Door: Suus Boschloo
De overstap van België naar Oranje werd hem niet door iedereen in dank afgenomen, maar inmiddels gaat bondscoach Raoul Ehren samen met de Nederlandse vrouwen met volle kracht vooruit richting de Pro League wedstrijden in Amsterdam en het EK in augustus. ,,België is nu een belangrijke concurrent voor ons.”
Eigenlijk is Ehren na een paar maanden als nationale oefenmeester nu écht geland op zijn nieuwe positie. De eerste maanden na de Olympische Spelen werden ze opgeslokt door afrondende zaken in België en het smeden van een nieuw team van stafleden voor Oranje. ,,Dat is nu zo goed als compleet. “Robert Tigges is erbij gekomen en vanaf juni hebben we ook Thierry Bettonviel, die nu nog fysiek trainer is bij Go Ahead Eagles.”
Maar de ploeg heeft natuurlijk niet stilgestaan. ,,Na een paar trainingen gingen we al naar Argentinië voor de Pro League, later naar India en tussendoor op stage naar Valencia. “Ideaal om elkaar beter te leren kennen.” De samenstelling van het team veranderde, door speelsters die wat extra tijd namen na de Spelen, geblesseerd waren of in de Hockey India League speelden. ,,Daarom ben ik begonnen met het uitnodigen van een aantal meiden uit Jong Oranje. “Dat vind ik goed voor de ontwikkeling, en de selectie blijft open.” Te veel wisselingen in het team zijn niet de bedoeling: ,,Ik wil er geen duiventil van maken. Erin, eruit, erin. “Je hebt al zo weinig tijd samen en we gaan straks een fase met veel wedstrijden in, dat zou niet goed voor het team zijn.”
Druk programma
Juist het drukke programma dwingt Oranje om de selectie voorlopig groot te houden. ,,Er zijn straks zes wedstrijden in acht dagen in Amsterdam, daarna twee in Antwerpen, dan een korte vakantie en daarna gaan we de voorbereiding voor het EK alweer in.” Nogal een slijtageslag. ,,Ook nog eens net na de play-offs. Dat kan je niet met alleen je EK-selectie van achttien meiden doen. “We hebben in Argentinië met 22 gespeeld, ik verwacht dat straks weer te gaan doen.”
Wie er onder de lat staat, geeft hij nog niet prijs. ,,We hebben de beste twee keepers van de wereld in ons land rondlopen. Dus de discussie daarvoor blijft. Ik ben blij dat Anne en Josine allebei hebben aangegeven dat ze door willen in het nieuwe traject. Tot nu toe hebben ze beiden gespeeld in de Pro League, en we hebben gesprekken gevoerd over wat ze nodig hebben om de beste versie van zichzelf te zijn. Maar ja, als het straks weer op de Olympische Spelen aankomt, dan moet je als coach uiteindelijk toch gaan kiezen wie voor jouw gevoel het beste is. Ik heb nog nooit een coach meegemaakt die niet zijn beste achttien of zestien meenam. “Het kan niet anders.”
België
,,Het hoeft niet meer in het Engels! “Ik kan het in mijn eigen taal doen.” Ehren hoeft niet lang na te denken over de verschillen tussen het bondscoachschap in België en Nederland. ,,De programma’s zijn eigenlijk niet te vergelijken. In België is het vrijwel full time: we trainden op maandag, dinsdag en donderdag op het veld en op maandag, woensdag en vrijdag was er kracht- en conditietraining. Het uitgangspunt was anders: toen ik instapte, stond België nummer 12, 13 van de wereld. “We openden de jacht, planden een route naar de top en moesten daarbij veel inhalen.”
Het was één van de redenen voor Ehren om eind 2020 de keuze voor België te maken. ,,Ik zat zeventien jaar bij Den Bosch. Dat was de top, we waren continu bezig de concurrentie voor te blijven, onszelf te vernieuwen en verbeteren. Ik was benieuwd of ik een team ook naar die top toe kon brengen. Ik was er heilig van overtuigd dat we de Belgische mannen achterna konden gaan en wereld- en Olympisch kampioen konden worden.”
Verdomd dichtbij
De route naar de top moet België nu verder afleggen zonder Ehren. ,,We kwamen verdomd dichtbij. Ik heb meegemaakt dat stadions leeg waren en publiek bij de wedstrijd van de mannen daarna wel kwamen kijken, inmiddels zit het stadion ook voor de dames vol. Het was nog niet stabiel genoeg, maar we deden écht mee en ik heb ze achtergelaten als de nummer drie van de wereld. Ze zijn nu een belangrijke concurrent van Oranje. “Dat is mooi, het is nu aan anderen om door te gaan.”
De soms negatieve reacties over zijn overstap naar Oranje heeft hij achter zich gelaten. ,,De Belgische bond was er inderdaad niet zo blij mee, maar dat is ook een mooi compliment. Het ís ook jammer dat ik de weg die we zijn ingeslagen niet mee af kan maken. De plannen voor na de Spelen lagen al klaar, de koers was uitgestippeld. Aan de andere kant ben ik trots op wat we hebben neergezet: het stond en staat voor de komende jaren, daar ben ik van overtuigd. “Uiteindelijk komt de kans om van je eigen land bondscoach te worden… misschien maar één keer langs.”
Doelen
De EK komende zomer wordt voor Ehren het eerste grote toernooi met Oranje. ,,Ik kijk ernaar uit, ik weet hoe mooi het kan zijn in Mönchengladbach, en vanzelfsprekend gaan we voor de winst. “Het zou gek zijn als we zeggen ‘we gaan voor een medaille’, daar kom je als Nederland niet mee weg.” Dat het altijd moet lukken, is een vorm van druk waar Ehren door zijn ervaring bij Den Bosch dus bekend mee is. ,,Ja, je bent het aan je stand verplicht om altijd die gouden medaille te spelen. “We moeten er keihard voor werken om te zorgen dat dat zo blijft, want iedereen heeft op de Spelen ook kunnen zien dat je het niet zomaar cadeau krijgt.”
Dat hij daarbij dan zelf onder een vergrootglas ligt, is wel even wennen: ,,In België las ik niet wat er in de pers voorbij kwam. Het was vaak in het Frans. In Nederland zijn mensen veel meer bezig met wie je waarom selecteert en heeft iedereen een mening. Mijn vader werd ineens in de supermarkt aangesproken, en ik heb mijn kinderen ook verteld dat mensen er iets van kunnen vinden, stel dat het een keer niet goed gaat.
Drie keer goud
Het hoort bij ‘aan de top staan en blijven’ om daarmee bezig te zijn. ,,Je ziet ook in andere sporten dat een bepaalde dominantie zo verdwenen kan zijn: vorig jaar keken we bijna niet meer naar Max Verstappen omdat het saai werd en dacht iedereen dat PSV lange tijd aan de top zou blijven, maar ineens waren ze het kwijt.” Dat moet bij Oranje natuurlijk niet gebeuren: ,,Het is een land bij de vrouwen nog nooit gelukt om drie keer achter elkaar olympisch kampioen te worden, dus dat is een mooi doel om met z’n allen voor te gaan.”
Foto’s: FIHMedia/Worldsportpics
