Een ware haag aan verslaggevers wacht hem op na het Belgische onderonsje. En daar heeft het journaille ook alle reden toe: hij is én een ex-Pinokélegende, én hij scoorde twee goals én hij is het huidige boegbeeld van Gantoise. Boegbeeld. Ja, eigenlijk is Alexander Hendrickx dat overal wel. De topatleet in optima forma is bij elke hockeyclub waar hij heeft gespeeld hét toonbeeld geweest van überprofessionalisme. We spreken met ‘de verloren zoon’ over de rest van het toernooi en zijn oude liefde Pinoké. “De huidige situatie van mijn oude team doet mij zeker nog pijn.”
Pinoké-tijd
Een ‘pikanter’ Belgisch onderonsje kon je je eigenlijk niet ‘wensen’. Gantoise-Leopold was de nummer één van België tegen de nummer twee. Ploegen die elkaar van de competitie door en door kennen. Maar een confrontatie in EHL-verband is toch echt wat anders.
Hendrickx: “Dit is zeker anders dan een competitiewedstrijd. We vliegen hem ook anders aan. Maar het is niet anders dan bijvoorbeeld de halve finale van een play-offs. Het blijft een knock-outwedstrijd. Hier kan je je niet permitteren kleine foutjes te maken, of niet helemaal scherp te zijn. In de competitie denk je: we hebben nog drie belangrijke potten, dus ik kan mijn hoofd niet voor de bal gooien.”
“Je moet deze wedstrijd gewoon zien te winnen. Dat staat voorop, wat de uitslag dan wordt, dat maakt niet uit”
4-0 tegen de directe concurrent. Een flinke mentale tik die je uitdeelt. Maar Hendrickx is daar niet mee bezig. “Je moet deze wedstrijd gewoon zien te winnen. Dat staat voorop, wat de uitslag dan wordt, dat maakt niet uit.” Het lukte dus voor de voormalig Hoofdklassekampioen. En nu gaat de focus voor hem al op Rotterdam. Want hij gaat er al automatisch vanuit dat dat de tegenstander wordt in de halve finale.
“Rotterdam heeft veel snelheid, en een goed scorende spits. Ze hebben een goede corner. De analyses zullen we waarschijnlijk vanavond al maken. Op basis van wat ik nog weet van mijn Pinoké-tijd, schat ik in dat we voornamelijk hun counter eruit moeten halen”, blikt hij vooruit.
Toegift
Zijn Pinoké-tijd. Waarschijnlijk, als hij gestopt is, blikt hij daar op terug als zijn mooiste tijd uit zijn carrière. De huidige struggles van de ‘Steekneuzen’, dat laat Hendrickx bepaald niet onberoerd. “Natuurlijk doet het mij wel pijn. Ik spreek nog veel van die gasten. Je moet ook niet vergeten dat het team flink wat mutaties heeft moeten ondergaan. Ik hoop dat de jeugd daar opstaat, om Pinoké weer terug te krijgen op het hoogste niveau.”
“Natuurlijk doet het mij wel pijn. Ik spreek nog veel van die gasten. Je moet ook niet vergeten dat het team flink wat mutaties heeft moeten ondergaan”
Zeg je Hendrickx, dan zeg je misschien ook wel een beetje al ‘veteraan’. Maar het einde van zijn loopbaan? Die is bepaald nog niet in zicht, laat hij weten. “Ik wil zeker nog door tot de Spelen van LA 2028. Misschien haal ik wel meer plezier uit het hockey dan voorheen, wat ik speelde met één kapot been zowat.”
Hendrickx blijft de op en top prof die hij in Amstelveen ook was. En misschien dat zijn ‘toegift’ van zijn carrière nog wel een prijs oplevert…
