Door: Douwe de Vries
Foto’s: Hans Bakker
Heeft Amsterdam een probleem? Kijk je als buitenstaander puur naar de ranglijst… Dan zeg je ‘ja’. Maar vraag je het aan een sleutelspeelster van de laatste linie, Floor de Haan, dan hoor je ‘nee’. “We hebben geen probleem. Wij zien eerder dat het glas halfvol is. Stichtse was vandaag gewoon de betere ploeg.” De Haan spreekt realistisch. Zij ziet ook wel in dat Amsterdam vanmiddag, tijdens de vrouwenhockeyklassieker, bepaald niet op volle oorlogssterkte was. Hoe denkt zij over het einde van de competitie zonder (voorlopig) Moes, Albers en Plönissen? Daarnaast kijkt ook De Haan wat verder dan alleen het 2-0 verlies.
‘We hadden met meer lef moeten spelen’
Was Amsterdam compleet kansloos vandaag aan de Kees Boekelaan? Nee, dat nou ook weer niet. Wel degelijk waren er fraaie omschakelmomenten waaruit kansen ontstonden. Maar dan heb je geen Plönissen die strak kan opbouwen, een Moes die het overzicht bewaart en Albers die af kan maken.
Je mist wel een stukje creativiteit. Freeke en Felice zijn wel twee spelers die de schroom van zich kunnen afgooien. Zij laten hun stick spreken, en nemen het risico om te gassen”
De Haan benadrukt nog maar eens het gemis van dit drietal. “Of het met hen heel anders was gelopen, blijft natuurlijk de vraag. Je mist wel een stukje creativiteit. Freeke en Felice zijn wel twee spelers die de schroom van zich kunnen afgooien. Zij laten hun stick spreken, en nemen het risico om te gassen.”
“We moeten ook zonder hen beter kunnen presteren vandaag”, vindt De Haan. “Natuurlijk scheelt het, maar dat mag geen excuus zijn. We hadden vandaag met meer lef moeten spelen, feller in duels moeten zijn, en slimmer druk moeten zetten. We hebben genoeg in huis, maar het moet er wel uitkomen op de juiste momenten.”
In haar inmiddels zevende seizoen bij Amsterdam weet De Haan ook wel hoe de hazen lopen. In het vrouwenhockey moet je veelal pieken in de play-offs. De ervaren kracht straalt uit dat het wel goed komt. Ook vaak refererend aan de goede Gold Cup-halve finale tegen Den Bosch, waarin haar team zeker niet onderdeed voor de uiteindelijke winnaar.
Haar eigen jaar
Ze staat ook stil bij haar eigen ontwikkeling dit jaar. “Ik draai een stabiel seizoen, maar ik voel dat er meer in zit,” zegt de ‘nummer 18’. “Vooral aanvallend wil ik meer impact maken. Niet omdat het niet goed gaat, maar omdat ik mezelf wil blijven uitdagen. Juist omdat we als team vaak dominant zijn, zoek ik naar momenten om ook daarin belangrijk te zijn.” De komende weken wil Floor de beste versie van De Haan naar boven brengen om helemaal klaar te zijn voor de play-offs.
De Haan is een perfectionistische hockeyster, haar zo zorgvuldig haar antwoorden zien formulerend. Ze wil constant beter worden op het veld. In dat proces denkt ze ook terug aan de ervaringen die ze opdeed in het hockey 5’s, waarmee ze in 2024 wereldkampioen werd. “Dat vond ik echt leuk om te doen. Het is natuurlijk een heel ander spelletje. Door het kleinere veld en het snelle schakelen kom je daar aanvallend veel sneller in situaties waarin je je actie kunt maken. De dingen van de 5s wil ik weer meenemen naar het reguliere veldspel.”
Energie op alle fronten
Je hebt het idee dat de 2-0 nederlaag tegen SCHC, en de reflectie die daarbij hoort, hetgeen is waar De Haan ‘alleen maar’ over wil praten. Maar wanneer ze wordt gevraagd naar haar leven buiten de lijnen, schakelt ze moeiteloos over. “Ik zie het zeker voor me, een leven na het tophockey,” zegt De Haan, die haar laatste studiepunten moet halen om Meester in het Privaatrecht te kunnen worden. “Nu loop ik stage bij een familierechtkantoor en ik hoop dat ik daarin door kan als het papiertje binnen is.”
“Als je hockeyt kan je tijdens je studie weinig werkervaring opdoen. Daarom heb ik na mijn Bachelor ook bewust een jaar genomen om te werken naast het hockey. Hockeymoe of topsportmoe? Nee”
De Haan is blij dat ze altijd oog heeft gehouden voor haar toekomst buiten hockey. “Als je hockeyt kan je tijdens je studie weinig werkervaring opdoen. Daarom heb ik na mijn Bachelor ook bewust een jaar genomen om te werken naast het hockey. Hockeymoe of topsportmoe? Nee. Ik heb er namelijk nog steeds heel veel zin in. De meiden om je heen geven je veel energie en de patronen van het vele trainen en wedstrijden spelen gaan zeker niet vervelen.”
De Haan zegt het met de vastberadenheid en gedecideerdheid die je van een topatleet mag verwachten. Uitstralend dat ‘020’ geen competitieprobleem heeft richting het eind van de competitie, hoewel ‘030’ vanmiddag in deze competitiekraker toch echt een flink stuk beter was dan De Haan en co.
