Jeroen Hertzberger koppelt zijn lot niet aan olympische cyclus

Jeroen Hertzberger behoort tot de meest gelouterde internationals van Oranje, de groep voor wie Tokio 2020 zeer waarschijnlijk het laatste olympische toernooi zou worden. De Rotterdammer heeft zijn blik nu verlegd naar volgend jaar, maar vraagt zich wel af hoe die Spelen er dan gaan uitzien. ,,Zonder publiek? Dat is echt geen optie. Zeker niet bij de Olympische Spelen.’’

Het is eind mei als Jeroen Hertzberger (34) zijn auto weer eens richting Amsterdam stuurt. Het is prachtig weer, en de training in het Wagener Stadion wacht. Dat is sinds een kleine maand weer een gebruikelijk ritje geworden in een toenemende frequentie. ,,We begonnen met twee keer in de week en inmiddels zitten we op vier keer’’, licht Hertzberger toe. ,,Na de pinksterdagen hebben we twee weken vrij en dan volgt een nieuw blok van een maand.’’ Weer trainen is prettig, al is het dan met de nodige beperkingen. Duels zijn immers nog steeds uit den boze. ,,Maar voor de rest kan je wel alles doen’’, vindt Hertzberger. Techniek, passen, schieten. Alles wat met finesse te maken heeft kan je redelijk goed trainen.’’ Het is vooral ook het sociale aspect dat zwaar weegt. Beetje slap ouwehoeren, dollen. ,,Da’s altijd het leuke van een teamsport, al kunnen we sociaal niet heel veel doen. We werken in shifts, je gaat het veld af als je klaar bent en het is niet de bedoeling dat je blijft hangen.’’ Hij schetst een sober beeld. ,,De training begint om tien uur. Dan kom je tien minuten eerder aan, traint een uur hockey, werkt daarna nog een halfuur aan de conditie, en om vijf over half twaalf zit je zonder te douchen weer in de auto. Maar óp het veld is dat sociale aspect er zeker, en dat is echt fijn.’’

Huispapa
Jeroen Hertzberger is doorgaans drukbezet. Hockey slokt uiteraard veel tijd op, maar daarnaast is hij nog bezig met zijn eigen bedrijf ThunderSports en met het maken van producties voor Hertzberger TV. Maar de afgelopen weken zagen er ineens heel anders uit. Ineens werden de dagen van Hertzberger anders gevuld. ,,Mijn vrouw was net begonnen in een nieuwe baan, dus ineens was ik voornamelijk huispapa’’, zegt hij met een lach. ,,We hebben twee kindjes, die niet naar de crèche of naar opa en oma konden, dus ik was van maandag tot en met donderdag met ze bezig.’’ Hartstikke leuk, laat hij er meteen op volgen. ,,Want als topsporter ben je veel op reis, en zo vaak weg dat alles op de schouders van je vrouw terechtkomt. Nu kon ik dat opeens zelf doen, en zo echt tijd doorbrengen met onze kinderen. De andere activiteiten voor ThunderSports en Hertzberger TV stonden op een laag pitje, en dat was ook prettig. Maar uiteindelijk wil je dat toch weer oppakken. Want hoe leuk het ook is om te spelen met je kids, op een gegeven moment voel je de behoefte jezelf weer te prikkelen en uit te dagen op een andere manier dan vingerverven en puzzelen. Langzaam komt nu het oude ritme terug.’’

