Voor Sanne Koolen en Floris Wortelboer hadden de Olympische Spelen van Parijs niet beter kunnen verlopen. De twee verdedigers pakten allebei goud en zijn naast het veld al jarenlang gelukkig met elkaar. In een gesprek blikt het koppel terug op het succes en bespreken ze onderling hoe hockey en liefde goed samengaan.

Hoe kijken jullie inmiddels terug op de Olympische Spelen? 

Floris: ,,Ik denk wel dat Parijs het hoogtepunt van mijn carrière was. Het publiek was ongelofelijk. Bij elke wedstrijd was 80 procent Nederlander. Dat krijg je echt mee op het veld en de oranje kleur valt natuurlijk op. Er zijn zoveel mensen nog last minute in de auto gestapt omdat ze erbij moesten zijn en je hoort van zoveel mensen hoe speciaal het was. Dat geeft aan hoe bijzonder Parijs was.’’

Floris was er in Tokyo niet bij, maar Sanne wel. Zijn jullie stiekem blij dat het nu in 2024 pas allemaal goed valt?

Sanne: ,,In Parijs zag ik pas hoe je de Olympische Spelen ook kunt vieren. Elke wedstrijd waren er familie en vrienden bij. Ik wist helemaal niet hoe dat zou zijn. We hebben het de dagen erna gevierd in de stad en met allerlei huldigingen. Na Tokyo was er nog steeds corona, toen kon dat niet. Ik kijk terug op twee hele geslaagde Olympische Spelen, maar Parijs was extra bijzonder omdat er zo veel publiek was. Je speelde bijna voor een thuispubliek met zoveel oranje. Je maakt ook het dorp veel intenser mee en je hebt veel meer contacten. Het was echt prachtig.’’ 

Floris: ,,Je hoort verhalen van jongens die er in Tokyo bij waren waar het niet is gelukt. Dat is toch een hele andere ervaring. Tokyo had natuurlijk ook zijn charme, zeker voor de dames omdat die daar wonnen. Maar als je menig speler uit het herenteam vraagt hoe het was, dan kijkt die daar niet met een positief en goed gevoel op terug. In die zin was dit heel erg mooi. In dat soort periodes heb je wel veel aan elkaar. Sanne gunt het op bepaalde vlakken mij meer dan zichzelf. In Tokyo had ze echt het gevoel dat ik er had moeten staan in plaats van zijzelf, terwijl ik supertrots en blij was dat Sanne daar stond.

Ik had er in Tokyo graag bij willen zijn, maar als je terugkijkt, denk ik niet dat ik heel veel gemist heb. Het waren natuurlijk Olympische Spelen tijdens corona en het team presteerde niet goed. Als ze goud hadden gewonnen, was het een ander verhaal geweest. Ik denk dat Parijs hele mooie Olympische Spelen waren. Het was voor mij voor het eerst en dan is het nog specialer dat je op zo’n moment goed presteert en wint. Dat had ik voor geen goud willen missen.’’

Vinden jullie van elkaar dat jullie veranderd zijn na het succes van Parijs?
Sanne: ,,Ik vind Floris niet veranderd na Parijs, maar weet wel dat het echt zijn doel was om naar de Olympische Spelen te gaan. Ik denk wel dat Floris nu een soort rust heeft. Dit was zijn ultieme droom en die is nu verwezenlijkt. Hij was echt enorm gefocust. Er was één doel en dat was afgelopen zomer. Ik vind het wel heel knap hoe hij dat gedaan heeft de afgelopen jaren.’’

Floris: ,,Je verandert niet en dat zou ook niet goed zijn. Sanne is natuurlijk in Tokyo olympisch kampioen geworden en wist wat ze ging meemaken. Ik merk bij Sanne wel dat als je zo naar een bepaald doel toewerkt, er daarna een soort rust is. Sanne is ook altijd best streng voor zichzelf. Het is dus niet zo dat je echt verandert, maar die ontspanning is er ineens.’’

Bij de dames ging het af en toe moeizamer dan vooraf gedacht door de media. Krijgen jullie veel van elkaar en vanuit Nederland mee?
Sanne: ,,Het was geen realistisch beeld dat we alles met 4-0 zouden winnen. Inderdaad, niet alles verliep perfect en de finale tegen China was heel spannend, maar dat hoort erbij. Daardoor groei je in het toernooi en ben je later extra scherp. In de media ging het erover dat we willen weglopen bij de wereldtop en dat beeld hebben we deels zelf gecreëerd, maar dat is ook niet realistisch. De rest van de wereld trekt zich aan ons op en zij zijn elke dag bezig om het gat kleiner te maken. 2-1 winnen van Duitsland is niet hoe je het vooraf uittekent, maar het is wel gewoon goed. Als je naar het verleden kijkt, is het nooit zo geweest dat je alles met groot verschil wint.’’

