Ilse Kappelle gaat haar club Amsterdam na tien jaar trouwe dienst verlaten voor een Spaans avontuur bij Atlètic Terrassa. Kappelle heeft een contract voor twee jaar getekend bij de club uit Barcelona, die dit seizoen de finale van het Spaanse landskampioenschap verloor. Ze gaat het avontuur aan samen met haar vriend Siem Schoenaker, die op zijn beurt Amsterdam Heren 1 achter zich laat.

Versión en Español abajo.

Kappelle kwam tien jaar geleden over van het Nijmeegse Union om bij Amsterdam de stap richting de nationale top zetten. In die tijd waren er drie grote hoogtepunten met twee landstitels en het winnen van de EHL. In 2020 maakte de veelzijdige speelster haar debuut voor Oranje. Kappelle kwam in totaal tot vijftien interlands en was onderdeel van de selectie die in 2021 Europees kampioen werd in het eigen Wagenerstadion.

Dieptepunten waren er helaas ook in het decennium tophockey bij Amsterdam. Tijdens de halve finale van de play-offs in het seizoen 2016/2017 scheurt Kappelle de voorste kruisband van haar linkerknie af en gaat ze een revalidatietraject van maar liefst tien maanden in. Ze is dan pas negentien jaar oud. Vijf jaar later gaat het opnieuw mis. Tijdens een wedstrijd in de zaal is het de kruisband in de rechterknie die scheurt. Een operatie is noodzakelijk en Kappelle staat opnieuw een jaar lang aan de kant.

Eindelijk het juiste moment voor de droom

Gedurende de revalidatie ontstond bij Kappelle het idee om het ooit elders in Europa te proberen: “Tijdens mijn tweede blessure heb ik erover nagedacht dat ik nooit naar het buitenland ben geweest met mijn studie, tijdens een tussenjaar of door een lange reis te maken. Toen kwam deze gedachte op. Het leek mij heel gaaf, maar het was een volgende stap om het daadwerkelijk te doen. Toen het Nederlands team was gestopt, heeft Sterre Deetman voor mij een balletje opgegooid en heb ik met meerdere clubs in Barcelona gesproken. Uiteindelijk is het Terrassa geworden.”

Het tekenen bij de club uit Barcelona ging echter niet zonder slag of stoot: “Uiteindelijk heeft het allemaal erg lang geduurd en je maakt meteen kennis met hoe het in Spanje gaat. Het gaat allemaal rustig aan, maar ik ben heel blij dat het nu rond is. Het is een proces geweest dat al sinds november liep. Ik heb de afgelopen zomer bedacht dat ik de sport heel anders zou gaan beleven, want ik was klaar bij het Nederlands team. Toen dacht ik: dit is het dan. Ik had al heel lang de droom om in het buitenland te spelen, maar ik vond altijd dat het niet het goede moment was. Ik wilde bijvoorbeeld nog voor het Nederlands team gaan of ik was geblesseerd. Er was altijd wel iets, maar nu niet.”

Het hoofdstuk Oranje is dan ook definitief afgesloten in het boek van Ilse Kappelle: “Ik heb daar de afgelopen jaren hard aan getrokken en het was het eigenlijk altijd net niet. Dus het is prima dat dat voorbij is.” Daarmee is de interland die ze speelde in 2024, toen Oranje nog met een grote groep in de voorbereiding richting de Olympische Spelen van Parijs zat, de laatste wedstrijd geweest voor Kappelle als international.

Spaanse reizen in plaats van tiende keer Tilburg

Dat betekent echter niet dat Kappelle al volledig gaat afbouwen in Barcelona. Atlètic Terrassa werd dit jaar tweede in Spanje en doet dus serieus mee om de prijzen. Bij Terrassa wordt er vermoedelijk nog zeker drie keer in de week getraind. Dit gebeurt op dinsdagavond, donderdagavond en vrijdagmiddag.

Het zal in veel opzichten een kwestie van wennen zijn voor Kappelle na al die jaren in de Nederlandse hoofdklasse te hebben gespeeld. De selectie van Terrassa bestaat voor het overgrote deel uit Spaanse speelsters met hier en daar een Argentijnse.

Kappelle is als Nederlandse een vreemde eend in de bijt, maar bereidt zich daar goed op voor: “Ik ben al Spaans aan het leren. Nu het allemaal rond is, moet ik vol aan de bak. De taal is het eerste dat je wilt leren, zodat je daar goed mee kan. Ik heb gelukkig al een woordenlijst met hockeytermen gekregen van een vriendin, zodat ik het een beetje begrijp als iemand iets naar mee schreeuwt.”

