Door: Djurre Roggeveen
Ze zijn er zeker. Tophockeyers die beseffen wat ze moeten doen – en laten – om het maximale uit hun hockeycarrière te halen. Zij streven ernaar om hun sport te verfijnen van een serieuze amateurhobby naar iets waarvan je kunt leven en waar je je dus zo volledig mogelijk op kunt focussen.
Inmiddels zijn er gelukkig steeds meer organisaties en initiatieven die deze sporters klaarstomen voor de periode na hun topsportcarrière of begeleiden als het zo ver is. Ook sportmarketing- en managementbureaus richten hun pijlen voorzichtig steeds meer op de boegbeelden uit het hockey. Dat is eigenlijk vanzelfsprekend, want als je in het Nederlandse team speelt, is hockey bijna een profsport en zijn studie en werk volledig ondergeschikt.
Maar toch… op dit moment staat bij een groeiend aantal hoofdklasseclubs de begroting rondom de eerste teams zwaar onder druk. Sterker nog, bij een aantal clubs hakken de gevolgen van meerdere jaren te hoge kosten voor de vaandelteams er stevig in. Hoe kun je er als club nou toch voor zorgen dat die spelers juist bij jou willen spelen? Uiteraard gaat dat niet alleen om geld, maar net zo goed om de visie, het beleid, de ambitie en het volledige verhaal met de daarbij behorende invulling van de overige spelers en staf. Wat als je nu als club in dat rijtje ook de verdienmodellen en carrière perspectieven voor de sporter buiten de directe vergoeding meeneemt? Clubs gebruiken hun directe ledenbestand en netwerk vaak al om hun hoofdklasse spelers te verbinden met bedrijven.
Waarom niet op individueel topsportniveau, los van club en team? Als clubs de spelers kunnen helpen en stimuleren zich te ontwikkelen als topsporter in de breedste zin, dan is dat veel meer waard dan een paar extra euro’s per maand. Echt topsporter zijn beperkt zich immers niet tot alleen presteren op het veld. Juist je profilering daaromheen helpt je om zoveel mogelijk tijd op dat veld te kunnen besteden en je op de sport te kunnen focussen.
Als clubs hun ledenbestand en netwerk inzetten om de spelers te voorzien van training en begeleiding in bijvoorbeeld social media profilering, aangaan van partnerships, het presenteren van zichzelf naar de buitenwereld en het ondernemerschap als topsporter, kunnen de tophockeyers die daar voor openstaan zelf hun verdiensten opschroeven zonder dat ze hoeven aan te kloppen bij de club. Sterker nog: als spelers dit goed kunnen, worden ze als geheel ook meer waard voor de sponsoren van de club zelf.
En als we het dan over sponsoren van de club hebben… misschien is het geen gek idee om – net als bij veel andere sporten en ook het hockey in Australië – bepaalde plekken op het wedstrijdtenue aan de tophockeyer zelf te geven ter invulling. Dan kunnen deze spelers hun eigen sponsoren aan zich binden en krijgen die ook op het veld hun exposure. Dit kan eveneens gelden voor de clubauto’s waarin ze rijden bijvoorbeeld.
En, wellicht een gevoeliger puntje: de Hockey India League komt er deze winter weer aan. Dit keer ook voor dames. Uiteraard snappen we dat deze korte, lucratieve competitie voor de spelers niet altijd past in de agenda’s van clubs en bond, maar als je daar overheen stapt en je spelers juist helpt zich daar op de kaart te zetten, halen ze ook op die manier hun verdiensten die ze nodig hebben om zich de rest van het seizoen voor de club maximaal in te zetten.
Neem een voorbeeld aan de tophockeyers die al begrijpen dat zelf stilzitten geen zin heeft: Xan met haar app voor coaches, Jeroen met zijn Hertzberger TV en Felice met haar hockeysieraden timmeren aan een weg die ze helpt om topsporter te zijn en blijven. Als de clubs deze benadering gaan omarmen, steunen en stimuleren, scheelt dat in de clubkas en worden de clubs die dit het beste doen spekkopers.
