze nieuwe hockeyheldinnen daar samen met alle potentiële ontwikkelingen in het hockey wel verandering in brengen. Deze speelsters hebben door de winst van dit EK in elk geval het ticket voor de Olympische Spelen binnen. En we weten wat een succes dat toernooi kan doen voor een sport.

Alhoewel… voorlopig koesteren we het kneuterige hockey nog. Bij welke sporten kun je immers nog zo makkelijk een dansje doen met je helden

Door Djurre Roggeveen