Floris: ,,Wij hebben de meeste wedstrijden gekeken, alleen planden Jeroen en Eric nog wel eens besprekingen in tijdens de wedstrijden van de dames. Daar waren de dames niet altijd content mee. Je krijgt natuurlijk wel mee van Sanne dat soms dingen minder goed liepen dan de buitenwereld verwacht had. Tegelijkertijd weet je ook dat het team zoveel kwaliteit heeft dat het wel boven komt drijven. Jullie moeten altijd pieken van de buitenwereld en dat is nu ook weer gebeurd, maar het was niet altijd het beste hockey dat jullie kunnen spelen. Er zaten ook wedstrijden bij waar jullie supergoed en overtuigend waren, maar de buitenwereld ziet het als negatief als jullie met 2-1 van Duitsland winnen.’’

Vonden jullie dat Floris in de vorm van zijn leven was in Parijs?
Sanne: ,,Floris was het hele seizoen al in vorm. Ik zag dat hij zo veel vertrouwen had en er zo lekker in zat, dat hij ging doorpakken op de Spelen. Ik was wel verbaasd dat het nog beter ging dan ik had gedacht. Ik vond je echt bij de beste spelers van Nederland horen. Je scoort niet zo vaak en dan is het extra mooi dat die vorm op de Spelen met twee doelpunten wordt beloond.’’

Floris: ,,Het mooie is dat je zo veel met hockey bezig bent dat je echt kunt groeien naar een bepaalde vorm. In de aanloop naar het toernooi voelde ik dat het goed zat, maar het was wel de eerste keer Olympische Spelen en de eerste keer onder die druk. Ik denk dat ik een goed niveau heb gehaald en op sommige momenten het verschil kon maken. Op dat vlak ben ik heel tevreden en trots. De doelpunten waren extra mooi. Ik heb vier keer gescoord in meer dan 100 interlands en nu waren het er ineens twee op de Spelen. Die goals waren heel speciaal.’’

Tijdens de Olympische Spelen was er een filmpje waarin Floris als meest rommelige speler van Oranje werd aangewezen door zijn teamgenoten. Klopt dit? 
Sanne: ,,Dat klopt absoluut. Ik loop dagelijks in huis achter hem aan met spullen die hij nog moet wegdoen en opruimen. Hij is vooral met vlagen rommelig. Als Floris begint op te ruimen, dan stopt het ook niet. Dan ruimt hij echt alles heel goed op. Twee dagen geleden werd ik nog gebeld dat Floris zijn sleutels was vergeten op Bloemendaal terwijl hij alweer thuis was. Ik ben zelf ook best chaotisch en onhandig, maar Floris is zo chaotisch dat ik een tegenpool kan lijken. Ik lijk misschien georganiseerd naast hem, maar het is allemaal relatief.’’

Floris: ,,Dus ik plaats jou in een positief daglicht doordat ik zo rommelig ben. Rommelig is voor mij wel het goede woord. Ik vergeet heel snel dingen of ik laat iets slingeren. In het huishouden doe ik echt wel mijn ding. En voor een wedstrijd ben ik echt gefocust. Dan is het niet zo dat ik zonder stick aankom of met twee linkerschoenen.’’

Zijn jullie als topsporters streng voor elkaar en spreken jullie elkaar aan op bijvoorbeeld voeding? 
Floris: ,,Dat komt nooit voor. Sanne kan eten wat ze wil en merkt daar niets van. Ik moet daar een beetje op letten, maar we zijn daar allebei redelijk ontspannen in en gaan elkaar daar niet op corrigeren en aanspreken. We weten allebei wat goed is voor onszelf en wij zijn ook niet een koppel dat de boog altijd gespannen houdt.’’

Sanne: ,,We hebben een goede invloed op elkaar qua eten, omdat we allebei best chaotisch zijn en spontane dingen doen. Doordat wij nu samenwonen, eten we veel regelmatiger. Ik zou nooit tegen Floris zeggen dat hij iets niet kan eten en Floris zou het andersom ook nooit doen. Dat zou ook niet werken.’’

Hoe gaan jullie om met tegenslagen bij de ander terwijl je zelf misschien juist net een prijs gewonnen hebt? 
Sanne: ,,We hoeven ons niet in te houden als de ander geen succes heeft. Ik gun Floris alles. Hij kan wat mij betreft zijn blijdschap altijd uiten en ik heb het gevoel dat ik dat ook bij hem kan. Ik heb afgelopen seizoen nooit het gevoel gehad dat ik me moest inhouden omdat wij landskampioen werden. Ik vind het wel heel pijnlijk als hij niet wint, maar er zit geen jaloezie. Als ik zou verliezen en daardoor Floris minder zou gunnen, dan zou onze relatie echt niet meer werken.’’

