In totaal trommelde verschillende zaalhockeyprominenten 5327 liefhebbers op om de SaveIndoorHockey-petitie te ondertekenen. Eind september barstte er een ware bom van verontwaardiging in Nederland hockeyland, na het besluit van de KNHB om nationale teams niet meer af te vaardigen naar de eindtoernooien. Persoonlijk kwamen zaalgoeroes Ewout Schröder (voormalig performance analist) en Marieke Dijkstra (oud bondscoach) naar het kantoor van de KNHB in Utrecht om de ‘landslide’ te overhandigen. Lukt het hen ook om de hockeybestuurders daadwerkelijk in beweging te krijgen?
Ewout Schröder en Marieke Dijkstra met het petitiebord – Hans Bakker
Een plattegrond van Nederland met gele, rode en groene cirkels die het aantal petitieondertekeningen representeren. Ewout Schröder is toch even onder de indruk als hij het actie- en petitiebord voor het eerst ziet. Het resultaat van hard werken, dat allemaal begon na een vrijdagmiddag eind september. „Vlak na de bekendmaking van het besluit voelden we dat we iets móesten doen”, zegt Schröder. „Dat hebben we samengebracht in een open brief naar de KNHB en in deze petitie. Ik ben blij met het resultaat (5.327 handtekeningen), met heel weinig moeite hebben we dit aantal in een maand opgehaald.” Opeens maakte de KNHB via het kanaal hockey.nl bekend dat de nationale teams van 5’s en de zaal niet meer naar internationale eindtoernooien worden afgevaardigd. De shock was groot. Met een pennenstreek werd een zeer populaire discipline geamputeerd van het internationale toneel. De KNHB kreeg veel kritiek te verduren, maar bleef aanvankelijk stil. Ook toen Studio Sport een item aan de case besteedde. De bond reageerde niet. „Dat was op verzoek van EuroHockey”, vertelt Erik Gerritsen (Algemeen Directeur) van de KNHB. „Vervolgens kwam EuroHockey zelf wel met een verklaring. Dat was in onze ogen vreemd.” Verder geeft de KNHB geen officieel commentaar, ook niet op de avond van de uitreiking in het Utrechtse hoofdkantoor. Afgelopen week kwam de organisatie met een extra toelichting op de eigen website. De voornaamste argumenten werden herhaald.
‘Draai dit besluit terug’
Toch volgt er een eerste reactie bij monde van Erik Klein Nagelvoort (voorzitter), nadat Schröder en Dijkstra het petitiebord officieel hebben overhandigd: „Samen moeten wij hockey én zaalhockey op de kaart zetten. Het was heel moeilijk om dit besluit te nemen. Het is een strategische keuze geweest om het te doen, niet omdat wij zaalhockey niet belangrijk vinden. Sterker nog: in zaalhockey willen wij extra investeren. Omdat het belangrijk is voor de skills en verdere ontwikkeling van de jeugd. Alleen is het lastige dat zaalhockey niet wordt gefinancierd door NOC*NSF. Wij moesten daarom een keuze maken om de kosten niet verder op te laten lopen. De investering versus wat het brengt, en met ogenschouw dat andere landen zich ook hebben teruggetrokken.”
De overhandiging van de petitie – Hans Bakker
Even daarvoor is het Schröder die zijn zegje doet tegenover de bestuurders van de KNHB. Hij stelt: „De aanleiding om deze petitie aan jullie aan te bieden is duidelijk. Het is geen geheim dat het het hockeyland verrast de nationale teams terug te trekken van internationale toernooien. Dit heeft veel teweeg gebracht. Bij ons als initiatiefnemers leeft het gevoel dat zaalhockey zichtbaar moet zijn op internationaal niveau. Er zijn veel zorgen over de impact van deze keuze. Draai dit besluit terug en werk met professionals, clubs en leden aan een duurzaam zaalprogramma waar plek is voor een nationaal team.”
Fixen
Echt bevredigende antwoorden heeft de bond nog niet gegeven. Ook tijdens de overhandiging op het kantoor proberen Schröder en Dijkstra wel wat constructiefs te zeggen, maar wederom worden de twee zaalhockeyprominenten toch wel teleurgesteld. Vooral over het feit dat de KNHB deze beslissing solistisch heeft uitgevoerd. „Ik denk dat het allemaal niet zo had hoeven lopen”, zegt Dijkstra. „Het dilemma begrijp ik wel. De jaarkalender wordt ook steeds voller en de vraag is dan hoe je zaalhockey positioneert. Je moet niet vergeten hoe goed zaalhockey het internationaal heeft gedaan, de laatste jaren. De mening van de KNHB is dat ze denken dat het geen impact heeft. Dat zullen we pas over een paar jaar weten.” Schröder vult aan: „Er is door de bond geen enkel moment geweest dat er werd gezegd: dit zijn alle zorgen die we hebben. Het voelt toch een beetje als het kind met het badwater weggooien. Er is helaas geen moment geweest dat de KNHB de clubs en de leden heeft geraadpleegd om alle zorgen rond het zaalhockey samen te bespreken, in een formeel gesprek.” Dijkstra: „Als je wél had overlegd, dan was je met zaalhockey doorgegaan. Er waren dan genoeg mensen die hadden gezegd: prima, we gaan crowdfunding doen. Of clubs hadden gezegd om bij hun in de blaashal te komen trainen. Je had het helemaal kunnen fixen.”
Wanneer Klein Nagelvoort klaar is met zijn toelichting tegenover Dijkstra en Schröder, neemt ook Gerritsen nog even het woord: „We maken zelf ook afspraken met Hoofdklasseclubs. Daarin is aangegeven dat veldhockey leidend is ten opzichte van zaalhockey. Dat maakt het ook moeilijker voor spelers die in de zaal worden ingezet tijdens de veldcompetitie. Het voelde voor ons echt zo dat het niet meer te verantwoorden was op deze manier.” Een levendige discussie tussen Dijkstra en Schröder enerzijds en Klein Nagelvoort en Gerritsen volgt. Wederom. Conclusies: de strijd is nog niet gestreden wat betreft de initiatiefnemers, en de bond wordt nog altijd gewezen op de onvrede binnen Nederland (zaal)hockeyland. Nu maar kijken of er ook daadwerkelijk beweging komt.
