Door: Hans Hofstra
Afgelopen zomer schreef Pirmin Blaak (37) geschiedenis in Parijs. In de olympische finale tegen Duitsland stopte hij drie cruciale shoot-outs en leidde Nederland naar de gouden medaille. Met 154 interlands op zijn naam is Blaak een van de meest ervaren en gerespecteerde keepers in het internationale hockey. Voor Oranje speelt hij niet meer, maar een serieus telefoontje van bondscoach Jeroen Delmee zou daar in de toekomst mogelijk verandering in kunnen brengen.
Een prachtige sportzomer werd het, al helemaal voor de Nederlandse hockeyheren. Goud werd veroverd in een vol hockeystadion in Parijs. De spannende apotheose staat nog steeds in het geheugen gegrift bij velen. Na het behalen van olympisch goud koos Blaak voor een nieuwe uitdaging: keepen bij het Belgische Braxgata. ,,Het was altijd een droom om ooit olympisch goud te winnen,’’ vertelt hij. ,,Dat ik dat nu heb bereikt met dat team, voelt nog steeds een beetje onwerkelijk.’’ De sfeer in Parijs, met een stadion vol Nederlandse supporters, noemt hij onvergetelijk: ,,De steun van het publiek gaf ons echt vleugels.’’
Groeiende professionaliteit
Na zijn succes in Parijs maakte Blaak de overstap naar de Belgische competitie. ,,België heeft een andere hockeycultuur,’’ legt hij uit. ,,De clubs zijn kleiner en er is een familiaire sfeer. Het is minder zakelijk dan in Nederland, mensen komen echt voor de gezelligheid naar de wedstrijden.’’ Tegelijkertijd prijst hij de toenemende professionaliteit in de Belgische competitie. ,,De top van België wordt steeds sterker. Clubs investeren meer in spelers en het verbeteren van de faciliteiten.’’
Concurrentie bij Oranje
Als keeper heeft Blaak door de jaren heen veel concurrentie ervaren. ,,In Nederland staat er altijd veel druk op keepers. Je moet continu je plek verdedigen en dat kan behoorlijk stressvol zijn.’’ Toch heeft die druk hem ook sterker gemaakt. ,,Het heeft me gedwongen altijd het beste uit mezelf te halen.’’ Hij herinnert zich de kritiek die hij kreeg toen concurrenten als Maurits Visser de EHL of de landstitel wonnen. ,,Mensen vroegen waarom hij niet de eerste keeper was. Daarbij werd vaak vergeten dat hij een ander team om zich heen had en dus minder schotkansen tegen kreeg dan ik. Die kritiek was niet altijd makkelijk. Maar bondscoach Jeroen Delmee heeft altijd vertrouwen in mij gehad. We werden afgerekend op statistieken, zoals het aantal gestopte strafcorners en het reddingspercentage.’’ Nu hij olympisch kampioen is, merkt Blaak een verandering in zijn mindset. ,,Het voelt alsof de druk eraf is. Ik kan nu echt genieten van het spel zonder constant onder een vergrootglas te liggen.’’
Toekomstperspectief
Over zijn toekomst is Blaak duidelijk: ,,Ik blijf minimaal nog een jaar in België spelen. Ik geniet van het spel en voel me fit. Zolang ik een bijdrage kan leveren aan mijn team, blijf ik doorgaan.’’ Toch sluit hij niet helemaal uit dat hij ooit terugkeert bij Oranje. ,,Dat hangt af van een serieus telefoontje van Jeroen Delmee,’’ zegt hij. ,,Maar ik zie dat nu niet gebeuren. Misschien verandert er in de toekomst iets en dan kent hij mijn nummer.’’ Voorlopig richt Blaak zich op zijn rol bij Braxgata en het meetrainen van talenten zoals Derk Meijer. ,,Ik help hem graag om een betere keeper te worden. Voor hemzelf en Oranje. De strijd aangaan met hem of Maurits Visser voor een plek onder de lat, dat speelt nu niet.’’
Met zijn ervaring en toewijding blijft Pirmin Blaak een inspiratiebron voor jonge keepers. Hij traint regelmatig met opkomende talenten en deelt zijn kennis om hen te helpen groeien. ,,Wat is er mooier dan iemand helpen om de beste te worden?’’ besluit hij retorisch.
