Speciaal shirt HC Schaap ter ondersteuning onderzoek naar kanker

Alle schapen voor één

Vier vrienden. Plezier, hockey, een drankje, wat eten, lol, gesprekken. Nog meer hockey. Leven met een knipoog. Tot één van de vier ziek wordt. Ernstig ziek. Maar ook dan blijven de vier vrienden schouder aan schouder staan en verzinnen ze een unieke actie. Met een speciaal hockeyshirt zamelen de mannen van HC Schaap geld in voor onderzoek naar kanker.

Het verhaal van HC Schaap gaat al flink wat jaartjes terug. Naar de oorsprong van vriendschappen die door de jaren heen zijn ontstaan. De ene kennen elkaar al wat langer dan de ander, maar sinds een jaar of vijf zijn Paul Reinders-Volmer, Gijs Bouds, Michiel van de Stadt en Tobias Vink de beste maatjes. De eerste drie spelen dit seizoen in het eerste herenteam van Bennebroek, de club waar Michiel en Gijs vroeger ook ooit samenspeelden. Tobias komt nog uit voor HIC. ,,Ik vind het op dit moment nog iets leuker op een wat hoger niveau te spelen’’, vertelt hij.

Tobias bestempelt het groepje – allemaal mid-twintigers – met een knipoog als ‘ongelooflijke hockeynerds’. ,,Het ging bij ons altijd over hockey. Zeker in het begin, toen we elkaar vooral zagen bij hockeyevenementen. Clinics, kampen, trainingen. Op een gegeven moment doe je een drankje met elkaar, ga je een keer wat eten. Zo heeft die vriendschap zich ontwikkeld. Maar hockey stond altijd centraal.’’

HC Schaap is een naam die al eerder was ontstaan. Tobias: ,,We zochten een naam voor ons Whatsapp-groepje. Iemand maakte eens de opmerking dat we net blatende schapen waren. Veel geluid, weinig zinnigs. Toen is een beetje dat idee ontstaan van schapen. En omdat het bij ons altijd om hockey draaide, werd het natuurlijk HC Schaap. Dat tekent ons ook wel. We zijn alle vier heel sociale jongens, die de hele avond kunnen praten over van alles, maar vooral over hockey. Die naam HC Schaap was er dus al ver voor het shirt.’’

Barcelona

Michiel zocht het avontuur en vond dat in Barcelona, waar hij in de befaamde kleuren uitkwam voor Barcelona en dat combineerde met een Masterstudie. Maar de vrienden verloren elkaar niet uit het oog, al kwam het nooit echt van een bezoekje aan de Catalaanse hoofdstad. Ja, voor Paul, vertelt Tobias met een lach. ,,Michiel was jarig in Barcelona en vroeg een beetje grappend of we hem niet kwamen opzoeken voor zijn verjaardag. Paul had dat niet door, boekte een vlucht en stond vervolgens in z’n eentje op het vliegveld. Hij heeft wél een leuk weekend gehad.’’

Plezier voerde de boventoon. Begrijpelijk op een leeftijd waarbij de grote zorgen nog ver van je bed horen te zijn. Tot duidelijk werd dat Michiel serieus ziek was. Dat besef kwam behoorlijk binnen, stelt Tobias. ,,Hoe jonger je bent, hoe meer confronterend dat is. Voor hemzelf, maar ook voor de mensen om hem heen.’’ Het was in Michiel’s tweede periode in Barcelona, vertelt Tobias. ,,Hij was een paar dagen in Nederland, we hadden nog een gezellig avondje bij mij thuis, maar Michiel hoestte nogal. In tijden van Covid was dat snel aanleiding voor een grapje, maar we stelden dat het vast een gewoon griepje was. Maar nadat Michiel terug was naar Barcelona kregen we een tijdje later het bericht dat hij in het ziekenhuis lag voor onderzoek. Artsen vertrouwden het niet. Daarna is het snel gegaan. Van een kuchje naar een zeldzame vorm van kanker. Dan schrik je, maar je houdt het vooral niet voor mogelijk. Je verwacht zoiets niet, en helemaal niet bij zo’n jonge en fitte gast.’’

Betrokkenen

Het was, vervolgt hij, best een lastige situatie. ,,Enerzijds wil je Michiel niet te veel lastigvallen. Hij was heel ziek, had last, was druk met onderzoeken. Maar anderzijds wil je ook wél betrokken blijven. We hebben best veel aan elkaar gehad. Praten, overleggen, wat kunnen we doen, wat betekent een update? Dat scheelde heel erg. We hebben gelukkig ook veel contact gehouden met Michiel. Hij deelde ook veel met ons, wat ook weer fijn was.’’

De drie wilden iets doen, maar wisten niet goed wat. ,,Het zwaarste is het natuurlijk voor Michiel. Je voelt dat hij zijn wedstrijd moet spelen, moet vechten. Wij kunnen er slechts zijn om te ondersteunen door er voor hem te zijn, te helpen, mee te denken. Heel praktisch allemaal, maar meer kun je niet echt doen.’’ Al snel kwam daar ook het idee bij om geld in te zamelen en zo bij te dragen aan het onderzoek naar kanker, en dan met name bij het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis, waar Michiel wordt behandeld. ,,Geleidelijk is daarbij het idee voor een shirt ontstaan. Paul heeft het voortouw genomen in het design. Hij maakte een ontwerpje, wij gaven feedback, hij ging weer terug naar de tekentafel. Uiteindelijk is er zo iets heel moois ontstaan.’’

Details

Dat shirt werd lang weggehouden bij Michiel. ,,We wilden hem niet te veel belasten, hielden het allemaal een beetje stil voor hem. Maar uiteindelijk hebben we het laten zien.’’ Het shirt was min of meer een ode aan Michiel. ,,Hij is heel erg van de feitjes en van details. We hebben daarom geprobeerd heel specifieke details van hem in dat shirt te verwerken. Het logo van HC Schaap natuurlijk, maar ook het familiewapen van Van de Stadt, het wapen van Barcelona, de Nederlandse vlag en de Catalaanse vlag, een quote van Michiel, de Amsterdamse kruizen. De baan op de borst verwijst natuurlijk naar de kleuren van Barcelona, en veertien is ook zijn nummer. Van al die details kan Michiel echt genieten. Hij vind het shirt prachtig.’’

In Osaka vonden de drie een merk dat het shirt wilde produceren. ,,Zij reageerden heel positief, wilden helpen en doen dit ook zonder winstoogmerk.’’

De reacties zijn positief, al is de achterliggende reden natuurlijk confronterend. ,,Er zijn ook mensen die er op deze manier achter komen dat het niet zo goed gaat met Michiel. Heel dubbel dus. Maar iedereen wil een steentje bijdragen, of dat nou mensen zijn die jaren met hem hebben gespeeld of mensen die een paar wedstrijden met hem op het veld hebben gestaan. Allemaal kopen ze toch de shirtjes.’’

De actie loopt al van voor de zomer en gaat ook nog wel even door. ,,Het lastige is dat we niet in gigantische hoeveelheden laten produceren, maar in fases. Eerst de orders verzamelen, dan laten maken. We bekijken nu hoe we dingetjes kunnen toevoegen, zoals bijvoorbeeld polsbandjes. Zo’n shirt kost 45 euro en dat is voor sommige mensen misschien te veel. Dan is een bandje van tien euro wat laagdrempeliger, maar kunnen we zo misschien wel meer geld ophalen.’’