Naast de taal zal ook het reizen een flinke verandering zijn. Waar vroeger een duel op Groningen of Oranje-Rood als verre reis gold, staan er in de Division de Honor uitwedstrijden in Madrid, Biskaje en Santander op het programma en wordt er zelfs op de Canarische Eilanden gespeeld. Daar maakt Kappelle zich echter totaal niet druk over: “Dat klopt, maar het is ook waar ik voor kies natuurlijk: dat ik niet voor de tiende keer op Tilburg sta, maar een keer ergens anders naartoe ga.”

In Barcelona hoeft Kappelle het in ieder geval niet helemaal alleen uit te zoeken. Haar vriend Siem Schoenaker, die vorige week nog landskampioen werd met de heren van Amsterdam, gaat mee. Schoenaker wordt in juni geopereerd en zal bij Terrassa begeleiding krijgen in de revalidatie. Bovendien is hij al bezig met solliciteren, terwijl Kappelle hoopt haar huidige werk remote te kunnen voortzetten in Barcelona.

Het duo weet nog niet zeker hoe lang het Spaanse avontuur zal duren: “Ik had voor mezelf besloten om nog één of twee jaar te hockeyen en we gaan daar bekijken hoe we het vinden. In principe kunnen we na twee jaar altijd terugkomen en dat is een fijne gedachte.” Op een rentree in de Nederlands hoofdklasse van Kappelle hoeft echter niemand te rekenen: “Die kans is erg klein en ik denk niet dat het er nog in zal zitten. Op een gegeven moment is het ook goed geweest.”

Twee grote hoogtepunten bij Amsterdam

Dat het goed is geweest, blijkt duidelijk uit de twee hoogtepunten van Kappelle bij Amsterdam: “De EHL vond ik prachtig, omdat het op de eigen club was. Het was heel mooi dat we hem samen met Pinoké wonnen en het feest daarna was echt het einde. Als je het over een individueel hoogtepunt hebt, dan kijk ik naar het jaar dat we landskampioen werden op Stichtsche. Dat was het jaar dat ik van mijn tweede kruisbandblessure terugkwam en het was een absolute mijlpaal om dat toen te bereiken. Die winst kwam ook een beetje onverwachts, dus die twee prestaties steken er zeker bovenuit.”

Voor Amsterdam Dames 1 betekent het een periode vol vernieuwing. Naast Kappelle zullen ook sterkhouders als Maria Verschoor, Michelle Fillet, Noor de Baat en Fiona Morgenstern de club verlaten. Bovendien vertrekt coach Teun de Nooijer en wordt hij opgevolgd door Jesse Mahieu.

Desondanks maakt Kappelle zich geen zorgen over de club die ze achter zich laat: “Ze hebben heel veel talentvolle meiden erbij gehaald en iedereen is erg gretig. Het zal even duren voordat je lekker met elkaar speelt en de nieuwe coach zal andere dingen willen. Het heeft tijd nodig, maar als iedereen fit is, staat er genoeg kwaliteit op het veld. Zoals je dit jaar ook al zag, wordt de competitie steeds spannender en dat is sowieso leuk.”

Ex-jugadora de equipo nacional Neerlandesa Ilse Kappelle deja Ámsterdam para vivir una aventura con Atlètic Terrassa: “Este ha sido mi sueño desde hace mucho tiempo”

Ilse Kappelle dejará su club Ámsterdam tras diez años de fiel servicio para emprender una aventura en España con el Atlètic Terrassa. La jugadora ha firmado un contrato por dos años con el club catalán, que esta temporada perdió la final del campeonato nacional. Kappelle no emprende sola esta nueva etapa: su pareja, Siem Schoenaker, también deja el equipo masculino de Ámsterdam para acompañarla.

Kappelle llegó hace diez años desde el Union de Nimega para dar el salto a la élite del hockey nacional con Ámsterdam. En esa década vivió tres grandes momentos: ganó dos títulos de liga y la Euro Hockey League. En 2020 debutó con la selección nacional neerlandesa y acumuló un total de quince partidos internacionales. Además, formó parte del equipo que se proclamó campeón de Europa en 2021, en el Wagener Stadion.

Pero no todo fueron alegrías en su trayectoria con Ámsterdam. En la semifinal de los playoffs de la temporada 2016/2017, Kappelle se rompió el ligamento cruzado anterior de la rodilla izquierda, lo que la obligó a un proceso de rehabilitación de nada menos que diez meses. En ese momento solo tenía 19 años. Cinco años más tarde, la historia se repitió: en un partido en sala, se rompió el ligamento cruzado de la rodilla derecha. Fue operada y pasó otro año fuera de los terrenos de juego.

El momento adecuado para cumplir un sueño

Durante la segunda rehabilitación empezó a tomar forma la idea de jugar en el extranjero:
“En mi segunda lesión pensé que nunca había salido al extranjero durante mis estudios, ni había tomado un año sabático, ni hecho un gran viaje. Entonces surgió esta idea. Me parecía algo muy bonito, pero también era un gran paso dar el salto realmente. Cuando dejé de formar parte del equipo nacional, Sterre Deetman me comentó la posibilidad y empecé a hablar con varios clubes de Barcelona. Finalmente, elegí Terrassa.”

