Pinoké kan Bloemendaal niet van 22-ste landstitel afhouden

Zilver met een gouden randje
Gewetensvraag! Wat is nou een grotere prestatie? Voor de 22-ste keer(!) landskampioen worden met een ploeg die voor het merendeel bestaat uit spelers die tot pakweg hun negentiende of twintigste elders zijn opgeleid en daar vervolgens zijn opgehaald? Of je eerste finale om de landstitel halen met een ploeg waarvan je 10 spelers vanaf de E-tjes, D-tjes en C-tjes zelf hebt opgeleid?

Nog zo’n dilemma! Oude vedettes (de allang gestopte Ronald Brouwer, Wouter Jolie en Santi Freixa bijvoorbeeld) van stal halen als je wat krap in je selectie zit? Of jonge talentvolle jongens uit de eigen A-junioren laten invallen als blessures je spelersgroep uitdunnen? Zeg maar de jeugd die de toekomst moet hebben.

De mannen van Bloemendaal wonnen zaterdag voor de 22-ste keer de landstitel. En die was verdiend. Niet alleen op basis van het spel over de twee gewonnen finale-wedstrijden tegen uitdager Pinoké, maar ook op basis van de reguliere competitie. Daarin werd maar één keer verloren (toevallig van Pinoké). De eerste plaats over de 22 competitieduels werd veroverd met een straatlengte voorsprong op de andere elf hoofdklassers. Niemand kwam ook maar bij ze in de buurt.
Alleen al daarom was het terecht dat de landstitel in Bloemendaal terecht kwam. Dat Bloemendaal het beste clubelftal van Nederland en Europa heeft -en waarschijnlijk zelfs van de hele wereld- zal niemand betwisten. Dat staat zo vast als een luxe Bloemendaals landhuis.

Maar is Bloemendaal daarmee ook de beste hockeyclub van Nederland? 
Of hebben ze de beste neus van alle clubs om precies op tijd bijna rijpe appels te plukken van de 323 hockeybomen die ons land rijk is? Ook een kwaliteit.
En zeg nou eerlijk: wie zegt er ‘nee’ als het Ajax van ons mannenhockeyland je graag wil hebben. Een enkeling ja, of zoals die tien jongens van verliezend finalist Pinoké van afgelopen weekeinde. 
Ook van hen werden er afgelopen jaren enkelen benaderd door de Ajax’en en PSV’s van onze mannenhockeywereld. Maar zij hadden vier jaar geleden met elkaar afgesproken ‘samen iets moois met elkaar neer te zetten bij hun cluppie.’ 
Ze hadden net via shoot-outs in een allesbeslissende play-out-wedstrijd met Nijmegen het vege lijf in de hoofdklasse gered toen ze die afspraak met elkaar maakten. Er haakte er maar één af, de rest bleef, kreeg er als beloning van de club een paar spelers van wereldklasse bij, en speelde donderdag en zaterdag de twee mooiste wedstrijden van hun leven tot nu toe in een entourage, die één grote reclame voor het mannenhockey was. Zowel de Bloemigans als de Pinoké-aanhang creëerde voor hun clubhelden een echte, voor hockeybegrippen ongekende Cupsfeer.

Met voor Pinoké als beloning volgend jaar een debuut in de Euro Hockey League. In 2018 wonnen de Amsterdammers de eerste Gold Cup die in ons land werd verspeeld. Het was de eerste hoofdprijs die de 90-jarige club sowieso ooit won. Afgelopen winter werden de mannen ook voor het eerst in de clubgeschiedenis landskampioen in de zaal. De meeste jongens van dat team hadden dat in de jeugd al een paar maal eerder meegemaakt, maar nog nooit bij de grote mannen. 

‘Blijft er nog maar één nationale prijs over om te winnen, zei coach Jesse Mahieu na die gewonnen zaalfinale. Hij had toen nog geen idee dat ze er dit seizoen al zó dichtbij zouden komen. Maar dan heb je altijd weer dat dekselse Bloemendaal, al 22 keer.
COPYRIGHT KOEN SUYK WORLDSPORTPICS