Hertzberger TV
Hertzberger TV startte hij ruim een jaar geleden. Het YouTube-kanaal telt inmiddels meer dan dertigduizend abonnees. Dat is, legt Hertzberger uit, best intensief werk. Want als je elke week een aflevering wilt plaatsen, moet je die toch echt opnemen. Dat kon lange tijd natuurlijk niet. In die periode hebben we wel een soort achtertuinvideo opgenomen en wat work-outs. Maar nu gaan we weer met de filmploeg het veld in voor opnames en kunnen we weer regelmatig de abonnees voeden met leuke content.’’ Het idee voor Hertzberger TV komt eigenlijk voort uit zijn eigen overtuiging. Hij zag heel veel filmpjes op YouTube over hoe dingen moeten op hockeygebied, maar zag ook dat eigenlijk bij alles de kwaliteit niet super was. ,,En het waren ook niet de mensen uit de absolute top die je vertellen hoe je iets moet doen. Daar gaat het juist om. Als jochie had ik het geweldig gevonden als mijn helden uit voetbal of hockey dit soort filmpjes zouden maken. Dan was ik aan de buis gekluisterd geweest. Daarom hebben we dat zelf opgepakt. Daarnaast is het leuk iets terug te doen. Er is zóveel kennis in Nederland, maar dat delen we amper. Op deze manier kan iedereen dit zien. Het is leuk iets op te nemen en kids te helpen beter te worden. Nederland is het mooiste hockeyland dat er is, en ik vind dat Nederland altijd top moet zijn. Op deze manier hoop ik daaraan iets bij te dragen. Ieder doet dat op zijn eigen manier, de ene met coaching, de andere met clinics. Ik doe het op deze manier.’’

Ontzettend leuk
Dat heeft wel een vlucht genomen. Hertzberger merkt dat dagelijks. De ruim dertigduizend volgers zorgen ook voor de nodige reacties. ,,Belachelijk veel. Echt, dat wil je niet weten. Meestal via mijn inbox op Instagram. Mensen sturen filmpjes waarin ze zelf dribbelen in de tuin, een sleeppush doen, of gewoon om tips vragen. Het is bijna fulltime werk om alles te beantwoorden, maar dat is echt ontzettend leuk. Ik krijg ook respons van jeugdcoaches, die zeggen dat ze de filmpjes één op één doorzetten naar hun team. Dat geeft veel voldoening, want dat is precies de reden waarom ik dit heb gedaan. Stel je voor dat een voetballer van het Nederlands elftal, en dan vergelijk ik mezelf met niemand, opeens filmpjes zou gaan maken hoe je vrije trappen moet nemen, of andere tips. Daar zou toch de hele jeugd naar kijken? Supertof.’’

Hij heeft in ieder geval het bewijs dat zijn gevoel goed was. Er is behoefte aan dergelijke producties. ,,En dan wil ik het ook goed doen. Hoge kwaliteit filmpjes maken, met goede audio, goed gemonteerd, waarop alles goed te zien is. Niet in de weer met een iPhone, maar een professionele camera. Ik wil dat uiteindelijk uitbouwen naar het nummer één hockeyplatform als het gaat om educatieve filmpjes voor iedereen die beter wil worden. Het plafond daarvoor ligt denk ik op honderdduizend volgers, dus we gaan gewoon nog even lekker door.’’

Verplichting
Dat is een bezigheid die hij eventueel zou kunnen uitbreiden na het afsluiten van zijn loopbaan, maar zo ver is Jeroen Hertzberger nog niet. ,,Ik wil wel altijd betrokken blijven bij talentontwikkeling. Na al die jaren in het Nederlands elftal vind ik het sowieso logisch dat je na je loopbaan kennis overbrengt op de jonge generatie. Die verplichting zouden we allemaal moeten voelen. Iedereen is heel blij als het goed gaat met het Nederlandse hockey, daar heeft ook iedereen baat bij. Er zijn nog weleens oud-internationals die kritisch zijn, maar ik vind echt dat ze altijd positief en opbouwend zouden moeten zijn. Juist omdat zij weten hoe het werkt en hoeveel druk erbij komt kijken. Daarom ben ik ook blij met de komst van Taco van den Honert bij de staf van Oranje. Hij heeft heel veel gewonnen, weet precies waar het om draait. Dan is het alleen maar prettig als je met zo iemand kunt praten.’’

Met datzelfde Oranje zou Hertzberger normaal gesproken ergens in juli op het vliegtuig naar Tokio zijn gestapt, maar door die Spelen ging een dikke streep. Dat, en het uitstel naar 2021, heeft bij de speler van Rotterdam nooit tot twijfels geleid, al was het op zijn leeftijd heel legitiem geweest als hij dat toernooi als eindstation had aangemerkt. ,,Over dat laatste heb ik nog helemaal geen beslissing genomen. En dat uitstel van de Spelen met een jaar was vooral voor het thuis niet heel leuk. Iedereen met kinderen beseft dat het voor een vrouw heel zwaar moet zijn als je met een hockeyer uit het Nederlands elftal bent die honderd dagen per jaar in het buitenland zit. Daar komt nu dus nog zeker een jaar bij, en dan is het thuis even slikken. Maar we hebben er samen goed over gesproken hoe we dat gaan doen, en uiteindelijk is de gedachte nooit geweest dat dat jaar een brug te ver was. Als ik er nu mee kap, had ik dat mezelf de rest van mijn leven niet vergeven.’’