Floris: ,,Ik denk dat Sanne nog meer met mijn team en mij meeleeft dan andersom. Ik kan het ook wel loslaten. Stel dat Sanne een keer niet presteert met Den Bosch, dan baal ik heel erg, maar ik weet ook dat het niet het einde van de wereld is. Ik kan het loslaten, maar je bent wel heel erg bezig met de prestaties van een ander. Als wij verliezen, baal ik van mezelf, maar hoop ik direct dat het bij Sanne goed gaat. Je gunt elkaar alles.’’

Sanne speelt al heel lang voor Den Bosch. Hoe zit het met jouw loyaliteit als Floris tegen Den Bosch speelt? 
Sanne: ,,Dan ben ik voor Bloemendaal. Tot nu toe zijn Bloemendaal en Den Bosch nooit concurrenten geweest. Ik ga niet als Bloemendaal tegen Den Bosch speelt met een spandoek staan en heel hard juichen, maar ik ben wel gewoon voor Bloemendaal. Ik zou het heel leuk vinden als de heren dit jaar de play-offs halen. Als het maar niet ten koste van Bloemendaal gaat.’’

Jullie hebben een enorme erelijst samen. Is er wel eens over nagedacht dat jullie het meest succesvolle hockeykoppel aller tijden zouden kunnen zijn? Sanne, jij bent 2 keer wereldkampioen, 2 keer olympisch kampioen, 3 keer Europees kampioen, 9 keer landskampioen en won 2 keer de EHL. Floris jij bent 1 keer Olympisch kampioen, 2 keer Europees kampioen, 3 keer landskampioen en won 4 keer de EHL.

Floris: ,,Ik kan me niet voorstellen dat er veel koppels meer prijzen hebben gepakt dan wij. Het houdt ons niet bezig, maar het is een leuke statistiek. Het geeft aan dat het niet vanzelfsprekend is dat je een EHL, WK of Olympische Spelen wint. Het is voornamelijk het verhaal van de teamprestatie. We hebben geen een prijzenkast in huis, maar dat zouden we kunnen doen. Een olympische titel is heel mooi, maar een medaille is ook maar een medaille. Het is niet zo dat wij daar elke dag naar kijken en denken: Jeetje, wat zijn wij goed.’’

Sanne: ,,We zijn vooral bij elkaar omdat we het heel leuk hebben samen. Het is inderdaad niet zo dat we een prijzenkast hebben en daar iedere dag langs lopen om te denken: Jeetje, wat een goed koppel zijn wij. We werken daar met ons team ook heel hard voor en de honger blijft als je een toernooi speelt. Er is geen verzadiging en je denkt ook nooit dat er al een kruis op de bingokaart staat en je dit toernooi dus niet per se hoeft te winnen. Er is zoveel concurrentie dat je de selectie ook niet zou halen als je er zo in staat.’’

Jullie pakken allebei goud in Parijs onder een nieuwe coach. Hoe kijken jullie naar Jeroen Delmee als coach van de heren?
Floris: ,,Ik ben door Caldas uit de selectie gegooid vanwege mijn schouderblessure, dus het einde van mijn interlandcarrière onder Caldas is niet gegaan zoals ik had gehoopt. Het gaf mij heel veel frisse energie om onder Jeroen Delmee en assistent Eric Verboom opnieuw te excelleren. Zij laten niets aan het toeval over. Alles is voorbereid en doordacht en zij maken mij een betere hockeyer, omdat ze zo toegewijd bezig zijn met de sport.’’

Sanne: ,,Ze trainden heel hard en waren elke keer bezig met beter worden. Er was een ander soort focus en jullie waren heel erg bezig met het team dat boven alles staat. Op de huldiging had ik een besefmoment tijdens de speeches; om te zien hoe trots Jeroen was op de teamprestatie, daar kreeg ik echt kippenvel van. Je voelde van buitenaf aan alles dat het zo’n hecht team was en dat het daarom gelukt is.’’

Het herenteam lijkt nu over een winnaarsmentaliteit te beschikken. Voelen jullie dat ook zo? 

Floris: ,,Dat is het traject dat Jeroen en Eric drie jaar geleden hebben ingezet. Waar wij voorheen nog frivool hockey speelden en bij vlagen heel goed kon zijn, kon je ook zomaar in de kwartfinale verliezen. We zijn er heel erg in gegroeid dat we wedstrijden op een volwassen manier moeten spelen. In 2023 op het WK verloren we van België terwijl we eigenlijk beter waren. Dat is nu niet meer gebeurd. Dat is een cultuuromslag die zij teweeg hebben gebracht. Wat wordt er van je gevraagd op belangrijke momenten? Hoe speel je een wedstrijd uit? Dat zijn allemaal dingen die niet aan het toeval overgelaten worden. Dat onoverwinnelijke straalden we naar elkaar uit, maar ook naar de tegenstander. Dat heeft ons als team ver gebracht.’’