Firmar con el club catalán no fue sencillo:
“Al final, todo tardó bastante y enseguida te das cuenta de cómo funcionan las cosas en España: todo va con más calma. Pero estoy muy contenta de que ya esté todo cerrado. Ha sido un proceso que empezó en noviembre. El verano pasado ya pensaba que iba a vivir el deporte de una manera distinta, porque mi etapa con la selección había terminado. Y pensé: ‘Esto es todo’. Llevo mucho tiempo soñando con jugar en el extranjero, pero siempre había algo que me detenía: aún quería intentarlo con la selección o estaba lesionada. Siempre había una razón. Ahora, no.”

Así, el capítulo con la selección neerlandesa queda definitivamente cerrado para Ilse Kappelle:
“Lo he dado todo estos últimos años, pero siempre faltó un pequeño paso. Así que está bien que eso haya terminado.”
Su último partido internacional fue en 2024, durante la preparación del equipo rumbo a los Juegos Olímpicos de París.

Viajes por España en lugar de una décima vez en Tilburg

Eso no significa que Kappelle vaya a relajarse del todo en Barcelona. Atlètic Terrassa fue subcampeón de la liga española esta temporada y aspira seriamente a conquistar títulos. El equipo entrena al menos tres veces por semana: los martes y jueves por la noche y los viernes por la tarde.

Después de tantos años en la máxima categoría neerlandesa, Kappelle tendrá que adaptarse a muchos aspectos nuevos. La plantilla de Terrassa está compuesta en su mayoría por jugadoras españolas, con alguna argentina.

Como neerlandesa, será algo fuera de lo común en el grupo, pero se está preparando:
“Ya estoy aprendiendo español. Ahora que todo está cerrado, tengo que ponerme en serio. Lo primero que quieres es aprender el idioma para poder comunicarte. Por suerte, una amiga me ha pasado una lista con términos de hockey, para que al menos entienda algo cuando me griten algo en el campo.”

Otro gran cambio será la logística de los desplazamientos. Donde antes un partido en Groninga o contra Oranje-Rood era considerado un viaje largo, ahora le esperan partidos fuera de casa en Madrid, Vizcaya y Santander, e incluso en las Islas Canarias.
“No me preocupa en absoluto”, asegura Kappelle. “Es lo que he elegido: no estar por décima vez en Tilburg, sino ir a descubrir otros lugares.”

En Barcelona, al menos, no estará sola. Su novio Siem Schoenaker, que la semana pasada se proclamó campeón de liga con el equipo masculino de Ámsterdam, se va con ella. Será operado en junio y realizará su rehabilitación en Terrassa. Además, ya ha empezado a buscar trabajo, mientras que Kappelle espera poder seguir trabajando a distancia desde Barcelona.

Ambos no saben aún cuánto tiempo durará su aventura en España:
“Había decidido que quería jugar uno o dos años más, y veremos cómo nos va allí. En principio, siempre podemos volver después de esos dos años, y eso da tranquilidad.” Un regreso de Kappelle a la Hoofdklasse neerlandesa no parece probable:
“Esa posibilidad es muy pequeña. No creo que vuelva. En algún momento, también es bueno cerrar una etapa.

Dos grandes momentos con Ámsterdam

Esa sensación de haber cerrado una etapa se refleja claramente en los dos mayores hitos de su paso por Ámsterdam:
“La EHL fue preciosa, sobre todo porque la jugamos en nuestro propio club. Ganarla junto a Pinoké fue muy especial y la celebración después fue espectacular. Si hablo de un logro personal, me quedo con el año en que ganamos el campeonato nacional en casa del Stichtsche. Fue el año en que regresé tras mi segunda lesión de ligamento y fue una gran meta alcanzada. Además, no éramos las favoritas, así que esa victoria fue aún más especial. Esos dos momentos sobresalen claramente.”

Para el equipo femenino de Ámsterdam se abre una etapa de renovación. Además de Kappelle, también se despiden pilares del equipo como Maria Verschoor, Michelle Fillet, Noor de Baat y Fiona Morgenstern. El entrenador Teun de Nooijer también se va y será reemplazado por Jesse Mahieu.

Aun así, Kappelle no está preocupada por el futuro del club:
“Han fichado a muchas jugadoras jóvenes con talento y todas tienen muchas ganas. Llevará algo de tiempo acostumbrarse a jugar juntas y el nuevo entrenador querrá implantar su estilo. Pero si todas están sanas, hay suficiente calidad sobre el campo. Como ya se vio esta temporada, la competición está cada vez más igualada, y eso siempre es algo positivo.”