Zeven wedstrijden
Hertzberger vindt het sowieso geen optie het lot van zijn loopbaan te koppelen aan een olympische cyclus. Hij heeft, stelt hij, altijd gezegd dat hij zou stoppen op het moment dat hij het gevoel had dat hij klaar was. ,,Als hockeyer moet je dat nooit alleen maar doen voor een toernooi. Met alle respect, maar die Spelen, dat zijn zeven wedstrijden. Als jij deze hele levensstijl jarenlang moet volhouden voor zeven wedstrijden, dan word je gek. Die levensstijl van een tophockeyer, dat veelvoudig trainen met 95 procent training voor vijf procent wedstrijden, dat moet je gewoon gaaf vinden. Je moet het leuk vinden jezelf dag in dag uit weer uit te dagen. Zolang ik dat nog heb, zolang ik het gevoel heb dat ik nog beter word, wat ik nog steeds heb, dan ga ik niet stoppen omdat er toevallig een Olympische Spelen is.’’ Als je Hertzberger ziet spelen, valt ook onmiddellijk het plezier op dat de aanvaller nog altijd uitstraalt. ,,Dat is het ook’’, beaamt hij volmondig. ,,En dat is echt niet gespeeld. Ik heb er oprecht nog zóveel plezier in. Elke keer als ik op het trainingsveld sta, heb ik zin om gas te geven. Ook nu, op weg neer een training die die niet de lading heeft die een training normaal zou moeten hebben, heb ik nog steeds het gevoel dat ik straks elke bal wil binnenschieten. Ik weet niet wat dat is, misschien een bepaalde passie of zo, voor het spelletje. Misschien is dat ook wel omdat ik wéét dat het eindig is, dat het een keer afloopt. Maar ik heb er gewoon nog heel veel plezier in, ook met gasten die vijftien jaar jonger zijn dan ik. Geweldig toch?’’

Te heftig
Wellicht is het ook daarom dat Hertzberger nooit twijfels heeft gehad in de afgelopen periode. Ook niet over een terugkeer van zijn sport naar een normale situatie. ,,Ik denk dat we over een paar jaar terugkijken en dan zullen zeggen dat we misschien toch iets te heftig hebben gedacht over deze situatie. Ik denk dat uiteindelijk weer naar normaal gaat. Hetzij door een vaccin, hetzij doordat een groot deel van de bevolking dan immuun is. Ik geloof ook dat zoiets als dit eens in de honderd jaar voorbijkomt.’’

Toch had hij ergens een moment van schrik. ,,Dat was toen ik hoorde dat de kans bestond dat de Spelen ook volgend jaar niet worden gehouden en dat ze dan helemaal geschrapt worden. Dat was wel even slikken. Ik heb nu niet meer het idee dat dit gaat gebeuren, maar toen dacht ik wel even ‘dat moet niet gebeuren’. Er was even angst. Maar voor mijn gevoel is dat bijna geen optie als je ziet wat er nu al wordt gespeeld in Duitsland.’’

,,Het enige dat ik wel heb, is het publiek. Zonder publiek spelen, dat is het niet. Echt niet. Daar ben ik heel simpel in. Topsport en publiek is een happy marriage. Als er daarvan eentje wegvalt, dan werkt het niet. Ik keek ook naar de Bundesliga, naar Dortmund tegen Bayern. Als dat stadion vol zit, is het de mooiste topper van Duitsland, geweldig. Nu was het niks, kan ik ook niks mee. Natuurlijk, ik heb ook weleens in de herfstvakantie gespeeld op Bloemendaal voor dertig man en twee koeien. Dat gebeurt, en is in dat opzicht ook weer niet heel gek. Maar als het gaat om de allure van echte topsport, dan is geen publiek echt geen optie. En al helemaal niet bij de Olympische Spelen.’’