Is er bij de dames veel veranderd sinds de periode Alyson Annan die op een vervelende manier afgesloten werd? 
Sanne: ,,Annan en Van Ass zijn twee uitersten. Waar de ene coach vooral op het tactische vlak bezig was, zit de ander juist heel erg op vrijheid, eigen keuzes maken en een team bouwen. Paul van Ass is een echte people manager. Hij heeft ervoor gezorgd dat we als team sterk waren in de verbinding. Wij zijn heel erg naar elkaar toe gegroeid en daar was veel ruimte voor. Na de vorige periode was dat ook nodig om het allemaal wat losser te krijgen.

Wij zijn van onszelf al heel strikt en toentertijd ook veel strikter dan de heren. Nu is dat de andere kant op geslagen. Voor ons was dat wel goed omdat we automatisch al streng en gedisciplineerd zijn. Wij hadden die vrijheid nu echt nodig. Onder Annan is zeker niet alles goed gegaan, maar ook niet onder Van Ass. Ik vond het wel prettig dat er nu meer vrijheid was, maar ik zou niet zeggen dat de één beter is dan de andere.’’ 

Floris: ,,Ik heb nooit ervaren dat Sanne problemen heeft gehad met Alyson Annan. Sanne is in die zin heel makkelijk en houdt op een bepaalde manier afstand van een coach. Ik denk wel dat Sanne vrijer is gaan spelen. Coaches hebben een manier van werken en het is maar net waar de groep goed op gaat. Bij de dames is dat misschien vrijheid en bij ons is dat meer structuur. Dat verschilt per coach. Ik ken Annan niet zo goed en er zullen ongetwijfeld verhalen zijn die niet goed zijn, maar ik heb Sanne daar nooit zo over gehoord.’’

Als nieuwe coach is voor de dames Raoul Ehren aangesteld, die jij goed kent Sanne. Kijk je uit naar de samenwerking?
Sanne: ,,Ik heb wel zin in een nieuwe start. Ik ken hem natuurlijk goed van Den Bosch en ik vind het één van de beste coaches die ik ooit gehad heb. Hij vindt de goede middenweg tussen benaderbaar zijn en professioneel blijven. Hij staat boven de groep zonder er te ver boven te staan. Ehren heeft een hele goede balans en hij legt de focus altijd meer op verdedigen. Onder Van Ass zijn we heel vrij gaan spelen, maar de nadruk lag niet altijd op verdedigen. Ik heb wel zin dat daar meer tijd en aandacht naartoe gaat.’’

Is het een ambitie van jullie om nog een keer samen voor dezelfde club te spelen? Wellicht kan Floris zijn ploeggenoot Thierry Brinkman achterna naar Den Bosch?
Floris: ,,Ik zit heel goed op mijn plek bij Bloemendaal en ik zou ook niet de overstap naar Den Bosch maken omdat wij die ambitie om samen te spelen niet hebben. Natuurlijk is dat een leuke bijkomstigheid, maar het zou voor mij niet de hoofdreden zijn om over te stappen. Ik heb deze zomer mijn contract verlengd bij Bloemendaal, dus ik ben daar momenteel niet mee bezig.’’

Sanne: ,,Natuurlijk zou het leuk zijn, maar ik ben heel erg van mening dat Floris de keuze moet maken die goed is voor hem en die goed voelt voor zijn carrière. Dat is op dit moment Bloemendaal. Bij dezelfde club spelen moet in het plaatje passen en dat is nu niet zo.’’

Sanne, wat zijn jouw ambities nog de komende jaren met een overvolle prijzenkast?
,,Ik wil sowieso het maximale eruit blijven halen, overal waar ik op het veld sta. Ik heb deze week een gesprek gehad met mijn coach bij Den Bosch. Ik wil vooral mezelf door ontwikkelen. Ik ben niet meer de allerjongste, maar ook nog niet oud. Ik zou graag wat dingen aan mijn spel toevoegen waardoor ik aanvallender kan hockeyen. Verder ga ik gewoon door bij Nederland. Ik wil elke selectie halen en ieder toernooi spelen zolang ik er plezier in heb. Daarnaast wil ik mijn scriptie afronden. Dan heb ik mijn master Beleid, Communicatie en Organisatie binnen. Ik ben ontzettend goed in dingen uitstellen, maar dit jaar wil ik hem echt halen. Ik heb nog steeds de ambitie om in het Nederlands team te hockeyen en prijzen te winnen. Misschien komt er een maatschappelijke carrière naast. Daar is denk ik wel ruimte voor.’’